Γεια σας.
Περασμένες δύο μετά τα μεσάνυχτα Σαββατόβραδο και μέχρι πριν λίγα χρόνια,έως ότου παντρεύτηκα,τέτοιες ώρες αποφασίζαμε για τα after μαγαζιά της περιοχής μας.
Με δημοκρατικές πάντα διαδικασίες επιλέγαμε το μαγαζί που θα συνεχίζαμε τη διασκέδασή μας.
Από το ένα bar στο άλλο club πηγαίναμε,μέχρι να βγει ο ήλιος να ξημερώσει,να πάμε για πρωινό ύπνο.
Τότε όμως είχαμε πολύ κόσμο στο Κολινδρό,αλλά και στην ευρύτερη περιοχή μας.
Κι αν τύχαινε να ήμαστε στα μπουζούκια της Θεσσαλονίκης,είχαμε και πρωινό,που ήταν πατσάς ψιλοκομμένος για όσους τρώνε ή κάποιο άλλο κρεατικό για να έρθει το στομάχι στα ίσια του.
Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα ήταν πάντα η επιστροφή.
Πως να οδηγήσεις μετά από τόσο ξενύχτι και κούραση;
Πιο παλιά που δυστυχώς δεν υπήρχε το αλκοτέστ,οδηγούσες και ήξερες πως οι πιθανότητες να φτάσεις σπίτι σώος κι αβλαβής ήταν 50 - 50.
Ίσως και πολύ να λέω.
Τώρα μετά από τόσο καιρό που αναπολώ τα ωραία ξέγνοιαστα εκείνα χρόνια,αν μου πει κάποιος φίλος να ξεφύγω και πάλι προς κάποιο after μαγαζί,δε πρόκειται να πάω.
Από τη μια να πας και να μη πιεις είναι ξενέρωμα,από την άλλη να πας και να πιεις φοβάσαι το αλκοτέστ,οπότε και πάλι ξενερώνεις μόνο με την ιδέα ότι θα γίνει.
Πιστεύω πως μια καλή λύση θα ήταν να αξιοποιηθεί ο προαστιακός σιδηρόδρομος.
Δε θα με πείραζε να κατέβαινα σε πέντε λεπτά στο Αιγίνιο,να έπαιρνα το προαστιακό,να είμαι σε μισή ώρα Θεσσαλονίκη,να διασκέδαζα ως το πρωί,να ξαναπάρω το προαστιακό και να γυρίσω στο σπίτι μου όμορφα κι ωραία.
Αλλά δυστυχώς δεν έχει δρομολόγια αργά τη νύχτα.
Μόνο την ημέρα ανά μία με δύο ώρες περίπου εκατέρωθεν Θεσσαλονίκη - Λάρισα.
Δεν είναι λίγο αυτό,αλλά καλά είναι να εξελίσσεται η ζωή μας και να καλύπτονται πλήρως οι ανάγκες μας.
Εξάλλου όλα για τον άνθρωπο γίνονται.
Και τα καλά και τα πολύ καλά....
Παρόμοιο πρόβλημα αντιμετώπιζα και στην Αθήνα με το μετρό.
Να πας από νωρίς είχε άπειρους συρμούς,αλλά για να επιστρέψεις αργά το βράδυ δεν είχε από κάποια ώρα και μετά.
Οπότε έπαιρνες το ΤΑΧΙ με τη διπλή ταρίφα για να μετακινηθείς.
Κι άμα ήσουν μόνος ή δύο άτομα καλά,αν όμως ήσουνα με πιο πολλά άτομα δύσκολα θα έβρισκες,διότι δε σταματούσε εύκολα και με το δίκιο του ο ταξιτζής.
Άνθρωπος ήταν(και είναι) και φοβόταν τη νύχτα.
Δε ξέρω αν αυτό ισχύει ακόμα στη πρωτεύουσα.
Αν ναι,κακώς.
Στη Θεσσαλονίκη που κάνουν μετρό,ας το προσέξουν κι αυτό,μόλις έρθει η ώρα.
Το ότι παντρεύτηκα κι έχω τρία παιδιά και δε μπορώ να πηγαίνω στα μπουζούκια,δε σημαίνει ότι μετανιώνω.
Πρώτα τα παιδιά και η οικογένειά σου.
Όλα τα υπόλοιπα έπονται.
Εξάλλου όπως λέμε με τη γυναίκα μου,νέοι είμαστε ακόμα,σε λίγα χρόνια θα μεγαλώσουν τα μικρά μας,οπότε θα μπορούμε να ξαναπάμε πρώτα ο θεός,όπου θέλουμε.
Κι ελπίζω έως τότε,να μας έχουν βάλει νυχτερινά δρομολόγια για τον προαστιακό.
