Γεια σας.
Έχω εδώ και πολύ καιρό που ψάχνω ανεπιτυχώς να βρω μια άκρη για τη πληροφορία που μου έδωσε ο φίλος μου ο Κώστας από το Χαμάμ,όπου μαζευόμαστε τις Παρασκευές,για το χρόνο τέλεσης των εγκαινίων του διαβαλκανικού σιδηρόδρομου στον Κολινδρό.
Παρακαλώ όποιος γνωρίζει κάτι επί του θέματος κι αν θέλει φυσικά,να μου στείλει μια άκρη του νήματος για να βρω τη σωστή κατεύθυνση.
Τσικνοπέμπτη σήμερα και αναμοχλεύοντας τη μνήμη μου δε μπορώ να θυμηθώ παρόμοια πρώιμη ημερομηνία Αποκριών.
Είναι πάρα πολύ νωρίς φέτος,όπως και το Πάσχα φυσικά.
Σας έγραψα σε προηγούμενη ανάρτησή μου για μερικά ήθη,έθιμα κι εκδηλώσεις του Κολινδρού,γι' αυτές τις γιορτινές μέρες.
Ένα άλλο κομμάτι που δε σας ανέφερα,είναι αυτό με τις αγροτικές εργασίες.
Έως τις Απόκριες συνήθως "μπαίνουν" (σπέρνονται) τα καπνοσπορεία ή καρύκια.
Φέτος θα μπουν οι Απόκριες κι ακόμα δεν έγινε η απολύμανση των εκτάσεων όπου θα χρησιμοποιηθούν για τα καρύκια.
Ακόμη επίσης δεν έπεσαν καν οι πρώτες δόσεις των λιπασμάτων στα δημητριακά(σιτηρά,κριθάρι),ούτε ραντίστηκαν για τα χόρτα τους.
Πολύ λίγοι αγρότες του Κολινδρού κλάδεψαν μέρος των κτημάτων τους και πούλησαν λίγα από τα περσινά σιτάρια τους και φυσικά δε πούλησε ακόμα κανένας τη περσινή σοδειά των φύλλων καπνού.
Άνοιξε από όσο άκουσα και η 23η AGROTICA Θεσσαλονίκης,που θα επισκεφτούν σχεδόν όλοι οι Κολινδρινοί και οι Κολινδρινές (μάλλον οι κυρίες θα δουν τις βιτρίνες της χρονιάς τους στη παρακείμενη αγορά της πόλης) κι αν το συνδυάσει κανείς με τα μπλόκα και με το νέο κύμα κακοκαιρίας που έρχεται οσονούπω, τότε προβλέπεται νέα χασομέρια ή χρονοκαθυστέρηση.
Περνάει ο καιρός,πότε αργά πότε γρήγορα(συνήθως αργά στον Κολινδρό) και οι δουλειές περιμένουν ένα κιαμέτ,που έλεγαν οι παππούδες μας.
Θα πέσουν όλες μαζί και θα χαθεί η μπάλα πάλι.
Σαν τέτοια μέρα έκανε παραδοσιακά χορό ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων του Β' δημοτικού σχολείου Κολινδρού,στη πορεία συγχωνεύτηκε η μέρα για χορό μαζί με τον σύλλογο του Α' δημοτικού σχολείου και τα τελευταία χρόνια μου φαίνεται ότι πάει ασορτί με την οικονομία της χώρας μας.
Δε γίνεται πλέον.
Δηλαδή περικοπές των νοικοκυριών και στη διασκέδαση,άρα "no money no honey(χορό)".
Και που ήμαστε ακόμα.
Αυτό είναι το λιγότερο κακό που θα μπορούσε να μας συμβεί.
Έρχονται κι άλλα,τα οποία δε μπορούμε ακόμα να δούμε οι κάτοικοι των χωριών και που βλέπουν καθημερινά στις μεγάλες πόλεις.
Εμείς στα χωριά,λίγοι εξάλλου είμαστε κι ότι και να γίνει θα μπορούμε να εξασφαλίσουμε ένα πιάτο φαγητό,διότι το πολύ πολύ θα καλλιεργούμε μόνοι μας την απαραίτητη τροφή.
Στις πόλεις που και τι θα σπείρουν τα εκατομμύρια αστών?
Έφτασαν φυσικά και σε μας τα πρώτα μηνύματα,όσον αφορά την οικονομική κρίση,αλλά ακόμη προς το παρόν,απέχει.
Ο καθημερινός μας καφές στο Κολινδρό,στοιχίζει από 1-2 €.
Στις πόλεις στοιχίζει,σχεδόν ευρώ και τζούρα.
Ακόμα κρατάμε χαμηλά στα χωριά,τις τιμές και το πήχη,για να μπορέσουμε,κυρίως να επιβιώσουμε όλοι.
Προς το παρόν δεν ανεβαίνει ούτε χιλιοστό ο πήχης πουθενά στη χώρα μας με αυτή την ανακατεύθυνση των πληροφοριών που διαπερνάνε τα αυτιά μας σαν την ηχώ και μας επηρεάζουν τη ψυχολογία όπως οι σειρήνες το μυαλό.
Την οικονομική κρίση δε τη φοβάμαι στο χωριό μας,με την κυριολεκτική της έννοια.
Αυτό που με τρομάζει και δε θέλω να το δω με τίποτα στον Κολινδρό,είναι να σκοτώσει ή να τραυματίσει κάποιος τον συγχωριανό του για 20 και 50 €,όπως δηλαδή συμβαίνει πλέον στις δυο μεγαλύτερες Ελληνικές πόλεις και κυρίως στην Αθήνα,όπου η έλλειψη πόρων για τροφή,οδηγεί στο νόμο της ζούγκλας μεταξύ ανθρώπων.
Τότε δε θα υπάρχει πουθενά μέρος για να κλάψουμε.
