Tέτοιο μαντρί έχουμε,τέτοιο γάλα βγάζουμε

Γεια σας.
Δύσκολη υπόθεση να βρίσκεις θέματα για ανάρτηση αν δεν είσαι επαγγελματίας.
Κολλάει το μυαλό,ενώ υπάρχουν εκατομμύρια θέματα που διαφεύγουν του ερασιτέχνη(εμένα).
Το καλό όμως είναι,ότι με το συχνό γράψιμο ανοίγει το μυαλό.
Αυτό διαπιστώνω και σας συνιστώ αν μπορείτε να το εφαρμόσετε κι εσείς.
Νομίζω ότι για πρώτη φορά στη ζωή μου,αισθάνομαι την πραγματική αξία του σχολικού μαθήματος της έκθεσης.
Ότι σκοπός της είναι να αναπτύξει τη κρίση και μεθόδους επικοινωνίας του μαθητή.
Στα δικά μου σχολικά χρόνια,δε διδαχτήκαμε κάτι τέτοιο.
Για τα σύγχρονα δε ξέρω,μιας και τα παιδιά μου είναι ακόμα μικρά για τέτοια μαθήματα ώστε να έχω ιδία αντίληψη και επιπλέον δεν έχω κάνει σχετική κουβέντα με κάποιον γνώστη του αντικειμένου.
Το μεγάλο πρόβλημα στα δικά μας σχολικά χρόνια,πιστεύω ότι ήταν η μη σωστή προσέγγιση του εκάστοτε μαθήματος.
Δε ξέραμε για ποιο λόγο θα μας ήταν χρήσιμα στην υπόλοιπη ζωή μας.
Δε μάθαμε π.χ. ότι η γυμναστική σκοπό έχει να αναπτύξει σωστά το σώμα του μαθητή,την ευγενή άμιλλα,τον υγιή συναγωνισμό ή ανταγωνισμό,αλλά μάθαμε ότι είναι ώρα για κοπάνα ή πλήρη αδιαφορία.
Φυσικά αυτά διδάσκονται,αλλά εμείς κάτι τέτοιο δε μάθαμε.
Εμείς διδαχτήκαμε ότι πρέπει να διαβάζουμε,άσχετα αν το καταλαβαίναμε ή όχι.
Παπαγαλία όπως λέμε,ή αποστήθιση.
Έτσι μπορεί να πάρεις βαθμούς στο σχολείο,αλλά στη ζωή θα πάρεις κουλούρια.
Απόδειξη περίπου αυτού που λέω,είναι να πας σε ένα γιατρό θεωρητικά καταρτισμένο αλλά πάνω στην εγχείρηση να σε κόψει αλλού αντί για το σωστό σημείο(ξεχνάει και ψαλίδια μέσα σου) και να ζητάει και το φακελάκι του.
Ενώ αν ήταν καταρτισμένος επιστημονικά και δε μάθαινε παπαγαλία τα μαθήματά του,δε θα σε έκοβε λάθος ή δε θα ξεχνούσε οτιδήποτε μέσα σου ούτε θα έπαιρνε ποτέ φακελάκι.
Το φακελάκι παρεμπιπτόντως,έχει να κάνει και με άλλους παράγοντες και προπαντός με μας τους κοινωνικά αμόρφωτους που το δίνουμε πρώτα από όλα.
Δε θέλω να αναφέρω για μαθήματα θετικών επιστημών,που δεν υπήρχε στοιχειώδες πρακτικό πείραμα(φυσική,χημεία).
Και το πείραμα παπαγαλία δηλαδή,αντί για έμπρακτη απόδειξη.
Θα μου πείτε τι φταίγανε οι δάσκαλοι και οι καθηγητές μας τότε;
Μήπως κι αυτοί δε θέλανε τη πρόοδο του μαθητή ή την εξέλιξη των σχολικών εργαλείων ή των συστημάτων εκπαίδευσης;
Δε φταίγανε από την άποψη ότι τόσα ξέρανε τόσα έκαναν.
Δεν ήταν κατάλληλα εκπαιδευμένοι για να διδάξουν σε νεότερους και σύγχρονους καιρούς.
Κι αυτοί όμως αυτά διδάχτηκαν.
Ένα ελαφρυντικό υπέρ τους,ότι δεν υπήρχαν τα κατάλληλα χρηματικά κονδύλια για σωστή επάνδρωση ενός χημείου ας υποθέσουμε,στο Πανεπιστήμιο ή στο σχολείο,μιας και ήταν δύσκολα οικονομικά χρόνια.
Από τέτοιο εκπαιδευτικό στο σύνολό του σύστημα,δεν μπορούν να βγουν επιστήμονες και να είναι άρτια καταρτισμένοι.
Με λύπη μου διαπιστώνω ότι ακόμα και τώρα,το πρόβλημα διαιωνίζεται.
Όπως σωστά λέει ο φίλος μου ο Γιάννης τέτοιο μαντρί έχουμε τέτοιο γάλα βγάζουμε.
Είναι απλό το θέμα της παιδείας να λυθεί,διότι στη χώρα μας το διογκώνουμε,αλλά δεν υπάρχει πολιτική βούληση κυρίως.
Θα το αναπτύξω και σε άλλη ανάρτηση,γιατί είναι μεγάλο θέμα ως προς το ενδιαφέρον που παρουσιάζει για μένα.
Συμφωνείτε ότι οι δάσκαλοι και οι καθηγητές που πέρασαν από τη ζωή μας,μένουν αξέχαστοι μόνο αν ήταν πολύ καλοί σαν επιστήμονες ή πολύ κακοί σαν άνθρωποι;
Δημήτρη και Γιώργο τελικά βρήκα θέμα να αναρτήσω.
Και μια που αναφέρθηκα σε μαντρί:
-Γιώργο φέρε ένα οχτάκιλο δοχείο,με Σεπτεμβριάτικο κατσικίσιο τυρί ή φέτα όπως είναι ευρέως γνωστό.
-Δεν τελείωσε το Μαϊσιο,αλλά να έχουμε στη καβάτζα,μην τυχόν πέσει πείνα.
Ο Γιώργος κάνει τη καλύτερη φέτα στην ευρύτερη περιοχή μας.
Στη Καστανιά τη παράγει.
Αξίζει να τη δοκιμάσετε,αλλά ποτέ δεν έχει να σου δώσει...
Δεν του μένει τίποτα...