Η άλλη όψη της εξέγερσης του Πολυτεχνείου

Γεια σας.
Άσχετο,αλλά φίλος με είπε σήμερα το απόγευμα,για τη παράνομη σχέση που έχει συγχωριανός μας με εκτός χωριού άγνωστη κοπέλα κι έπεσα από τα σύννεφα.
Τον ξέρω τον άνθρωπο,πολύ καλό παιδί,με αγαπημένη οικογένεια και πρόσωπο στη μικρή κοινωνία και στην εκκλησία του τόπου μας.
Δε πήγαινε το μυαλό μου γι 'αυτόν τον άνθρωπο.
Τον θεωρώ πρότυπο οικογενειάρχη.
Θα μου πείτε εν έτη 2009 και τη μέρα της επετείου του Πολυτεχνείου,γράφεις για ένα κουτσομπολίστικο,σύγχρονο και σύνηθες τέτοιο κοινωνικό περιστατικό?
Δε θέλω να γράφω για κουτσομπολιά,ούτε το εκλαμβάνω έτσι,αλλά με προβληματίζει ως γεγονός,διότι υποβαθμίζει από μόνο του την έννοια της οικογένειας και αν θέλετε πιο βαθιά τα ιδεώδη για τα οποία κάποιοι κάποτε αγωνίστηκαν έμμεσα.
Αν και λίγο άσχετο με τη μέρα,νομίζω οι αγωνιστές του Πολυτεχνείου, είχαν στο ρομαντικό και νεανικό μυαλό τους,μια οικογένεια αγαπημένη και με εφόδια να παρέχει στα παιδιά της,παιδεία μόρφωση,αλληλεγγύη και πρωτίστως σωστά πρότυπα.
Θέλω να πιστεύω - χωρίς να μπορώ να μπω στο μυαλό τους - ότι με αυτό κατά νου,αγωνίστηκαν για μια καλύτερη παιδεία κι ελευθερία.
Κάποιοι από αυτόν τον αγώνα,έπεσαν νεκροί,κάποιους τους κακομεταχειρίστηκαν σε φυλακές,κάποιοι πόνεσαν για πολλά,το αποτέλεσμα όμως 36 χρόνια μετά τους δικαιώνει?
Προσωπική μου εκτίμηση είναι πως πέρασε και δεν ακούμπησε.
Καταρχάς η 17 Νοέμβρη,τη νεότερη γενιά την ενδιαφέρει ως μέρα που δε θα κάνουν μάθημα.
Μέρα για καφέ.
Τη λίγο μεγαλύτερη γενιά της μπαίνει στο μάτι,διότι τέτοια μέρα μπορεί να κάνει δολιοφθορές σε δημόσιες περιουσίες,αλλά έχει και τα πιο πολλά παιδιά της που νιώθουν την ημέρα πραγματικά και δείχνουν κατανόηση στους αγωνιστές.
Τη δική μου γενιά την ψιλοακουμπάει,διότι το έμαθε αργά και δεν ξέρει αν πρέπει ή δεν πρέπει να τιμάτε.
Την αμέσως επόμενη γενιά ενώ την αγγίζει βαθιά γιατί ήταν και η άμεσα πρωταγωνίστρια,στη πράξη παρατήρησα,πως ήταν η πρώτη που λάκισε από τα αγωνιστικά ιδεώδη κατά τη συντριπτική της πλειοψηφία.
Υπάρχουν όμως κάποιοι που κρατάνε ψηλά τη σημαία,αλλά είναι ελάχιστοι κι απόμειναν μόνοι.
Για την επόμενη γενιά δε το συζητάμε καν ότι την απασχολεί.
Κι αν την απασχολεί λίγο,γίνεται προς την αντίθετη πλευρά του καταπατητή.
Αυτή είναι η πραγματικότητα και δε μου λέει τίποτα ότι τέτοια μέρα μιλάνε όλοι οι πολιτικοί και γίνονται εκδηλώσεις στο Πανελλήνιο για το θεαθήναι.
Σίγουρα λάθος δρόμο έχουμε πάρει,τα ΜΜΕ παίζουν κι αυτά το δικό τους ρόλο με τον κιτρινισμό που εντέχνως προωθούν συνεχώς κι ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις και μεγάλα συμφέροντα.
Η επιστροφή στα κεκτημένα του λαού,δείχνει όνειρο απατηλό.
Οι ίδιοι οι επιζώντες πρωταγωνιστές και μη,της εξέγερσης,ακολούθησαν άλλο δρόμο και δεν δείχνουν διάθεση να επανέλθουν σε παλιά τίμια και ρομαντικά μονοπάτια.
Οπότε δίκιο έχουν και οι μαθητές που πάνε μαζικά για καφέ τέτοια μέρα,αλλά από μόνοι τους εκεί που θα πίνουν το καφεδάκι τους ας λησμονούν κάποιους που γι 'αυτό που κάνουν εκείνη την ώρα,κάποιοι ήταν υπεύθυνοι και τιμωρήθηκαν με το να πίνουν το καφέ τους νέοι,παρέα με τον Άγιο Πέτρο.