Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2009

Τα όρια της ελευθερίας μου,τελειώνουν εκεί που αρχίζουν τα δικαιώματα του συνανθρώπου μου

Γεια σας.
Χρόνια πολλά σε όλους σας.
Καλά περάσαμε τις γιορτές,οικογενειακά,ήσυχα και πάμε τώρα ολοταχώς να αλλάξουμε τη χρονιά.
Πληρώσαμε οι πιο πολλοί,τα κατά πολύ αυξημένα τέλη κυκλοφορίας των οχημάτων μας,αλλά έχουμε τη συνείδησή μας καθαρή,διότι το περιβάλλον κι ο κόσμος μας τώρα θα σωθούν ως δια μαγείας.
Άρχισαν τα πολιτικά παρατράγουδα.
Πέρασε η περίοδος χάριτος που δικαιωματικά εκχωρείται σε κάθε νέα κυβέρνηση και τώρα αρχίζουν τα δύσκολα.
Μετράμε αντίστροφα πλέον.
Πέρυσι τέτοιο καιρό διαμαρτυρόμασταν για την υπερβολική αύξηση των τελών.
Φέτος είναι το κάτι άλλο η προσαύξηση.
Που θα πάει η δουλειά κανένας δε ξέρει,μάλλον λίγοι το προβλέπουν ή το γνωρίζουν.
Κι ένα μικρό παιδί γνωρίζει πως αν ο κόσμος είχε λεφτά θα έπαιρνε καινούρια αυτοκίνητα όχι για το λόγο να μη πληρώσει πολλά τέλη,αλλά για την ευχαρίστησή του.
Τώρα από τη μια δε μπορεί να πάρει λόγω έλλειψης χρημάτων κι από την άλλη έρχεται το κράτος και "τιμωρεί" κυριολεκτικά τους φτωχούς πολίτες της,επειδή δε μπορούν να αγοράσουν νέα οχήματα.
Αλλάξαμε τη προηγούμενη κυβέρνηση για λάθη κι ανικανότητα κι έρχεται η νέα με υποσχέσεις πολλές αλλά από ουσία μηδέν.
Τίποτα δεν αλλάζει.
Μια από τα ίδια.
Πάντα ο φτωχός θα τη πληρώνει και θα φτωχαίνει.
Έτσι κι ένα μικρό παιδί μπορεί να κυβερνήσει.
Ίσως κάνει λιγότερα λάθη και ίσως αποδειχθεί πιο δίκαιο.
Τζάμπα τα πτυχία τους που από ότι φαίνεται κι αυτοί νύχτα τα πήραν.
Τέλος πάντων.
Το έχω ξαναγράψει σε προηγούμενη ανάρτηση,θέλοντας να υποδείξω μία άλλη αρρωστημένη κατάσταση,αλλά κι εδώ ταιριάζει γάντι:
"Τέτοιο μαντρί έχουμε τέτοιο γάλα βγάζουμε".

Αυτό με την Αγία Θεοδώρα φέτος τα Χριστούγεννα δε θυμάμαι να έχει ξαναγίνει.
Γεμάτος ο προθάλαμος και η κύρια είσοδος της εκκλησίας - φράκαραν με καμιά τριανταριά άτομα -,με αποτέλεσμα να μη μπορεί να περάσει ο κάθε εκκλησιαζόμενος και να πάει στις πτέρυγες που ήταν σχεδόν άδειες και μπορούσαν να απορροφήσουν πιο πολύ κόσμο.
Προσωπικά ξαναβγήκα έξω και δε μπήκα καν στο κόπο να επιχειρήσω να περάσω από το ανθρώπινο σύμπλεγμα για να πάω στη πτέρυγα των αντρών,στη δεξιά πλευρά του ναού.
Κι εδώ χωροφύλακα χρειαζόμαστε για την ορθή διαχείριση του χώρου?
Τα αυτονόητα δε μπορούμε να καταφέρουμε μόνοι μας?
Δε μπορούμε να λειτουργούμε ελεύθερα,δίχως να καταπιέζουμε τα δικαιώματα του συνανθρώπου μας?
Τότε καλά παθαίνουμε.

Υ.Γ.
Αυτή η καραμέλα ότι ο Έλληνας έχει μαύρα λεφτά και δεν έχει καμιά ανάγκη,καλά είναι να σταματήσει,διότι από τη μια δίνει άλλοθι στο κράτος κι από την άλλη υποτιμάει τη νοημοσύνη μας.
Αφορά μια μικρή μερίδα πολιτών κι όχι την πλειοψηφία του λαού μας.

Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2009

Χριστουγεννιάτικη γιορτή στο Κολινδρό (video)

Γεια σας.
Μετά από τις φωτογραφίες που ανάρτησα,ας βάλω και μερικά αποσπάσματα video.



Παρά το πολύ κρύο,είχε πολύ μεγάλη συμμετοχή




Το τρενάκι με τους Αί Βασίληδες και τους μικρούς μας φίλους κατά δεκάδες να τρέχουν από πίσω του,για να προλάβουν τα δώρα.

Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009

Ε.Σ.Υ.

Γεια σας.
Επειδή μέρες που είναι,γεμάτες χαρά κι ευτυχία,καλά είναι να θυμόμαστε και κάποιους άρρωστους συνανθρώπους μας,για να "προσγειωνόμαστε" στη πραγματικότητα.
Το κακό είναι ότι κι αν βοηθάμε,το κάνουμε μόνο σε γιορτές κι όχι συχνά.
Διάβασα χθες στο http://www.zougla.gr/ συγκινητική επιστολή που έστειλε μία ασθενής στον κύριο Θοδωρή Γιάνναρο,μοριακό - πυρηνικό βιολόγο κι έκρινα πως πρέπει να αναπαραχθεί,παρά το εορταστικό κλίμα των ημερών.


…είμαι καρκινοπαθής στο τελευταίο (κατά την Ιατρική) στάδιο μεταστατικού καρκίνου, από Θεσσαλονίκη. Διαβάζοντας την επιστολή διαμαρτυρόμενου πολίτη με την αργοπορία των γιατρών, αναρωτήθηκα για το πόσο θα έπρεπε να διαμαρτυρηθούν για την κατάντια του συστήματος Υγείας οι καρκινοπαθείς, οι άνθρωποι που έχουν συνεχές ραντεβού με το θάνατο και που οι Γιατροί και το κατεστημένο του συγκεκριμένου χώρου αργούν καθημερινά στο ραντεβού-συνέπειας μαζί τους.

Οι καρκινοπαθείς είναι οι ασθενείς που διαμαρτύρονται λιγότερο στις αίθουσες αναμονής των νοσοκομείων. Η αρρώστια που τους έχει καταβάλει δεν είναι ιάσιμη. Προσβλέπουν περισσότερο στον Θεό παρά στους ανθρώπους και οτιδήποτε προσφερθεί από τους ανθρώπους και την επιστήμη είναι αναπάντεχο δώρο που αποδέχονται με ευγνωμοσύνη, ευχαριστώντας, μακριά πια από προσωπικούς στόχους και φιλοδοξίες, για την κάθε στιγμή καλής ή υποφερτής ποιότητας ζωής που τους χαρίζεται και για την οποία παλεύουν με νύχια και με δόντια.

Τα παιδιά του καρκίνου έχουν υπομονή με τους νοσηλευτές. Γιατί οι νοσηλευτές είναι σύμμαχοι στον αγώνα τους. Εργάζονται με μισθούς πείνας, δεν είναι ενταγμένοι στα βαρέα και ανθυγιεινά και παρασκευάζουν χωρίς να έχουν τον κατάλληλο εξοπλισμό, τα χημειο-θεραπευτικά διαλύματα με κίνδυνο της ίδιας της υγείας τους. Στο τσουνάμι της νοσηλείας εξυπηρετούν διπλάσιο αριθμό αρρώστων από τον προβλεπόμενο, διασπείροντας τους αρρώστους και σε άλλα τμήματα άλλων κλινικών, εφόσον τα κρεβάτια δεν επαρκούν για όλους. Στη νυχτερινή του βάρδια, ένας νοσηλευτής έχει την ευθύνη ενός ολόκληρου ορόφου - τμήματος, γιατί κανένας υπουργίσκος δεν το πήρε ως προσωπική του υπόθεση να κάνει προσλήψεις νοσηλευτών. Όταν λοιπόν κάποια φορά αστοχήσει το χέρι της νοσηλεύτριας να βρει φλέβα με την πρώτη, της δίνουν κουράγιο λέγοντάς της «δεν πειράζει, μη στενοχωριέσαι, ξανατρύπησε τις χημειοκαμένες φλέβες μου, θα βρεις άλλο σημείο».

Τα παιδιά του καρκίνου έχουν υπομονή με τους γιατρούς Δεν γογγύζουν ούτε, όταν περιμένουν τις ατέλειωτες πέντε, έξι ή επτά ώρες, στην «επί της γης κόλαση», στα «σαλόνια» - αίθουσες αναμονής του νοσοκομείου, με το βαλιτσάκι με τα απαραίτητα για τη διήμερη ή τριήμερη νοσηλεία τους, για να τους ανακοινωθεί τελικά ότι δεν υπάρχει κρεβάτι διαθέσιμο. Ξέρουν ότι πρέπει να φύγουν και να ξανάρθουν την επόμενη, προετοιμάζοντας τον εαυτό τους άλλη μια νύχτα για την επόμενη μέρα που θα επιστρέψουν, έχοντας την ελπίδα να βρουν κρεβάτι διαθέσιμο.

Δεν γογγύζουν, δεν εκφράζουν παράπονα στους γιατρούς τους, ούτε στην αίθουσα αναμονής της ογκολογικής κλινικής βραχείας θεραπείας;, όταν, ώρες ατέλειωτες, περιμένουν υπομονετικά να τους δει ο γιατρός τους και στη συνέχεια να κάνουν τη θεραπεία τους, μετά από ώρες ταξίδι, ερχόμενοι από κάποια άλλη πόλη της Βόρειας Ελλάδας. Κι εκεί ο γιατρός έχει έρθει στην ώρα του, αλλά θα πρέπει να είναι βιονικός, για να καταφέρει να αποφασίσει για τη ζωή 80-100 ανθρώπων στα λίγα λεπτά που αντιστοιχούν στον κάθε καρκινοπαθή και να αποφύγει το λάθος. Όταν ο γιατρός καθημερινά αποφασίζει για 100 ζωές, θα το κάνει το λάθος και το λάθος αυτό θα κοστίσει μια ζωή.

Θυμώνουν οι καρκινοπαθείς, αλλά δεν τα βάζουν ούτε με τους νοσηλευτές ούτε με τους γιατρούς τους, γιατί ξέρουν καλά ότι δεν φταίνε αυτοί, που δεν υπάρχουν άλλα δέκα εξειδικευμένα νοσοκομεία, για να εξυπηρετήσουν τους καρκινοπαθείς όλης της Ελλάδας. Υποπτεύομαι πως οι νοσηλευτές και κυρίως οι ογκολόγοι πλέον στην Ελλάδα, όταν ανήκουν στην κάστα εκείνη των γιατρών, που «δεν τα παίρνουν», μάλλον δουλεύουν, για να σώσουν την ψυχή τους. Όπως ο χειρουργός-ογκολόγος της γράφουσας, ο ίδιος με καρκίνο, τελείως καθαρός από δοσοληψίες φακέλων, έδινε την ψυχή του στην πολύωρη εγχείρηση να σώσει αυτό που άλλοι θεωρούσαν χαμένη υπόθεση, σε ένα κράτος που έχει το θράσος να μιλάει για πολιτισμό, ενώ δεν έχει εξασφαλίσει το αυτονόητο, ένα κρεβάτι στον άρρωστο. Σε ένα κράτος που δεν σέβεται τον γιατρό και τον νοσηλευτή, αλλά πάνω από όλα δεν σέβεται τον άρρωστο.

Οργίζονται στα ασανσέρ του ογκολογικού νοσοκομείου που χωρούν τόνους πόνου και απόγνωσης και που μέσα τους στοιβάζονται ταυτόχρονα οι βαριά εγχειρισμένοι στα φορεία, μαζί με συνοδούς, με τον κίνδυνο να μολυνθούν. Και δυσανασχετούν, γιατί δεν θέλουν και όμως πρέπει να ανέβουν στο κολαστήριο, αλλά δεν χωρούν και φωνάζουν, γιατί εκεί ο φταίχτης έχει πρόσωπο και λέγεται κράτος. Το κράτος που δεν διαθέτει τα απαραίτητα κονδύλια, ώστε να γίνουν καινούργια και πιο σύγχρονα αντικαρκινικά νοσοκομεία και που δεν κάνει εδώ και πολλά χρόνια προσλήψεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού.

Οι καρκινοπαθείς κάποιες στιγμές όμως χάνουν την υπομονή τους, όταν, ειδικά, δεν έχουν ούτε τους γιατρούς σύμμαχους στην αρρώστια τους. Είναι οι στιγμές που πρέπει να παλέψουν τελείως μόνοι τους, γιατί στο σύστημα υγείας δεν υπάρχουν μόνο οι φακελοφονιάδες αλλά και οι αδίστακτοι γιατροί, που αδιαφορώντας για την τύχη του δικού τους ασθενή, ισχυριζόμενοι πως οποιαδήποτε θεραπεία θα ήταν μάταιη, τον αποκλείουν από οποιοδήποτε θεραπευτικό σχήμα (ενώ άλλοι ογκολόγοι διαβεβαιώνουν για το αντίθετο), αρνούνται οποιαδήποτε διευκόλυνση, ώστε να αναζητήσει ο ασθενής την τύχη του στο εξωτερικό. Και όλα αυτά προκειμένου να τον εντάξουν στην κλινική έρευνα κάποιου νέου φάρμακου, το οποίο όμως όταν θα έχει έρθει, πιθανότατα, να είναι για τον ασθενή πλέον πολύ αργά.

Και όταν τα παιδιά του καρκίνου χάσουν την υπομονή τους αλλά κυρίως την εμπιστοσύνη στους γιατρούς τους, δεν κάνουν καταγγελίες και μηνύσεις. Χάνουν την ελπίδα τους και, όταν χάσουν την ελπίδα τους, αποσύρονται από τον αγώνα να κερδίσουν τη ζωή τους και αποσύρονται σιγά σιγά από την ίδια τη ζωή.
Αγαπητή Μαριλίζα, ελπίζω πως οι χαλεποί καιροί για τους καρκινοπαθείς θα μείνουν στη μνήμη μας, ως μία πολύ κακή και θλιβερή ανάμνηση, ως μία ανάμνηση ενός πολύ κακού συστήματος υγείας, το οποίο έφθασαν σε αυτό το σημείο κακοί υπουργοί υγείας, κάποιοι εκ των οποίων ήταν γιατροί, απλά και μόνο διότι έγιναν οι επίορκες παραφυάδες ενός δύσοσμου και άδικου συστήματος, που είχε τον ρόλο του οικονομικού τροχονόμου των εκάστοτε υπηρετών του κατεστημένου.

Πιστεύω πως το σχήμα αυτό που τώρα ανέλαβε το Υπουργείο Υγείας με επικεφαλής δύο κορίτσια με κέφι και όραμα θα δώσει επιτέλους ελπίδες και στόχο ζωής σε χιλιάδες συνανθρώπους μας, στις τάξεις των οποίων, ανά πάσα στιγμή μπορεί να προστεθούμε και εμείς…



Καλές γιορτές και μη ξεχάσετε να κάνετε το καθήκον σας.

Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2009

Χριστουγεννιάτικη γιορτή στο Κολινδρό

Γεια σας.
Είχαμε χθες στη Κεντρική πλατεία του Κολινδρού εκδήλωση για μικρούς και μεγάλους και παρά το πολύ κρύο είχε πολύ μεγάλη συμμετοχή. Δείτε μερικές χαρακτηριστικές φωτογραφίες από την εκδήλωση.



Η μηχανή του περίφημου τρένου.





Φρούτα εποχής και παράδοσης Κολινδρινών Χριστουγέννων.






Κάστανα παραδοσιακά σε φωτιά και τηγάνι






Κολινδρινά παραδοσιακά μελομακάρονα και κουραμπιάδες.







Το λιτότερο κι ομορφότερο φυσικό χριστουγεννιάτικο δέντρο της Ευρώπης!!!






Οι κάρτες των παιδιών μοναδικά στολίδια του.

Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2009

Αλλαγή τίτλων

Γεια σας.
Είπα να κάνω μια μίνι ανακαίνιση στο μπλοκ,αλλάζοντας την αρχική του ονομασία σε "kolindros dreamin".
Δε μπορώ να ξέρω αν θα σας αρέσει,αλλά εμένα μου πάει πιο πολύ.
Το εμπνεύστηκα από αγαπημένο μου τραγούδι που άκουγα το πρωί,το Καλιφόρνια ντρίμιν από τους Beach Boys .
Επίσης χρησιμοποιώ σαν συμπληρωματική έκφραση το "μεθυσμένη πολιτεία" στην υπάρχουσα περιγραφή.
Όχι όμως κυριολεκτικά,αλλά μεταφορικά.
Να μη νομίσει κάποιος ότι είμαστε όλη μέρα σουρωμένοι,μόνο τις νύχτες.
loooollll.
Το τρενάκι ήρθε στο Κολινδρό χθες το μεσημέρι,εγκαινιάστηκε με επιβάτες,πέρασε το κρας τεστ και σήμερα το απόγευμα ίσως παρελάσει.
Θα κοιτάξω να βγάλω και να αναρτήσω φωτογραφίες.

Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2009

H1N1

Γεια σας.
Μετά από ένα σύντομο μικρό διάλειμμα και πάλι πίσω.
Είχαμε το περασμένο Σαββατοκύριακο το τραγικό θάνατο,του ιδιοκτήτη της ψαροταβέρνας "κούτσουρο" και πατέρα ανήλικων παιδιών,στην γειτονική ομώνυμη περιοχή του Δήμου της Μεθώνης στη Νέα Αγαθούπολη.
Πασίγνωστη ψαροταβέρνα,που τη προτιμάμε οι Κολινδρινοί για τη τοποθεσία,την άνεση χώρου για τα παιδιά μας και την ηρεμία που παρέχει.
Τραγικός,διότι βρέθηκε διαμελισμένος στις ράγες του τρένου.
Μάλλον αυτοκτονία λένε.
Ίσως...

Έχουμε στο Κολινδρό έξαρση γρίπης,αλλά μάλλον τη συνηθισμένη κι όχι των χοίρων.
Ο χειμερινός συνωστισμός των ανθρώπων λόγω κρύου,σε κλειστούς χώρους,βοηθάει την γρήγορη εξάπλωσή της.
Εξάλλου πως θα γίνει?
Επειδή κυκλοφορεί αυτή η επικίνδυνη γρίπη H1N1,δε θα αρρωστήσουμε?
Θα γίνουμε παραφύσει οργανισμοί,βιονικοί κι άτρωτοι από ιώσεις?
Δε θα είναι φυσιολογικό.
Μέσα στο πρόγραμμα είναι όλα.
Και οι αρρώστιες και τα προβλήματα.
Ανέφερα για προβλήματα και αστραπιαία σκέφτομαι τα χιλιάδες καθημερινώς που μας απασχολούν.
Οικονομικά,πολιτικά,κοινωνικά,υγείας πολλών ειδών,αλλά με κοινό παρανομαστή.
Επιβαρυντικά λίγο ή πολύ για την υγεία και τον ανθρώπινο οργανισμό μας.

Διάβαζα προχθές κάπου στο ίντερνετ για ένα κράτος της Ασίας,ότι βρέθηκαν γουρούνια με γρίπη των χοίρων.
Λέτε να μας βάλουν να εμβολιάσουμε και τα κατοικίδιά μας?
Αφού δεν εμβολιαζόμαστε εμείς,μπορεί να τα χρησιμοποιήσουμε για τα ζώα.
Δίλημμα ο εμβολιασμός για την πρόληψη κατά της νέας γρίπης και δεν έχω γράψει τίποτα πάνω σ' αυτό,ούτε διάβασα πολλά.
Ειλικρινά δε ξέρω ακόμα,τι να κάνουμε με το εμβόλιο.
Οι γνώμες διίστανται,πολλά ακούμε και άκρη δε βγάζουμε.
Το κυριότερο πρόβλημά μας είναι,πως δε ξέρουμε τι να κάνουμε με τα παιδιά.
Το σίγουρο είναι πως δεν υπάρχει εμβόλιο,που να μη προκαλεί παρενέργειες ή που να εγγυάται οποιοσδήποτε γιατρός,ότι ποτέ δε θα βλάψει τον οργανισμό μας.
Είναι θέμα καθαρά υποκειμενικό του καθενός ενήλικα.
Άλλο πρόβλημα στα καλά καθούμενα μας βρήκε δηλαδή.

Παρόλο το κρύο που έχουμε στο Κολινδρό,δε λέει να χιονίσει ακόμα,παρά βρέχει αρκετά.
Δε κάνει παγωνιά,είναι λίγο έως πιο πολύ πάνω από το μηδέν,αλλά δε φτάνει μόνο αυτό για να δούμε "άσπρη μέρα" ή χιονισμένη.
Έρχονται τα Χριστούγεννα κι αν είχαμε κι ένα χιονάκι,θα ήταν όλα πιο όμορφα.
Αναρτώ την αφίσα που είδα έξω από το παιδικό σταθμό Κολινδρού και αναφέρεται στην Χριστουγεννιάτικη εκδήλωση για τα μικρά παιδιά.

Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2009

Η μελωδία της ευτυχίας

Γεια σας.
Να μη ξεχάσουμε σήμερα το βράδυ τη συναυλία για την Ιωάννα από το γειτονικό Αιγίνιο,με τις Δυτικές Συνοικίες.
Δε θα μπορέσουμε να πάμε,αλλά θα περάσουμε να κόψουμε εισιτήρια και θα φύγουμε.
Εύχομαι να πάνε όλα καλά.
Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα,όμως στο Κολινδρό,αλλά και στην Ελληνική αγροτική επαρχία,δεν κουνιέται φύλλο στην αγορά.
Δε ξέρω για τις μεγάλες πόλεις,αλλά στη Πιερία τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα.
Οι επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν έφτασαν ακόμα στις τσέπες των αγροτών,με αποτέλεσμα να μη κυκλοφορεί ρευστό και ζεστό χρήμα πουθενά.
Συνηθισμένη η οικονομική ύφεση τα τελευταία χρόνια στη Πιερία,έναν φύση αγροτικό νομό.
Θυμάμαι συνεχώς τους δύο πιο δύσπραγους οικονομικούς μήνες του χρόνου για την αγορά του Κολινδρού,τον Φεβρουάριο και το Νοέμβριο κι εύχομαι να τελειώνουν γρήγορα.
Ο Φεβρουάριος ευτυχώς είναι πιο μικρός σε διάρκεια.
Ο Νοέμβρης τελείωσε,αλλά δυστυχώς φως δεν βλέπουμε.
Συνηθίσαμε πλέον και δε μας φαίνεται παράδοξο.
Να λέμε καλά που είναι και οι επιδοτήσεις και τονώνουν την τοπική οικονομία.
Φανταστείτε τι θα γίνει σε λίγα χρόνια,όπου αναμένεται να κοπούν εντελώς.
Θα κλάψουν μανούλες και θα οδηγηθούμε σε μαζικές μεταναστεύσεις πληθυσμών,προς μεγάλα αστικά κέντρα κι εξωτερικό.
Εκτός κι αν γίνει κάποιο θαύμα κι αλλάξουν τα οικονομικά δεδομένα των αγροτών.
Δεν αναφέρομαι άλλο σε δυσάρεστες καταστάσεις,μιας και οι μέρες που έρχονται μυρίζουν χαρά κι αισιοδοξία κι ακούμε τη μελωδία της ευτυχίας τους.
Ιδίως για τα παιδιά μας,είναι ο παράδεισός τους και τα κάνει πάρα πολύ ευτυχισμένα.
Δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα στο κόσμο,να βλέπεις μικρά παιδιά ευτυχισμένα.
Αυτές οι γκριμάτσες χαράς που σχηματίζονται στα αθώα προσωπάκια τους,μας δίνουν βαθιές ανάσες ευτυχίας και μακροζωίας.
Μακάρι να μας έχει ο θεός καλά και να μπορούμε να δίνουμε συνεχώς στα παιδιά μας χαρές και πολύ αγάπη.
Η επικείμενη και πρωτότυπη εκδήλωση που ετοιμάζει φέτος τα Χριστούγεννα ο Πολιτιστικός μας Σύλλογος ¨Νικόλαος Λούσης",αναμένεται να αφήσει στα παιδάκια φανταστικές εντυπώσεις και ισόβιες αναμνήσεις στα πιο μεγάλα.
Το τρενάκι θα είναι προσφορά των Αστικών ΚΤΕΛ Κατερίνης κι όχι των ΚΤΕΛ Πιερίας,όπως λανθασμένα έγραψα σε προηγούμενη ανάρτηση.
Καλά που μου το είπες πρόεδρε και πρόλαβα να το διορθώσω πριν εορτής.

Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2009

Μαραθώνιος για την Ιωάννα




Γεια σας.
Αυτά είναι τα κουπόνια που κυκλοφορούν στο Αιγίνιο,για την ενίσχυση της μικρής Ιωάννας.
Ο φίλος μου ο Πασχάλης,έδωσε κι εμάς ένα μπλοκάκι των 2€,για να μοιράσουμε στο Κολινδρό.
Να μη ξεχάσουμε τη συναυλία με το γνωστό μουσικό συγκρότημα "Δυτικές Συνοικίες" από τη Θεσσαλονίκη,τη Παρασκευή στο κλειστό γυμναστήριο Αιγινίου.

Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009

Νικόλαος Λούσης

Γεια σας.
Μιας κι αναφέρθηκα στη προηγούμενη ανάρτησή μου για τον μοναδικό πολιτιστικό σύλλογο Κολινδρού "Νικόλαο Λούση",θα ήθελα να σας κατατοπίσω για το ποιος ήταν αυτός ο Λούσης κι ονομάσαμε το σύλλογο προς τιμή του,όπως τον παρουσιάζει το site του πρώτου δημοτικού σχολείου Κολινδρού:
http://1dim-kolindr.pie.sch.gr



"Ο Επίσκοπος Κίτρους Νικόλαος Λούσης ήταν η πρωταγωνιστική προσωπικότητα της επανάστασης του 1878, μια μορφή που ακολουθεί τον υπέρ πίστεως και πατρίδος αγώνα των μεγάλων ιεραρχών του Γένους. Γεννήθηκε στη Στενήμαχο της Βόρειας Θράκης (ανατολικής Ρωμυλίας), το 1840. Αφού σπούδασε στα σχολεία της πατρίδας του και διακρίθηκε για την επίδοσή του στα γράμματα και το ήθος του έγινε υπότροφος στη Ριζάρειο Σχολή. Σπούδασε εκεί και στη συνέχεια επέστρεψε στην πατρίδα του όπου χειροτονήθηκε διάκονος από τον τότε Μητροπολίτη Φιλιππούπολης. Από την θέση αυτή θα παίξει πολυδιάστατο ρόλο για το Έθνος.

Αγωνίζεται κατά της επικράτησης των Τούρκων και πολεμάει στην πρώτη γραμμή στις επάλξεις της ακρόπολης του του Βορειοθρακικού Ελληνισμού την Φιλιππούπολη. Όταν το 1868 κηρύχτηκε η επανάσταση κατά των Τούρκων στην Ελλάδα ο Νικόλαος Λούσης, έφυγε από την Φιλιππούπολη και ήρθε στα Χανιά ως δάσκαλος και πήρε μέρος σ΄αυτήν, επικεφαλής σώματος εθελοντών.
Μετά την λήξη της επανάστασης έρχεται και διδάσκει στο Λύκειο μέχρι το 1874. Η γνωριμία του με τον Μητροπολίτη Θεσ/νίκης Ιωακείμ, τον μετέπειτα Κων/πόλεως, τον έφερε στην Θεσ/νίκη, όπου σαν συνοδός τον προήγαγε σε Επίσκοπο Κίτρους το 1875, με έδρα τον Κολινδρό.

Του ικανού αυτού ιεράρχη έργο είναι η επανάσταση του Κολινδρού τον Φεβρουάριο του 1878, την οποία είχε προσχεδιάσει και είχε αναλάβει υπεύθυνα από καιρό. Η επανάσταση αυτή του Κολινδρού και το γεγονός ότι δεν έφερε το ποθητό αγαθό της ελευθερίας στην περιοχή, αλλά πέτυχε την ανατροπή της συνθήκης του Αγίου Στεφάνου που "κατασκεύαζε" τη Μεγάλη Βουλγαρία σε βάρος του Ελληνισμού και επιτεύχθηκε η προσάρτηση στα ελληνικά εδάφη, της Θεσσαλίας κι ενός τμήματος της Ηπείρου.

Ο Επίσκοπος πικραμένος από την αποτυχία της επανάστασης, πήγε στη Θεσσαλία όπου συνεργάστηκε με του επαναστάτες της και από εκεί στη Λαμία, όπου κάτοικοι και αρχές τον υποδέχτηκαν με ενθουσιασμό. Δεν επέστρεψε στην έδρα του τον Κολινδρό, αλλά αποσύρθηκε σ΄ένα σπίτι στον Πειραιά, όπου πέθανε από φυματίωση στις 29 Ιανουαρίου σε ηλικία 42 μόλις ετών.

Η τότε ελληνική κυβέρνηση τον τίμησε μετά θάνατον, αποδίδοντας στο νεκρό τιμές υποστρατήγου. Την κηδεία του τίμησαν χιλιάδες λαού, βουλευτές, υπουργοί και ο τότε Πρωθυπουργός Χαρίλαος Τρικούπης.


Σε επόμενο άρθρο θα αναφέρω για το έργο του ομόνυμου συλλόγου.

Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2009

Τρενάκι τσαφ τσουφ και Χριστούγεννα στο χωριό.

Γεια σας.
Στις 19 ή 20 Δεκεμβρίου,θα έχουμε χαρές και πανηγύρια στο χωριό μας,για τα μικρά παιδιά.
Οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων των σχολείων μας,μαζί με τον πολιτιστικό σύλλογο "Νικόλαο Λούση",διοργανώνουν εκδήλωση για τους μικρούς μας φίλους,με στολισμό και φωταγώγηση του δέντρου στη κεντρική πλατεία,με πολλά δώρα που θα μοιράσουν αρκετοί Αϊ Βασίληδες με άρμα το γνωστό τρενάκι της Παραλίας Κατερίνης,που μας το χορηγούν τα ΑΣΤΙΚΑ ΚΤΕΛ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ.
Όλοι οι μικροί φίλοι μας να μη ξεχάσουν να θυμίσουν τους γονείς τους,να τους συνοδεύσουν.
Θα υπάρχουν κι εδέσματα για μικρούς και μεγάλους.
Άκουσα και για Χατζηγιάννη live,αλλά δυστυχώς είναι ψέμα.
Προς το παρόν να σας ξαναθυμίσω,ότι πρέπει να βοηθήσουμε την μικρή Ιωάννα από το Αιγίνιο.


Υ.Γ.
Για σας που μου είπατε να βοηθήσουμε την Ιωάννα από το διαδίκτυο,έχετε δίκιο μπορεί να γίνει,αλλά πρέπει πρώτα να βρεθούν και να συμφωνήσουν οι γονείς.
Διότι από όσα μου είπε ο φίλος μου ο Πασχάλης από το Αιγίνιο,οι γονείς δε δέχτηκαν να βγούνε στα κανάλια για να ζητήσουν βοήθεια από το κόσμο.
Οπότε μη στραβώσουν και με το διαδίκτυο.

Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009

Δυτικές Συνοικίες for Ιωάννα

Γεια σας.
Βλέποντας χθες το βράδυ μια αφίσα στο Κολινδρό για μια συναυλία στο Αιγίνιο,το μυαλό μου γύρισε λίγα χρόνια πριν και στη μικρή Ιωάννα.
Η Ιωάννα από το διπλανό Αιγίνιο γεννήθηκε κανά μισάωρο μετά την κόρη μου στο ίδιο νοσοκομείο και στο ίδιο κρεββάτι στις 20/4/2005,υγιέστατη.
Με το πατέρα της το Χρήστο (παλιό μας γνώριμο),μοιραστήκαμε την αγωνία και την αναμονή για τη γέννηση των κοριτσιών μας.
Η μητέρα της η Δήμητρα,μάθαινε από την γυναίκα μου για τις πρώτες φροντίδες του πρωτότοκου παιδιού της,μιας και μοιραζόταν το ίδιο δωμάτιο του Ιπποκρατείου.
Για εμάς ήταν το δεύτερο παιδί,για το Χρήστο και τη Δήμητρα το πρώτο.
Βγήκαμε από το νοσοκομείο,κρατώντας επαφές με τα παιδιά και ιδιαίτερα οι γυναίκες μας.
Την είδα να βαφτίζεται στον Άγιο Ανδρέα του Αιγινίου.
Την είδα αργότερα να παίζει ένα καλοκαιρινό Σάββατο βράδυ στο Παυσίλυπο με την κόρη μου.
Ήταν η τελευταία φορά που την είδα.
Μια μέρα άκουσα στις ειδήσεις για ένα κοριτσάκι και το παππού της,από το Αιγίνιο Πιερίας,που υπέστησαν σοβαρά εγκαύματα από έκρηξη της τηλεόρασης του σπιτιού τους.
Το ρεπορτάζ έγινε μετά από καταγγελία,για καθυστέρηση στην εύρεση νοσοκομείου για τον παππού και την εγγονή του.
Δεν αναφέρθηκε όνομα εκείνη τη μέρα.
Εν τω μεταξύ,με τους γονείς της Ιωάννας χαθήκαμε και δεν είχαμε νέα τους.
Κάποια μέρα όμως μάθαμε από φίλο μας Αιγινιώτη,πως το κοριτσάκι που κάηκε ήταν η Ιωάννα.
Έπεσε η γη κάτω από τα πόδια μας.
Πήραμε τηλέφωνο τα παιδιά να μάθουμε,αλλά δεν απαντούσαν στα τηλέφωνα που είχαμε.
Ότι μαθαίνουμε για τη μικρή Ιωάννα και τη πορεία της υγείας της,είναι από δεξιά κι αριστερά.
Ο παππούς της λίγο καιρό μετά τη πυρκαϊά,υπέκυψε στα εγκαύματα και τη στεναχώρια του.
Η μικρή Ιωάννα τρέχει από Αθήνα στο εξωτερικό για επεμβάσεις,και από όσα άκουσα πρέπει να μαζευτούνε χρήματα για να ξαναπάει στο εξωτερικό για καλύτερη περίθαλψη και θεραπείες.
Βοηθάνε όσο μπορούνε οι Αιγινιώτες και οι συγγενείς των γονιών,το χαμόγελο του παιδιού,αλλά τα έξοδα είναι πάρα πολλά.
Οι γονείς δε δουλεύουν,είναι συνεχώς στην Αθήνα,δίπλα στο παιδί τους.
Δε μπόρεσα να μάθω νέα τους.
Δε θέλουμε να ενοχλήσουμε τώρα.
Δε ξέρουμε και πως να συμπεριφερθούμε.
Είναι δύσκολες οι στιγμές που περνάνε.
Δε μπορώ να γράψω τι ακριβώς έχει,διότι ελπίζω να είναι ψέμα και να συμβαίνει κάτι άλλο,πιο ευχάριστο.
Ένα ευχάριστο γεγονός πάντως,είναι πως αναπνέει πλέον δίχως μηχανική υποστήριξη.
Το ελάχιστο που μπορούμε και θα το κάνουμε,είναι να βοηθήσουμε οικονομικά,όσο μπορούμε.
Μπορεί στη συναυλία να μη πάμε λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων στις 11/12/2009,στο κλειστό γυμναστήριο Αιγινίου με τις Δυτικές Συνοικίες,εισιτήρια και λαχεία όμως θα αγοράσουμε.
Υπάρχουν σε όλα τα μαγαζιά του Αιγινίου κουπόνια των 2€,για να βοηθήσουμε τη μικρή Ιωάννα.
Καλώ όλους εσάς να βοηθήσετε από τη μεριά σας,όπως μπορείτε.
Υ.Γ.
Την αφίσα δε πρόλαβα να τη φωτογραφίσω για να την αναρτήσω,διότι από τη πολλή βροχή των ημερών,αλλοιώθηκαν και καταστράφηκαν τα κείμενα.

Ο αρχηγός και η αρχηγίνα

Γεια σας.
Το καλό στην υπόθεση εκλογής αρχηγού κόμματος στη ΝΔ αλλά και στο ΠΑΣΟΚ πριν λίγα χρόνια,ήταν που μπορούσε να ψηφίσει ο απλός λαός.
Αυτό είναι πιο δημοκρατικό από το να βγει κάποιος αρχηγός κόμματος μόνο από συνέδρους.
Εξάλλου εν έτη 2009 κανείς πλέον από τους συνέδρους,δεν μπορεί να ισχυριστεί πως είναι άμοιρος ευθυνών ή ικανός να τον εμπιστεύεται ο κόσμος,ώστε να μπορεί να ψηφίζει για το οποιοδήποτε απλό μέλος.
Άλλαξαν τα χρόνια και ο κόσμος δικαιολογημένα αντιμετωπίζει τους αιρετούς με μεγάλη δυσπιστία,αφού βλέπει ότι όλα πάνε κατά διαόλου.
Μόνο κάποια λίγα κομματόσκυλα ακόμα επιβιώνουν,έως ότου,τους πάρει κι αυτούς ο λαός με τις κλωτσιές.
Το θετικό πλέον στο κόσμο είναι πως εν μέρει μπορεί πλέον να τιμωρήσει.
Κάποιος Κολινδρινός ψηφοφόρος της Κυριακής για τον αρχηγό του κόμματός του,μου ανέφερε πως στην είσοδο του κτιρίου της ψηφοφορίας,υπήρχαν αρκετά κομματόσκυλα της ΝΔ,που "συμβούλευαν" - με Ιουδαϊκά χτυπήματα στη πλάτη - τον απλό ψηφοφόρο τι να ψηφίσει.
Σαμαρά ή Ντόρα.
Για Ψωμιάδη δεν ακούστηκε κάτι το μεμπτό.
Λες κι όσοι πήγαν να ψηφίσουν δεν ήξεραν τι να κάνουν.
Ένας δυο ψηφοφόροι μάλιστα τους απάντησαν κατάλληλα και με το δικό τους τρόπο.
Μπράβο τους κι από μένα.
Κάποιος μεγάλης ηλικίας σοβαρολογώντας μου είπε ένα ωραίο για το τι έφταιξε και δεν κέρδισε η Ντόρα:
"Αφού για αρχηγό μας είπαν να ψηφίσουμε,όχι για αρχηγίνα......"