Δευτέρα 28 Ιουνίου 2010

Άνιση μεταχείριση...των πολιτών...

Γεια σας.
Όλοι θα ακούσατε για τον γιο του Λευτέρη Ζαγορίτη και τη ροζ περιπέτεια που είχε στο πολεμικό μουσείο(αν είναι δυνατόν!!!),με τη γνωστή και μη εξαιρετέα πρωταγωνίστρια της σόου μπιζ,Τζούλια Αλεξανδράτου.
Προσωπικά δε μ' ενδιαφέρει τι έκανε και πόσα πλήρωσε ή όχι ο Γεράσιμος Ζαγορίτης στη δεσποινίς Τζούλια.
Ούτε τι κάνει η δεσποινίς Τζούλια Αλεξανδράτου στη προσωπική της ζωή και με ποιον βγαίνει.
Δικαίωμά τους να βγάζουν τα μάτια τους με όποιους κι όποιες θέλουν.
Αυτό που με ενδιαφέρει σε μια τέτοια περίπτωση - ψάχνοντας για την ουσία του πράγματος,είναι ότι ο πατέρας του, ακόμα κάθεται στη θέση του γραμματέα του ενός από τα δύο μεγαλύτερα και "καταστροφικότερα" πολιτικά κόμματα της Ελλάδας,της ΝΔ και δεν έχει τη παραμικρή ευθιξία να παραιτηθεί,έστω για τη τιμή των όπλων κι όχι για την ανατροφή που του έδωσε.
Επίσης ο γιος ακόμα ενός βαριού "ονόματος" του Ελλαδικού χώρου σαν του Ζαγορίτη,υπηρετεί στο "σπίτι" του και για τιμωρία του επιβλήθηκε η μετάθεση σε παραμεθόριο περιοχή,εκεί που όπως πολύ καλά ξέρετε πήγαμε και πάμε όλοι οι ανώνυμοι,μην έχοντες κάποιον γνωστό για ευνοϊκή μετάθεση...
Δε λέω να του πάρουν το κεφάλι του παιδιού επειδή έκανε μια νεανική τρέλα,αλλά να μην υποτιμάνε τη νοημοσύνη μας και να μας προσβάλουν με τα χάδια που επιβάλουν στους επώνυμους.
Σίγουρα αν ήταν άλλο παιδί στη θέση του,από φτωχή κι άσημη οικογένεια κι έκανε αυτά που έκανε ο Ζαγορίτης τζούνιορ,δε θα είχε την ίδια χαλαρή αντιμετώπιση.
Άσε που με αυτή τη ποινή,δίνεις στο παιδί την ευκαιρία να υποπέσει στο ίδιο ατόπημα.
Δε χρειάζονται νομίζω περαιτέρω λόγια κι αναλύσεις επί αναλύσεων...
Η μεταχείριση των πολιτών από το κράτος είναι άδικη και πολλές φορές ρατσιστική!!!
Το βιώνουμε συνεχώς στη ζωή μας κι απορώ πώς κάνουμε όλοι τόση υπομονή!!!
Αντί να τους πετάξουμε όλους έξω από τη "δική μας χώρα",τους αφήνουμε να ρημάζουν εμάς και τη πατρίδα μας.
Είναι τόσο βαθιά ριζωμένο το "κακό" παρασύστημα ή παρακράτος,που δε μπορεί κανείς να το ξεριζώσει.
Ή το ξεριζώνουμε το κακό όλοι μαζί ή θα τους έχουμε μια ζωή νταβατζήδες στο κεφάλι μας...
Δε βλέπω άλλη λύση.
Όπως και δε βλέπω διάδοχη κατάσταση...

Υ.Γ.
Καλώς μας ήρθε ο νέος ανιψιός και το δέκατο πέμπτο συνολικά δισέγγονο,της εν ζωή γιαγιάς μου.