Παρασκευή 28 Αυγούστου 2009

Πριν το πολύ πρωινό καφέ

Γεια σας.
Είπα ότι θα έγραφα για τον after καφέ, αλλά θα γράψω για το τι γίνεται πριν το πολύ πρωινό καφέ,τις πανέμορφες καλοκαιρινές Κολινδρινές νύχτες δηλαδή.
Κάθε καλοκαίρι έχουμε τουρισμό από εσωτερικούς κι εξωτερικούς μετανάστες.
(Όχι καραβάνια αλλά χωράνε και σε ταξί).
Κι όταν αυτοί μπλέξουν με τοπικούς κατοίκους καλά είναι να έρθετε κι εσείς να το ζήσετε διότι δε περιγράφεται με λόγια.
Φανταστικά.
Δε θα περάσεις καλύτερα πουθενά .
Κέφι ,γέλιο,συζήτηση,διαλογισμοί,ανέκδοτα,ιστορίες από τα παλιά κάνουν το χρόνο να κυλά τόσο γρήγορα λες και του 'βαλες πατίνια.
Ενώ αν είσαι στο χωράφι ή στη δουλειά σου πάει πιο αργά κι από τη χελώνα.
Τελικά ο χρόνος πρέπει να είναι ανάλογος με το πόσο καλά περνάς.
Περνάς καλά;Tρέχει ο χρόνος.
Δε περνάς καλά;Βασανιστικά αργά κυλάει η ώρα.
Μάλλον ο Αινστάιν πρέπει να έζησε για λίγο στο Κολινδρό, παρέα με τον Αλέξη Ζορμπά (δικό μας παιδί) ή ο Καραθεοδωρής Κωνσταντίνος να ήταν από το Κολινδρό πριν αναπτύξει τη θεωρεία της γενικής σχετικότητας.
Η νυχτερινή ζωή ως επί το πλείστον,λαμβάνει χώρα στη κεντρική πλατεία Κολινδρού.
Η πλατεία έχει την ιδιαιτερότητα να θυμίζει κάτι από νησί.
Γραφικότατη και πανέμορφη, εάν της αφαιρέσεις τραπέζια ,καρέκλες και τέντες.
Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που πρόλαβα τη παλιά πλατεία,δίχως "τα αξεσουάρ της",απλή ,λιτή που είχε ως μοναδικό στολίδι της το "ψηλό καβάκι".
Το καβάκι ακόμα υπάρχει,γέρικο πια, αλλά δεν είναι αυτό που θα κάνει την πρώτη εντύπωση πλέον.
Ότι και να νοσταλγώ δε σημαίνει ότι στη πλατεία δεν είναι καλά αυτά τα χρόνια.
Εξάλλου τόσος κόσμος μαζεύεται εκεί και περνάει πολύ καλά.
Κι εγώ.
Τα νεότερα παιδιά που δεν έχουν παλιές εικόνες της,δε μπορούν να μπουν σ΄αυτή τη σύγκριση.
Αυτήν την εικόνα είχαν πάντα, αυτήν "εμπιστεύονται" και πολύ καλά κάνουν.

Θα παρακάμψω λίγο την κουβέντα για να αναφέρω ότι, είναι ύψιστη τιμή για τον Κολινδρό, κάθε χρόνο εδώ και 8 χρόνια τέτοια εποχή,να περπατάνε μαζί μας στους δρόμους και τα σοκάκια του, άνθρωποι του χώρου του μπάσκετ,παγκοσμίου εμβέλειας.
Η καλύτερη διαφήμηση για το τόπο μας.

Στη πλατεία και στο μέρος που στέκεται το καβάκι, ξεκινάει ένα πέτρινο σοκάκι ανηφορικό και γραφικό,που καταλήγει στο τοπικό μικρό κέντρο υγείας.
Αν το δείτε γυμνό από τα τραπεζοκαθίσματα δεν υπάρχει περίπτωση να μη το θαυμάσετε.

Υπάρχει όμως στο Κολινδρό κι ένας θρύλος της διασκέδασης που βρίσκεται στο τέλος του δρόμου που ξεκινάει από την πλατεία κι ανηφορίζει την οδό "δροσιάς" που έγραψα χθες ,
ο γνωστός και ξακουστός σε όλη τη περιοχή Παυσίλυπος.
Με ιστορίες αλλόκοτες ο θρύλος το ΄χει ζώσει.
Πρέπει να το επισκεφτεί κανείς για να αισθανθεί το μεγαλείο του.
Οι οποιεσδήποτε περιγραφές είναι σίγουρο ότι θα μειώσουν την πραγματική του αξία.
Ένα σας λέω μόνο.
Είναι το μόνο μέρος στο οποίο λειτουργούν τέλεια οι πέντε αισθήσεις του ανθρώπου και η έκτη υπερφορτώνεται ,με αποτέλεσμα να ξεφυτρώνει και έβδομη!!!
Συνεχίζεται....

Απορία πολλών Κολινδρινών και δική μου.
Γιατί όταν χτυπάει η καμπάνα για θάνατο,πάντα αναρωτιόμαστε όλοι μας:ποιος πέθανε και ποτέ δε λέμε ποια πέθανε;