Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2009

Τα όρια της ελευθερίας μου,τελειώνουν εκεί που αρχίζουν τα δικαιώματα του συνανθρώπου μου

Γεια σας.
Χρόνια πολλά σε όλους σας.
Καλά περάσαμε τις γιορτές,οικογενειακά,ήσυχα και πάμε τώρα ολοταχώς να αλλάξουμε τη χρονιά.
Πληρώσαμε οι πιο πολλοί,τα κατά πολύ αυξημένα τέλη κυκλοφορίας των οχημάτων μας,αλλά έχουμε τη συνείδησή μας καθαρή,διότι το περιβάλλον κι ο κόσμος μας τώρα θα σωθούν ως δια μαγείας.
Άρχισαν τα πολιτικά παρατράγουδα.
Πέρασε η περίοδος χάριτος που δικαιωματικά εκχωρείται σε κάθε νέα κυβέρνηση και τώρα αρχίζουν τα δύσκολα.
Μετράμε αντίστροφα πλέον.
Πέρυσι τέτοιο καιρό διαμαρτυρόμασταν για την υπερβολική αύξηση των τελών.
Φέτος είναι το κάτι άλλο η προσαύξηση.
Που θα πάει η δουλειά κανένας δε ξέρει,μάλλον λίγοι το προβλέπουν ή το γνωρίζουν.
Κι ένα μικρό παιδί γνωρίζει πως αν ο κόσμος είχε λεφτά θα έπαιρνε καινούρια αυτοκίνητα όχι για το λόγο να μη πληρώσει πολλά τέλη,αλλά για την ευχαρίστησή του.
Τώρα από τη μια δε μπορεί να πάρει λόγω έλλειψης χρημάτων κι από την άλλη έρχεται το κράτος και "τιμωρεί" κυριολεκτικά τους φτωχούς πολίτες της,επειδή δε μπορούν να αγοράσουν νέα οχήματα.
Αλλάξαμε τη προηγούμενη κυβέρνηση για λάθη κι ανικανότητα κι έρχεται η νέα με υποσχέσεις πολλές αλλά από ουσία μηδέν.
Τίποτα δεν αλλάζει.
Μια από τα ίδια.
Πάντα ο φτωχός θα τη πληρώνει και θα φτωχαίνει.
Έτσι κι ένα μικρό παιδί μπορεί να κυβερνήσει.
Ίσως κάνει λιγότερα λάθη και ίσως αποδειχθεί πιο δίκαιο.
Τζάμπα τα πτυχία τους που από ότι φαίνεται κι αυτοί νύχτα τα πήραν.
Τέλος πάντων.
Το έχω ξαναγράψει σε προηγούμενη ανάρτηση,θέλοντας να υποδείξω μία άλλη αρρωστημένη κατάσταση,αλλά κι εδώ ταιριάζει γάντι:
"Τέτοιο μαντρί έχουμε τέτοιο γάλα βγάζουμε".

Αυτό με την Αγία Θεοδώρα φέτος τα Χριστούγεννα δε θυμάμαι να έχει ξαναγίνει.
Γεμάτος ο προθάλαμος και η κύρια είσοδος της εκκλησίας - φράκαραν με καμιά τριανταριά άτομα -,με αποτέλεσμα να μη μπορεί να περάσει ο κάθε εκκλησιαζόμενος και να πάει στις πτέρυγες που ήταν σχεδόν άδειες και μπορούσαν να απορροφήσουν πιο πολύ κόσμο.
Προσωπικά ξαναβγήκα έξω και δε μπήκα καν στο κόπο να επιχειρήσω να περάσω από το ανθρώπινο σύμπλεγμα για να πάω στη πτέρυγα των αντρών,στη δεξιά πλευρά του ναού.
Κι εδώ χωροφύλακα χρειαζόμαστε για την ορθή διαχείριση του χώρου?
Τα αυτονόητα δε μπορούμε να καταφέρουμε μόνοι μας?
Δε μπορούμε να λειτουργούμε ελεύθερα,δίχως να καταπιέζουμε τα δικαιώματα του συνανθρώπου μας?
Τότε καλά παθαίνουμε.

Υ.Γ.
Αυτή η καραμέλα ότι ο Έλληνας έχει μαύρα λεφτά και δεν έχει καμιά ανάγκη,καλά είναι να σταματήσει,διότι από τη μια δίνει άλλοθι στο κράτος κι από την άλλη υποτιμάει τη νοημοσύνη μας.
Αφορά μια μικρή μερίδα πολιτών κι όχι την πλειοψηφία του λαού μας.

Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2009

Χριστουγεννιάτικη γιορτή στο Κολινδρό (video)

Γεια σας.
Μετά από τις φωτογραφίες που ανάρτησα,ας βάλω και μερικά αποσπάσματα video.



Παρά το πολύ κρύο,είχε πολύ μεγάλη συμμετοχή




Το τρενάκι με τους Αί Βασίληδες και τους μικρούς μας φίλους κατά δεκάδες να τρέχουν από πίσω του,για να προλάβουν τα δώρα.

Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009

Ε.Σ.Υ.

Γεια σας.
Επειδή μέρες που είναι,γεμάτες χαρά κι ευτυχία,καλά είναι να θυμόμαστε και κάποιους άρρωστους συνανθρώπους μας,για να "προσγειωνόμαστε" στη πραγματικότητα.
Το κακό είναι ότι κι αν βοηθάμε,το κάνουμε μόνο σε γιορτές κι όχι συχνά.
Διάβασα χθες στο http://www.zougla.gr/ συγκινητική επιστολή που έστειλε μία ασθενής στον κύριο Θοδωρή Γιάνναρο,μοριακό - πυρηνικό βιολόγο κι έκρινα πως πρέπει να αναπαραχθεί,παρά το εορταστικό κλίμα των ημερών.


…είμαι καρκινοπαθής στο τελευταίο (κατά την Ιατρική) στάδιο μεταστατικού καρκίνου, από Θεσσαλονίκη. Διαβάζοντας την επιστολή διαμαρτυρόμενου πολίτη με την αργοπορία των γιατρών, αναρωτήθηκα για το πόσο θα έπρεπε να διαμαρτυρηθούν για την κατάντια του συστήματος Υγείας οι καρκινοπαθείς, οι άνθρωποι που έχουν συνεχές ραντεβού με το θάνατο και που οι Γιατροί και το κατεστημένο του συγκεκριμένου χώρου αργούν καθημερινά στο ραντεβού-συνέπειας μαζί τους.

Οι καρκινοπαθείς είναι οι ασθενείς που διαμαρτύρονται λιγότερο στις αίθουσες αναμονής των νοσοκομείων. Η αρρώστια που τους έχει καταβάλει δεν είναι ιάσιμη. Προσβλέπουν περισσότερο στον Θεό παρά στους ανθρώπους και οτιδήποτε προσφερθεί από τους ανθρώπους και την επιστήμη είναι αναπάντεχο δώρο που αποδέχονται με ευγνωμοσύνη, ευχαριστώντας, μακριά πια από προσωπικούς στόχους και φιλοδοξίες, για την κάθε στιγμή καλής ή υποφερτής ποιότητας ζωής που τους χαρίζεται και για την οποία παλεύουν με νύχια και με δόντια.

Τα παιδιά του καρκίνου έχουν υπομονή με τους νοσηλευτές. Γιατί οι νοσηλευτές είναι σύμμαχοι στον αγώνα τους. Εργάζονται με μισθούς πείνας, δεν είναι ενταγμένοι στα βαρέα και ανθυγιεινά και παρασκευάζουν χωρίς να έχουν τον κατάλληλο εξοπλισμό, τα χημειο-θεραπευτικά διαλύματα με κίνδυνο της ίδιας της υγείας τους. Στο τσουνάμι της νοσηλείας εξυπηρετούν διπλάσιο αριθμό αρρώστων από τον προβλεπόμενο, διασπείροντας τους αρρώστους και σε άλλα τμήματα άλλων κλινικών, εφόσον τα κρεβάτια δεν επαρκούν για όλους. Στη νυχτερινή του βάρδια, ένας νοσηλευτής έχει την ευθύνη ενός ολόκληρου ορόφου - τμήματος, γιατί κανένας υπουργίσκος δεν το πήρε ως προσωπική του υπόθεση να κάνει προσλήψεις νοσηλευτών. Όταν λοιπόν κάποια φορά αστοχήσει το χέρι της νοσηλεύτριας να βρει φλέβα με την πρώτη, της δίνουν κουράγιο λέγοντάς της «δεν πειράζει, μη στενοχωριέσαι, ξανατρύπησε τις χημειοκαμένες φλέβες μου, θα βρεις άλλο σημείο».

Τα παιδιά του καρκίνου έχουν υπομονή με τους γιατρούς Δεν γογγύζουν ούτε, όταν περιμένουν τις ατέλειωτες πέντε, έξι ή επτά ώρες, στην «επί της γης κόλαση», στα «σαλόνια» - αίθουσες αναμονής του νοσοκομείου, με το βαλιτσάκι με τα απαραίτητα για τη διήμερη ή τριήμερη νοσηλεία τους, για να τους ανακοινωθεί τελικά ότι δεν υπάρχει κρεβάτι διαθέσιμο. Ξέρουν ότι πρέπει να φύγουν και να ξανάρθουν την επόμενη, προετοιμάζοντας τον εαυτό τους άλλη μια νύχτα για την επόμενη μέρα που θα επιστρέψουν, έχοντας την ελπίδα να βρουν κρεβάτι διαθέσιμο.

Δεν γογγύζουν, δεν εκφράζουν παράπονα στους γιατρούς τους, ούτε στην αίθουσα αναμονής της ογκολογικής κλινικής βραχείας θεραπείας;, όταν, ώρες ατέλειωτες, περιμένουν υπομονετικά να τους δει ο γιατρός τους και στη συνέχεια να κάνουν τη θεραπεία τους, μετά από ώρες ταξίδι, ερχόμενοι από κάποια άλλη πόλη της Βόρειας Ελλάδας. Κι εκεί ο γιατρός έχει έρθει στην ώρα του, αλλά θα πρέπει να είναι βιονικός, για να καταφέρει να αποφασίσει για τη ζωή 80-100 ανθρώπων στα λίγα λεπτά που αντιστοιχούν στον κάθε καρκινοπαθή και να αποφύγει το λάθος. Όταν ο γιατρός καθημερινά αποφασίζει για 100 ζωές, θα το κάνει το λάθος και το λάθος αυτό θα κοστίσει μια ζωή.

Θυμώνουν οι καρκινοπαθείς, αλλά δεν τα βάζουν ούτε με τους νοσηλευτές ούτε με τους γιατρούς τους, γιατί ξέρουν καλά ότι δεν φταίνε αυτοί, που δεν υπάρχουν άλλα δέκα εξειδικευμένα νοσοκομεία, για να εξυπηρετήσουν τους καρκινοπαθείς όλης της Ελλάδας. Υποπτεύομαι πως οι νοσηλευτές και κυρίως οι ογκολόγοι πλέον στην Ελλάδα, όταν ανήκουν στην κάστα εκείνη των γιατρών, που «δεν τα παίρνουν», μάλλον δουλεύουν, για να σώσουν την ψυχή τους. Όπως ο χειρουργός-ογκολόγος της γράφουσας, ο ίδιος με καρκίνο, τελείως καθαρός από δοσοληψίες φακέλων, έδινε την ψυχή του στην πολύωρη εγχείρηση να σώσει αυτό που άλλοι θεωρούσαν χαμένη υπόθεση, σε ένα κράτος που έχει το θράσος να μιλάει για πολιτισμό, ενώ δεν έχει εξασφαλίσει το αυτονόητο, ένα κρεβάτι στον άρρωστο. Σε ένα κράτος που δεν σέβεται τον γιατρό και τον νοσηλευτή, αλλά πάνω από όλα δεν σέβεται τον άρρωστο.

Οργίζονται στα ασανσέρ του ογκολογικού νοσοκομείου που χωρούν τόνους πόνου και απόγνωσης και που μέσα τους στοιβάζονται ταυτόχρονα οι βαριά εγχειρισμένοι στα φορεία, μαζί με συνοδούς, με τον κίνδυνο να μολυνθούν. Και δυσανασχετούν, γιατί δεν θέλουν και όμως πρέπει να ανέβουν στο κολαστήριο, αλλά δεν χωρούν και φωνάζουν, γιατί εκεί ο φταίχτης έχει πρόσωπο και λέγεται κράτος. Το κράτος που δεν διαθέτει τα απαραίτητα κονδύλια, ώστε να γίνουν καινούργια και πιο σύγχρονα αντικαρκινικά νοσοκομεία και που δεν κάνει εδώ και πολλά χρόνια προσλήψεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού.

Οι καρκινοπαθείς κάποιες στιγμές όμως χάνουν την υπομονή τους, όταν, ειδικά, δεν έχουν ούτε τους γιατρούς σύμμαχους στην αρρώστια τους. Είναι οι στιγμές που πρέπει να παλέψουν τελείως μόνοι τους, γιατί στο σύστημα υγείας δεν υπάρχουν μόνο οι φακελοφονιάδες αλλά και οι αδίστακτοι γιατροί, που αδιαφορώντας για την τύχη του δικού τους ασθενή, ισχυριζόμενοι πως οποιαδήποτε θεραπεία θα ήταν μάταιη, τον αποκλείουν από οποιοδήποτε θεραπευτικό σχήμα (ενώ άλλοι ογκολόγοι διαβεβαιώνουν για το αντίθετο), αρνούνται οποιαδήποτε διευκόλυνση, ώστε να αναζητήσει ο ασθενής την τύχη του στο εξωτερικό. Και όλα αυτά προκειμένου να τον εντάξουν στην κλινική έρευνα κάποιου νέου φάρμακου, το οποίο όμως όταν θα έχει έρθει, πιθανότατα, να είναι για τον ασθενή πλέον πολύ αργά.

Και όταν τα παιδιά του καρκίνου χάσουν την υπομονή τους αλλά κυρίως την εμπιστοσύνη στους γιατρούς τους, δεν κάνουν καταγγελίες και μηνύσεις. Χάνουν την ελπίδα τους και, όταν χάσουν την ελπίδα τους, αποσύρονται από τον αγώνα να κερδίσουν τη ζωή τους και αποσύρονται σιγά σιγά από την ίδια τη ζωή.
Αγαπητή Μαριλίζα, ελπίζω πως οι χαλεποί καιροί για τους καρκινοπαθείς θα μείνουν στη μνήμη μας, ως μία πολύ κακή και θλιβερή ανάμνηση, ως μία ανάμνηση ενός πολύ κακού συστήματος υγείας, το οποίο έφθασαν σε αυτό το σημείο κακοί υπουργοί υγείας, κάποιοι εκ των οποίων ήταν γιατροί, απλά και μόνο διότι έγιναν οι επίορκες παραφυάδες ενός δύσοσμου και άδικου συστήματος, που είχε τον ρόλο του οικονομικού τροχονόμου των εκάστοτε υπηρετών του κατεστημένου.

Πιστεύω πως το σχήμα αυτό που τώρα ανέλαβε το Υπουργείο Υγείας με επικεφαλής δύο κορίτσια με κέφι και όραμα θα δώσει επιτέλους ελπίδες και στόχο ζωής σε χιλιάδες συνανθρώπους μας, στις τάξεις των οποίων, ανά πάσα στιγμή μπορεί να προστεθούμε και εμείς…



Καλές γιορτές και μη ξεχάσετε να κάνετε το καθήκον σας.

Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2009

Χριστουγεννιάτικη γιορτή στο Κολινδρό

Γεια σας.
Είχαμε χθες στη Κεντρική πλατεία του Κολινδρού εκδήλωση για μικρούς και μεγάλους και παρά το πολύ κρύο είχε πολύ μεγάλη συμμετοχή. Δείτε μερικές χαρακτηριστικές φωτογραφίες από την εκδήλωση.



Η μηχανή του περίφημου τρένου.





Φρούτα εποχής και παράδοσης Κολινδρινών Χριστουγέννων.






Κάστανα παραδοσιακά σε φωτιά και τηγάνι






Κολινδρινά παραδοσιακά μελομακάρονα και κουραμπιάδες.







Το λιτότερο κι ομορφότερο φυσικό χριστουγεννιάτικο δέντρο της Ευρώπης!!!






Οι κάρτες των παιδιών μοναδικά στολίδια του.

Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2009

Αλλαγή τίτλων

Γεια σας.
Είπα να κάνω μια μίνι ανακαίνιση στο μπλοκ,αλλάζοντας την αρχική του ονομασία σε "kolindros dreamin".
Δε μπορώ να ξέρω αν θα σας αρέσει,αλλά εμένα μου πάει πιο πολύ.
Το εμπνεύστηκα από αγαπημένο μου τραγούδι που άκουγα το πρωί,το Καλιφόρνια ντρίμιν από τους Beach Boys .
Επίσης χρησιμοποιώ σαν συμπληρωματική έκφραση το "μεθυσμένη πολιτεία" στην υπάρχουσα περιγραφή.
Όχι όμως κυριολεκτικά,αλλά μεταφορικά.
Να μη νομίσει κάποιος ότι είμαστε όλη μέρα σουρωμένοι,μόνο τις νύχτες.
loooollll.
Το τρενάκι ήρθε στο Κολινδρό χθες το μεσημέρι,εγκαινιάστηκε με επιβάτες,πέρασε το κρας τεστ και σήμερα το απόγευμα ίσως παρελάσει.
Θα κοιτάξω να βγάλω και να αναρτήσω φωτογραφίες.

Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2009

H1N1

Γεια σας.
Μετά από ένα σύντομο μικρό διάλειμμα και πάλι πίσω.
Είχαμε το περασμένο Σαββατοκύριακο το τραγικό θάνατο,του ιδιοκτήτη της ψαροταβέρνας "κούτσουρο" και πατέρα ανήλικων παιδιών,στην γειτονική ομώνυμη περιοχή του Δήμου της Μεθώνης στη Νέα Αγαθούπολη.
Πασίγνωστη ψαροταβέρνα,που τη προτιμάμε οι Κολινδρινοί για τη τοποθεσία,την άνεση χώρου για τα παιδιά μας και την ηρεμία που παρέχει.
Τραγικός,διότι βρέθηκε διαμελισμένος στις ράγες του τρένου.
Μάλλον αυτοκτονία λένε.
Ίσως...

Έχουμε στο Κολινδρό έξαρση γρίπης,αλλά μάλλον τη συνηθισμένη κι όχι των χοίρων.
Ο χειμερινός συνωστισμός των ανθρώπων λόγω κρύου,σε κλειστούς χώρους,βοηθάει την γρήγορη εξάπλωσή της.
Εξάλλου πως θα γίνει?
Επειδή κυκλοφορεί αυτή η επικίνδυνη γρίπη H1N1,δε θα αρρωστήσουμε?
Θα γίνουμε παραφύσει οργανισμοί,βιονικοί κι άτρωτοι από ιώσεις?
Δε θα είναι φυσιολογικό.
Μέσα στο πρόγραμμα είναι όλα.
Και οι αρρώστιες και τα προβλήματα.
Ανέφερα για προβλήματα και αστραπιαία σκέφτομαι τα χιλιάδες καθημερινώς που μας απασχολούν.
Οικονομικά,πολιτικά,κοινωνικά,υγείας πολλών ειδών,αλλά με κοινό παρανομαστή.
Επιβαρυντικά λίγο ή πολύ για την υγεία και τον ανθρώπινο οργανισμό μας.

Διάβαζα προχθές κάπου στο ίντερνετ για ένα κράτος της Ασίας,ότι βρέθηκαν γουρούνια με γρίπη των χοίρων.
Λέτε να μας βάλουν να εμβολιάσουμε και τα κατοικίδιά μας?
Αφού δεν εμβολιαζόμαστε εμείς,μπορεί να τα χρησιμοποιήσουμε για τα ζώα.
Δίλημμα ο εμβολιασμός για την πρόληψη κατά της νέας γρίπης και δεν έχω γράψει τίποτα πάνω σ' αυτό,ούτε διάβασα πολλά.
Ειλικρινά δε ξέρω ακόμα,τι να κάνουμε με το εμβόλιο.
Οι γνώμες διίστανται,πολλά ακούμε και άκρη δε βγάζουμε.
Το κυριότερο πρόβλημά μας είναι,πως δε ξέρουμε τι να κάνουμε με τα παιδιά.
Το σίγουρο είναι πως δεν υπάρχει εμβόλιο,που να μη προκαλεί παρενέργειες ή που να εγγυάται οποιοσδήποτε γιατρός,ότι ποτέ δε θα βλάψει τον οργανισμό μας.
Είναι θέμα καθαρά υποκειμενικό του καθενός ενήλικα.
Άλλο πρόβλημα στα καλά καθούμενα μας βρήκε δηλαδή.

Παρόλο το κρύο που έχουμε στο Κολινδρό,δε λέει να χιονίσει ακόμα,παρά βρέχει αρκετά.
Δε κάνει παγωνιά,είναι λίγο έως πιο πολύ πάνω από το μηδέν,αλλά δε φτάνει μόνο αυτό για να δούμε "άσπρη μέρα" ή χιονισμένη.
Έρχονται τα Χριστούγεννα κι αν είχαμε κι ένα χιονάκι,θα ήταν όλα πιο όμορφα.
Αναρτώ την αφίσα που είδα έξω από το παιδικό σταθμό Κολινδρού και αναφέρεται στην Χριστουγεννιάτικη εκδήλωση για τα μικρά παιδιά.

Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2009

Η μελωδία της ευτυχίας

Γεια σας.
Να μη ξεχάσουμε σήμερα το βράδυ τη συναυλία για την Ιωάννα από το γειτονικό Αιγίνιο,με τις Δυτικές Συνοικίες.
Δε θα μπορέσουμε να πάμε,αλλά θα περάσουμε να κόψουμε εισιτήρια και θα φύγουμε.
Εύχομαι να πάνε όλα καλά.
Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα,όμως στο Κολινδρό,αλλά και στην Ελληνική αγροτική επαρχία,δεν κουνιέται φύλλο στην αγορά.
Δε ξέρω για τις μεγάλες πόλεις,αλλά στη Πιερία τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα.
Οι επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν έφτασαν ακόμα στις τσέπες των αγροτών,με αποτέλεσμα να μη κυκλοφορεί ρευστό και ζεστό χρήμα πουθενά.
Συνηθισμένη η οικονομική ύφεση τα τελευταία χρόνια στη Πιερία,έναν φύση αγροτικό νομό.
Θυμάμαι συνεχώς τους δύο πιο δύσπραγους οικονομικούς μήνες του χρόνου για την αγορά του Κολινδρού,τον Φεβρουάριο και το Νοέμβριο κι εύχομαι να τελειώνουν γρήγορα.
Ο Φεβρουάριος ευτυχώς είναι πιο μικρός σε διάρκεια.
Ο Νοέμβρης τελείωσε,αλλά δυστυχώς φως δεν βλέπουμε.
Συνηθίσαμε πλέον και δε μας φαίνεται παράδοξο.
Να λέμε καλά που είναι και οι επιδοτήσεις και τονώνουν την τοπική οικονομία.
Φανταστείτε τι θα γίνει σε λίγα χρόνια,όπου αναμένεται να κοπούν εντελώς.
Θα κλάψουν μανούλες και θα οδηγηθούμε σε μαζικές μεταναστεύσεις πληθυσμών,προς μεγάλα αστικά κέντρα κι εξωτερικό.
Εκτός κι αν γίνει κάποιο θαύμα κι αλλάξουν τα οικονομικά δεδομένα των αγροτών.
Δεν αναφέρομαι άλλο σε δυσάρεστες καταστάσεις,μιας και οι μέρες που έρχονται μυρίζουν χαρά κι αισιοδοξία κι ακούμε τη μελωδία της ευτυχίας τους.
Ιδίως για τα παιδιά μας,είναι ο παράδεισός τους και τα κάνει πάρα πολύ ευτυχισμένα.
Δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα στο κόσμο,να βλέπεις μικρά παιδιά ευτυχισμένα.
Αυτές οι γκριμάτσες χαράς που σχηματίζονται στα αθώα προσωπάκια τους,μας δίνουν βαθιές ανάσες ευτυχίας και μακροζωίας.
Μακάρι να μας έχει ο θεός καλά και να μπορούμε να δίνουμε συνεχώς στα παιδιά μας χαρές και πολύ αγάπη.
Η επικείμενη και πρωτότυπη εκδήλωση που ετοιμάζει φέτος τα Χριστούγεννα ο Πολιτιστικός μας Σύλλογος ¨Νικόλαος Λούσης",αναμένεται να αφήσει στα παιδάκια φανταστικές εντυπώσεις και ισόβιες αναμνήσεις στα πιο μεγάλα.
Το τρενάκι θα είναι προσφορά των Αστικών ΚΤΕΛ Κατερίνης κι όχι των ΚΤΕΛ Πιερίας,όπως λανθασμένα έγραψα σε προηγούμενη ανάρτηση.
Καλά που μου το είπες πρόεδρε και πρόλαβα να το διορθώσω πριν εορτής.

Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2009

Μαραθώνιος για την Ιωάννα




Γεια σας.
Αυτά είναι τα κουπόνια που κυκλοφορούν στο Αιγίνιο,για την ενίσχυση της μικρής Ιωάννας.
Ο φίλος μου ο Πασχάλης,έδωσε κι εμάς ένα μπλοκάκι των 2€,για να μοιράσουμε στο Κολινδρό.
Να μη ξεχάσουμε τη συναυλία με το γνωστό μουσικό συγκρότημα "Δυτικές Συνοικίες" από τη Θεσσαλονίκη,τη Παρασκευή στο κλειστό γυμναστήριο Αιγινίου.

Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009

Νικόλαος Λούσης

Γεια σας.
Μιας κι αναφέρθηκα στη προηγούμενη ανάρτησή μου για τον μοναδικό πολιτιστικό σύλλογο Κολινδρού "Νικόλαο Λούση",θα ήθελα να σας κατατοπίσω για το ποιος ήταν αυτός ο Λούσης κι ονομάσαμε το σύλλογο προς τιμή του,όπως τον παρουσιάζει το site του πρώτου δημοτικού σχολείου Κολινδρού:
http://1dim-kolindr.pie.sch.gr



"Ο Επίσκοπος Κίτρους Νικόλαος Λούσης ήταν η πρωταγωνιστική προσωπικότητα της επανάστασης του 1878, μια μορφή που ακολουθεί τον υπέρ πίστεως και πατρίδος αγώνα των μεγάλων ιεραρχών του Γένους. Γεννήθηκε στη Στενήμαχο της Βόρειας Θράκης (ανατολικής Ρωμυλίας), το 1840. Αφού σπούδασε στα σχολεία της πατρίδας του και διακρίθηκε για την επίδοσή του στα γράμματα και το ήθος του έγινε υπότροφος στη Ριζάρειο Σχολή. Σπούδασε εκεί και στη συνέχεια επέστρεψε στην πατρίδα του όπου χειροτονήθηκε διάκονος από τον τότε Μητροπολίτη Φιλιππούπολης. Από την θέση αυτή θα παίξει πολυδιάστατο ρόλο για το Έθνος.

Αγωνίζεται κατά της επικράτησης των Τούρκων και πολεμάει στην πρώτη γραμμή στις επάλξεις της ακρόπολης του του Βορειοθρακικού Ελληνισμού την Φιλιππούπολη. Όταν το 1868 κηρύχτηκε η επανάσταση κατά των Τούρκων στην Ελλάδα ο Νικόλαος Λούσης, έφυγε από την Φιλιππούπολη και ήρθε στα Χανιά ως δάσκαλος και πήρε μέρος σ΄αυτήν, επικεφαλής σώματος εθελοντών.
Μετά την λήξη της επανάστασης έρχεται και διδάσκει στο Λύκειο μέχρι το 1874. Η γνωριμία του με τον Μητροπολίτη Θεσ/νίκης Ιωακείμ, τον μετέπειτα Κων/πόλεως, τον έφερε στην Θεσ/νίκη, όπου σαν συνοδός τον προήγαγε σε Επίσκοπο Κίτρους το 1875, με έδρα τον Κολινδρό.

Του ικανού αυτού ιεράρχη έργο είναι η επανάσταση του Κολινδρού τον Φεβρουάριο του 1878, την οποία είχε προσχεδιάσει και είχε αναλάβει υπεύθυνα από καιρό. Η επανάσταση αυτή του Κολινδρού και το γεγονός ότι δεν έφερε το ποθητό αγαθό της ελευθερίας στην περιοχή, αλλά πέτυχε την ανατροπή της συνθήκης του Αγίου Στεφάνου που "κατασκεύαζε" τη Μεγάλη Βουλγαρία σε βάρος του Ελληνισμού και επιτεύχθηκε η προσάρτηση στα ελληνικά εδάφη, της Θεσσαλίας κι ενός τμήματος της Ηπείρου.

Ο Επίσκοπος πικραμένος από την αποτυχία της επανάστασης, πήγε στη Θεσσαλία όπου συνεργάστηκε με του επαναστάτες της και από εκεί στη Λαμία, όπου κάτοικοι και αρχές τον υποδέχτηκαν με ενθουσιασμό. Δεν επέστρεψε στην έδρα του τον Κολινδρό, αλλά αποσύρθηκε σ΄ένα σπίτι στον Πειραιά, όπου πέθανε από φυματίωση στις 29 Ιανουαρίου σε ηλικία 42 μόλις ετών.

Η τότε ελληνική κυβέρνηση τον τίμησε μετά θάνατον, αποδίδοντας στο νεκρό τιμές υποστρατήγου. Την κηδεία του τίμησαν χιλιάδες λαού, βουλευτές, υπουργοί και ο τότε Πρωθυπουργός Χαρίλαος Τρικούπης.


Σε επόμενο άρθρο θα αναφέρω για το έργο του ομόνυμου συλλόγου.

Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2009

Τρενάκι τσαφ τσουφ και Χριστούγεννα στο χωριό.

Γεια σας.
Στις 19 ή 20 Δεκεμβρίου,θα έχουμε χαρές και πανηγύρια στο χωριό μας,για τα μικρά παιδιά.
Οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων των σχολείων μας,μαζί με τον πολιτιστικό σύλλογο "Νικόλαο Λούση",διοργανώνουν εκδήλωση για τους μικρούς μας φίλους,με στολισμό και φωταγώγηση του δέντρου στη κεντρική πλατεία,με πολλά δώρα που θα μοιράσουν αρκετοί Αϊ Βασίληδες με άρμα το γνωστό τρενάκι της Παραλίας Κατερίνης,που μας το χορηγούν τα ΑΣΤΙΚΑ ΚΤΕΛ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ.
Όλοι οι μικροί φίλοι μας να μη ξεχάσουν να θυμίσουν τους γονείς τους,να τους συνοδεύσουν.
Θα υπάρχουν κι εδέσματα για μικρούς και μεγάλους.
Άκουσα και για Χατζηγιάννη live,αλλά δυστυχώς είναι ψέμα.
Προς το παρόν να σας ξαναθυμίσω,ότι πρέπει να βοηθήσουμε την μικρή Ιωάννα από το Αιγίνιο.


Υ.Γ.
Για σας που μου είπατε να βοηθήσουμε την Ιωάννα από το διαδίκτυο,έχετε δίκιο μπορεί να γίνει,αλλά πρέπει πρώτα να βρεθούν και να συμφωνήσουν οι γονείς.
Διότι από όσα μου είπε ο φίλος μου ο Πασχάλης από το Αιγίνιο,οι γονείς δε δέχτηκαν να βγούνε στα κανάλια για να ζητήσουν βοήθεια από το κόσμο.
Οπότε μη στραβώσουν και με το διαδίκτυο.

Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009

Δυτικές Συνοικίες for Ιωάννα

Γεια σας.
Βλέποντας χθες το βράδυ μια αφίσα στο Κολινδρό για μια συναυλία στο Αιγίνιο,το μυαλό μου γύρισε λίγα χρόνια πριν και στη μικρή Ιωάννα.
Η Ιωάννα από το διπλανό Αιγίνιο γεννήθηκε κανά μισάωρο μετά την κόρη μου στο ίδιο νοσοκομείο και στο ίδιο κρεββάτι στις 20/4/2005,υγιέστατη.
Με το πατέρα της το Χρήστο (παλιό μας γνώριμο),μοιραστήκαμε την αγωνία και την αναμονή για τη γέννηση των κοριτσιών μας.
Η μητέρα της η Δήμητρα,μάθαινε από την γυναίκα μου για τις πρώτες φροντίδες του πρωτότοκου παιδιού της,μιας και μοιραζόταν το ίδιο δωμάτιο του Ιπποκρατείου.
Για εμάς ήταν το δεύτερο παιδί,για το Χρήστο και τη Δήμητρα το πρώτο.
Βγήκαμε από το νοσοκομείο,κρατώντας επαφές με τα παιδιά και ιδιαίτερα οι γυναίκες μας.
Την είδα να βαφτίζεται στον Άγιο Ανδρέα του Αιγινίου.
Την είδα αργότερα να παίζει ένα καλοκαιρινό Σάββατο βράδυ στο Παυσίλυπο με την κόρη μου.
Ήταν η τελευταία φορά που την είδα.
Μια μέρα άκουσα στις ειδήσεις για ένα κοριτσάκι και το παππού της,από το Αιγίνιο Πιερίας,που υπέστησαν σοβαρά εγκαύματα από έκρηξη της τηλεόρασης του σπιτιού τους.
Το ρεπορτάζ έγινε μετά από καταγγελία,για καθυστέρηση στην εύρεση νοσοκομείου για τον παππού και την εγγονή του.
Δεν αναφέρθηκε όνομα εκείνη τη μέρα.
Εν τω μεταξύ,με τους γονείς της Ιωάννας χαθήκαμε και δεν είχαμε νέα τους.
Κάποια μέρα όμως μάθαμε από φίλο μας Αιγινιώτη,πως το κοριτσάκι που κάηκε ήταν η Ιωάννα.
Έπεσε η γη κάτω από τα πόδια μας.
Πήραμε τηλέφωνο τα παιδιά να μάθουμε,αλλά δεν απαντούσαν στα τηλέφωνα που είχαμε.
Ότι μαθαίνουμε για τη μικρή Ιωάννα και τη πορεία της υγείας της,είναι από δεξιά κι αριστερά.
Ο παππούς της λίγο καιρό μετά τη πυρκαϊά,υπέκυψε στα εγκαύματα και τη στεναχώρια του.
Η μικρή Ιωάννα τρέχει από Αθήνα στο εξωτερικό για επεμβάσεις,και από όσα άκουσα πρέπει να μαζευτούνε χρήματα για να ξαναπάει στο εξωτερικό για καλύτερη περίθαλψη και θεραπείες.
Βοηθάνε όσο μπορούνε οι Αιγινιώτες και οι συγγενείς των γονιών,το χαμόγελο του παιδιού,αλλά τα έξοδα είναι πάρα πολλά.
Οι γονείς δε δουλεύουν,είναι συνεχώς στην Αθήνα,δίπλα στο παιδί τους.
Δε μπόρεσα να μάθω νέα τους.
Δε θέλουμε να ενοχλήσουμε τώρα.
Δε ξέρουμε και πως να συμπεριφερθούμε.
Είναι δύσκολες οι στιγμές που περνάνε.
Δε μπορώ να γράψω τι ακριβώς έχει,διότι ελπίζω να είναι ψέμα και να συμβαίνει κάτι άλλο,πιο ευχάριστο.
Ένα ευχάριστο γεγονός πάντως,είναι πως αναπνέει πλέον δίχως μηχανική υποστήριξη.
Το ελάχιστο που μπορούμε και θα το κάνουμε,είναι να βοηθήσουμε οικονομικά,όσο μπορούμε.
Μπορεί στη συναυλία να μη πάμε λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων στις 11/12/2009,στο κλειστό γυμναστήριο Αιγινίου με τις Δυτικές Συνοικίες,εισιτήρια και λαχεία όμως θα αγοράσουμε.
Υπάρχουν σε όλα τα μαγαζιά του Αιγινίου κουπόνια των 2€,για να βοηθήσουμε τη μικρή Ιωάννα.
Καλώ όλους εσάς να βοηθήσετε από τη μεριά σας,όπως μπορείτε.
Υ.Γ.
Την αφίσα δε πρόλαβα να τη φωτογραφίσω για να την αναρτήσω,διότι από τη πολλή βροχή των ημερών,αλλοιώθηκαν και καταστράφηκαν τα κείμενα.

Ο αρχηγός και η αρχηγίνα

Γεια σας.
Το καλό στην υπόθεση εκλογής αρχηγού κόμματος στη ΝΔ αλλά και στο ΠΑΣΟΚ πριν λίγα χρόνια,ήταν που μπορούσε να ψηφίσει ο απλός λαός.
Αυτό είναι πιο δημοκρατικό από το να βγει κάποιος αρχηγός κόμματος μόνο από συνέδρους.
Εξάλλου εν έτη 2009 κανείς πλέον από τους συνέδρους,δεν μπορεί να ισχυριστεί πως είναι άμοιρος ευθυνών ή ικανός να τον εμπιστεύεται ο κόσμος,ώστε να μπορεί να ψηφίζει για το οποιοδήποτε απλό μέλος.
Άλλαξαν τα χρόνια και ο κόσμος δικαιολογημένα αντιμετωπίζει τους αιρετούς με μεγάλη δυσπιστία,αφού βλέπει ότι όλα πάνε κατά διαόλου.
Μόνο κάποια λίγα κομματόσκυλα ακόμα επιβιώνουν,έως ότου,τους πάρει κι αυτούς ο λαός με τις κλωτσιές.
Το θετικό πλέον στο κόσμο είναι πως εν μέρει μπορεί πλέον να τιμωρήσει.
Κάποιος Κολινδρινός ψηφοφόρος της Κυριακής για τον αρχηγό του κόμματός του,μου ανέφερε πως στην είσοδο του κτιρίου της ψηφοφορίας,υπήρχαν αρκετά κομματόσκυλα της ΝΔ,που "συμβούλευαν" - με Ιουδαϊκά χτυπήματα στη πλάτη - τον απλό ψηφοφόρο τι να ψηφίσει.
Σαμαρά ή Ντόρα.
Για Ψωμιάδη δεν ακούστηκε κάτι το μεμπτό.
Λες κι όσοι πήγαν να ψηφίσουν δεν ήξεραν τι να κάνουν.
Ένας δυο ψηφοφόροι μάλιστα τους απάντησαν κατάλληλα και με το δικό τους τρόπο.
Μπράβο τους κι από μένα.
Κάποιος μεγάλης ηλικίας σοβαρολογώντας μου είπε ένα ωραίο για το τι έφταιξε και δεν κέρδισε η Ντόρα:
"Αφού για αρχηγό μας είπαν να ψηφίσουμε,όχι για αρχηγίνα......"

Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009

Στους τυφλούς βλέπει ο κοντόφθαλμος

Γεια σας.
Εν μέσω ενός Σαββατοκύριακου γεμάτο με γρίππες και των τριών παιδιών μου(όχι των χοίρων),με εσωκομματικές εκλογές και με πολλά αθλητικά ντέρμπι,να 'μαστε και πάλι στην πεζή καθημερινότητα.
Δε μου πέφτει κανένας λόγος,αλλά το Σαμαρά αποφάσισαν να βγάλουν πρόεδρο του κόμματος της ΝΔ?
Αυτός δεν ήταν που πριν λίγα χρόνια,έριξε την ΝΔ από κυβέρνηση και μετά ίδρυσε το δικό του πολιτικό κόμμα,την Πολιτική Άνοιξη?
Αλλά η άνοιξη η δικιά του ήρθε μέσω του πρώην κόμματός του,διότι το δικό του σβήστηκε από το κομματικό χάρτη.
Ξεχνάμε γενικά οι Έλληνες και για μια φορά ακόμα,επιβεβαιώθηκε ο κανόνας που θέλει τους αποστάτες να έχουν καλύτερη τύχη,από τους πραγματικούς αγωνιστές που θυσιάζονται.
Επίσης επιβεβαιώθηκε ο κανόνας που θέλει τους υπέρμετρα φιλόδοξους ανθρώπους,να μην υπολογίζουν ούτε ντροπές,ούτε κωλοτούμπες και να μην έχουν ίχνος τσίπας πάνω τους.
Καλή του επιτυχία στο δύσκολο έργο που θα έχει,αλλά η ιστορία σύντομα θα επέμβει και θα διορθώσει το λάθος της.
Όπως τιμώρησε τον Μητσοτάκη για την στάση του,με το να μη μπορεί να δει τα παιδιά του ηγέτες αυτής της παράταξης.
Αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα.
Η Ντόρα αυτό πλήρωσε,διότι αν ο πατέρας της στη προκειμένη περίπτωση ήταν άλλος,θα ήταν από καιρό η πρώτη γυναίκα αρχηγός της ΝΔ.
Ούτε το όνομα του συγχωρεμένου πρών συζύγου της Μπακογιάννη μπόρεσε να βοηθήσει,ούτε ο Ισίδωρος Κούβελος ο νυν σύζυγός της και πρόεδρος της Εθνικής Ολυμπιακής Ακαδημίας.
Ο Π.Ψωμιάδης αυτομαστιγώθηκε,με το προφίλ που καλλιέργησε όλα αυτά τα χρόνια.
Λαϊκός μεν,φιλοεξουσιαστής όμως δε.
Κάπου μπερδεύει το κόσμο και τον εαυτό του.

Στο Κολινδρό νομίζω πως κέρδισε ο Σαμαράς.
Φυσιολογικό μιας και αυτό το επίθετο αφθονεί στο χωριό μας.
Πλάκα κάνω.
Θυμάμαι πάντως πριν λίγα χρόνια,όταν ο Σαμαράς αποστάτησε κι έριξε τη κυβέρνηση Μητσοτάκη,ήταν τέτοιο το μένος των Κολινδρινών Νεοδημοκρατών που ονόμαζαν το κεντρικότερο σταυροδρόμι του Κολινδρού,από Σαμαρά σε Προδοτών.
Αλλά τα χρόνια περνάνε και ο Έλληνας ξεχνά.
Έχουν βρει και οι πολιτικάντηδες αυτού του τόπου,τη σωστή φόρμουλα να επηρεάζουν όταν κι όσο πρέπει τους ψηφοφόρους και να μην επηρεάζονται οι ίδιοι από τα χίλια δυο που μάλλον δίκαια κι όχι αδίκως τους καταλογίζει ο λαός.
Βλέπετε η μαρμίτα είναι πάρα πολύ ισχυρό δέλεαρ,ώστε να τους κάνει για οποιοδήποτε άλλο λόγο,να την εγκαταλείψουν.
Υπάρχει και μια άλλη σοβαρή παράμετρος που υποστηρίζει ότι κέρδισε ο μέτριος Σαμαράς,επειδή κανείς άλλος δεν ήταν ικανότερός του.
Στους τυφλούς δηλαδή βλέπει ο κοντόφθαλμος.
Ακραίο,αλλά μπορεί και να ισχύει.

Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2009

Χρόνια πολλά

Γεια σας.
Χρόνια πολλά για όσες Κατερίνες γιόρταζαν χθες και ιδιαίτερα στη μάνα και την ανιψιά μου,οι οποίες σίγουρα δε με διαβάζουν ποτέ τους,σε όσους και όσες γιορτάζουν σήμερα και ιδιαίτερα στον βαφτισιμιό μου το Στέλιο,αλλά και στο φίλο μου το Στέλιο στη Καλλιθέα Χαλκιδικής.

Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2009

Η επιβεβαίωση

Γεια σας.
Τελικά δεν ήταν ράδιο Αρβύλα η ιστορία με τα αγριογούρουνα.
Προκλήθηκαν υλικές ζημιές σε φορτηγάκι που κουβαλούσε εμφιαλωμένα νερά.
Επιβεβαιώθηκε όμως η ύπαρξη των πιο πάνω ζώων,με μια ακόμα μαρτυρία.
Κολινδρινός οδηγός,μας διηγήθηκε τη μικρή του περιπέτεια,δίχως όμως να πάθει το παραμικρό ο ίδιος αλλά και το αμάξι.
Απλώς περνώντας από εκείνο το δρόμο,τα είδε δυο φορές να περνάνε απέναντι σε απαγορευμένη από κυνηγούς περιοχή.
Τη μια φορά είδε μόνο ένα αγριογούρουνο.
Εντυπωσιακό το γεγονός πως τα αγριογούρουνα ακολουθούν το πρώτο στη σειρά και κατά πόδας.
Δεν το ήξερα αυτό.

Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2009

Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2009

Προσοχή!!! Αγριογούρουνα.

Γεια σας.
Άκουσα χθες ότι κάποιος οδηγός παρασύρθηκε με το φορτηγάκι του δίχως να τραυματιστεί,από αγέλη αγριογούρουνων λίγο έξω από το διπλανό μας Καταχά,σε ένα δρόμο όπου οι Κολινδρινοί τον χρησιμοποιούμε κατά κόρον,όταν κατευθυνόμαστε προς νότια Ελλάδα.
Το αμάξι καταστράφηκε,αλλά πιο πολλά δεν έμαθα.
Πολλές φορές στα χωριά μας,το Α γίνεται Ω και πολύ πιθανόν να είναι και τώρα έτσι.
Ράδιο Αρβύλα.
Αυτό όμως που είναι σχεδόν βέβαιο,είναι πως υπάρχει αγέλη με αγριογούρουνα στη περιοχή μας και περνάει από το κεντρικό δρόμο τρέχοντας πολλές φορές.
Πηγαίνουν μου είπαν στα απαγορευμένα(από κυνήγι),που μάλλον εκεί έχουν φωλιές.
Χαράματα και σούρουπο συνήθως.
Αυτά τα ζώα αν σε βρουν στο δρόμο τους σε σηκώνουν και σε παρασέρνουν,είναι πολύ επικίνδυνα.
Καλά είναι οι οδηγοί να έχουμε το νου μας.
Στον ίδιο δρόμο συναντάμε πολλές φορές κι αλεπούδες,αλλά και σπανιότατα λαγούς χωρίς πετραχήλια.
Υ.Γ.
Σε σένα τον "ανώνυμο" και τις παρατηρήσεις σου,έχω να πω πρώτη και τελευταία φορά ότι:
Παντρεύτηκα 11/11/2000 και αντί να πάω μήνα του μέλιτος,έξι μέρες μετά το γάμο μου,ήμουνα στην Αθήνα και κάπου ανάμεσα Ομόνοια και Πατησίων,μαζί με τη γυναίκα μου,νιόπαντροι.
Δε χρειάζεται να γράψω άλλα.
Καταλαβαίνεις πιστεύω.
Γι αυτό νευρίασα μαζί σου και με τα συμπεράσματα που βγάζεις ελαφρά τη καρδία,όπως λέμε στο Κολινδρό μας,"με τ'νους τ'Μπαϊράμ".
VAD το έγραψα καλά?

Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2009

Το συνεταιρίζειν εστί φιλοσοφείν

Γεια σας.
Μόλις πριν από λίγο γύρισα από την καθιερωμένη έξοδο της Παρασκευής των 50 - 50 που σήμερα ήταν 100 - 0.
Μοναχός μου ήμουνα.
Οι υπόλοιποι βαρέθηκαν πια να έρχονται και μάλλον κουράστηκαν,εκτός λίγων δικαιολογημένων εξαιρέσεων.
Δικαιολογημένα βέβαια,οικογενειάρχες άνθρωποι είναι και η συστηματική έξοδος των Παρασκευών,προκαλεί προβλήματα και δυσλειτουργίες στις οικογένειές τους.
Δύσκολα μπορεί να κρατηθεί μια παράδοση λίγων μηνών,αν πρώτα δεν περάσει την ανάλογη δοκιμασία για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Γι αυτό και οι μεγάλες βιομηχανίες περνάνε τα λεγόμενα δυνατά κρας τεστ για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα,πριν βεβαιωθούν ότι τα προϊόντα τους είναι κατάλληλα προς πώληση.
Εμείς οι καημένοι,αυθόρμητα το καθιερώσαμε,ομαλά ένας ένας το εγκαταλείπουμε.
Καλά περάσαμε όμως όλο αυτό το διάστημα και δε μετάνιωσα ούτε στιγμή για τίποτα.
Με τα ποτά μας,τα μεζεδάκια μας,τις κουβέντες και τα απρόοπτά μας.
Προσωπικά δε θα ξαναπάω,αφού η θέλησή και η επιθυμία μου να παρευρίσκομαι,δε συμβαδίζει με των υπολοίπων.
Με αγγαρεία δεν εννοείται διασκέδαση.
Τώρα θα αλλάξω τις βραδινές συνήθειες της Παρασκευής και θα προσπαθήσω να ξαναγυρίσω τηλεθεατής σε μια συμπαθητική τηλεοπτική κι ανθρωπιστική,πολύχρονη,πετυχημένη εκπομπή της Αγγελικής Νικολούλη το πασίγνωστο "Φως στο τούνελ".
Δε ξέρω αν καταφέρω και τη δω,διότι τελευταία φορά,μου την είχε σπάσει με τη μυστικοπάθειά της.
Ίσως να συμβαίνει ακόμα το ίδιο.
Μπορεί οι συντελεστές της εκπομπής να θεωρούν απαραίτητη τη μυστικότητα που πρέπει να διατηρήθεί για την εξιχνίαση των εξαφανίσεων,αλλά εμένα σαν τηλεθεατή,μου τη δίνει αυτή η τακτική τους.
Άμα διαπιστώσω πως γίνονται τα ίδια θα αλλάξω κανάλι.
Πέρυσι είχε ένα ωραίο σήριαλ τέτοια μέρα το "Ευτυχισμένοι μαζί",με το Γιάννη Μπέζο,που τον θεωρώ μαζί με τον Πέτρο Φιλιππίδη και τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο τους τρεις μεγαλύτερους και καλύτερους κωμικούς ηθοποιούς της Ελλάδας τα τελευταία δέκα χρόνια.
Δε πέρασε από το μάτι μου τρέιλερ με το αναφερόμενο σήριαλ,αλλά ελπίζω να το δείχνει ακόμη.
Την άλλη Παρασκευή θα το διαπιστώσω.
Έκλεισε λοιπόν ένας κύκλος στη ζωή μου,θα ανοίξει όμως σίγουρα ένας άλλος.
Ποτέ δεν απογοητεύομαι και πάντα κοιτάω την επόμενη μέρα.
Η διάθεσή μου για τη ζωή θα συνεχιστεί έως ότου κάποια μέρα ο θεός μου πει τέλος,"τώρα θα κάνεις παρέα μαζί μου".
Τι θα του πεις του θεού τότε?
Όχι δε μπορώ?
Θα πέσει ο ουρανός να σε πλακώσει.
Θα υπακούσεις θέλοντας και μη.
Δε μιλώ μακάβρια,μη το εκλαμβάνεται έτσι,αλλά προσπαθώ να διασκεδάσω την αλήθεια.
Σας έχω ξαναπεί πως ο παππούς μου ο Νάσος διάβαζε για τη μετεμψύχωση.
Η ψυχή μπορεί ακόμα να μη ξέρω τι κάνει και που πάει,έχουμε χρόνια ακόμα να μάθουμε,αλλά τα γονίδια είναι γονίδια και διαιωνίζονται εις τους αιώνες,από γενιά σε γενιά με φυσιολογική μέθοδο κι εξέλιξη.
Κάπου θα πήρα κάτι από τον έναν παππού μου,κάπου κάτι από τον άλλον,και ούτω καθεξής.
Αλλάζω θέμα και θα ήθελα να ευχαριστήσω το φίλο μου το Νίκο,για την εξυπηρέτηση που μου έκανε χθες για αγροτική εργασία μου.
Καμιά φορά περνάει από το μυαλό μου ο προβληματισμός για το πως θα μπορέσουν να επιβιώσουν οι Έλληνες νέοι αγρότες και τι αποφάσεις θα πρέπει να πάρουν για να συνεχίσουν να ζουν στο τόπο που αγαπάνε.
Ενώ η γεωργία ποτέ δε θα σβήσει,γιατί ο άνθρωπος αιώνια θα τρέφεται,εντούτοις παρατηρούμε να αργοπεθαίνουν οι αγρότες.
Είναι οξύμωρο αυτό που μέχρι πριν λίγα χρόνια φάνταζε αδύνατο.
Έχει συρρικνωθεί τόσο πολύ ο αγροτικός πληθυσμός,που λες πως αυτό από μόνο του δε μπορεί να γίνει,αλλά χρειάζεται βοήθεια από γνώστες της αγροτοοικονομικής πολιτικής.
Βρωμάει η δουλειά κι αφήνουν τους μεγάλους αγροτοεπιχειρηματίες να γίνονται μεγαλύτεροι εις βάρος των ανίσχυρων αγροτών.
Θυμίζει έντονα την ιστορία των μπακάλικων,που είχαν να τα βάλουν με τα μεγάλα σούπερ μάρκετ.
Ανάγκασαν σε χρεωκοπία τους παντοπώληδες τα μεγάλα τραστ,για να δρουν αργότερα,ανεξέλεγκτα.
Ότι έγινε παλιά στο Καναδά,αλλά και σε άλλες χώρες σίγουρα.
Έτσι γίνεται και με τους αγρότες,μόνο που δημιουργεί το ίδιο το κράτος λίγους μεγαλοαγρότες,αντίπαλους των μικρών,για να μπορεί να τους μιλάει και να τους ελέγχει καλύτερα.
Τι να το κάνω αν στο Κολινδρό καταφέρουν πέντε άτομα κι αγοράσουν όλη τη γη?
Οι άλλοι τι θα κάνουν?
Πώς θα επιζήσουν?
Νομίζετε πώς έχουν τη διάθεση να αφήσουν την ποιοτική ζωή τους στο χωριό και να πάνε να επιζήσουν σε άθλιες και βρώμικες παραγκουπόλεις,με κλουβιά διαμερίσματα,αντί για ηλιόλουστα δροσερά κι ευάερα σπίτια?
Η ανάγκη τους διώχνει από το τόπο τους.
Εδώ κανείς δε πρόκειται να τους σκεφτεί και να τους βοηθήσει.
Αλλά κι αυτοί οι πέντε τι θα κάνουν μόνοι τους σε ένα ερειπωμένο τόπο?
Θα είναι σαν τα παιδιά κάποιων πλουσίων,που είναι μοναχοπαίδια,τα παρέχουν όλες τις ανέσεις - μέχρι και παιδικές χαρές ολόδικές τους τα κάνουν με όλα τα νέα φουσκωτά και τις πισίνες - αλλά μια δυο θα παίξουν και θα τα βαρεθούνε,αφού η ανθρώπινη παρέα δε μπορεί να συγκριθεί με κανενός άλλου είδους άψυχης συντροφιάς.
Οι γονείς τους όμως αμελούν ή αδυνατούν εκ των πραγμάτων να τα δώσουν αδέρφια ή φίλους να χαρούν τη πραγματική ζωή και τα αφήνουν μόνα τους με υποκατάστατά της.
Γι αυτό ξαναλέω πως η συγκεκριμένη τακτική δε βοηθά κανέναν τουλάχιστον στην Ελληνική επαρχία.
Πρέπει με οποιοδήποτε κόστος να μείνει η γη στους ανίσχυρους,για να μπορούν να επιβιώσουν οι άνθρωποι στο τόπο τους και να μην αναγκαστούν να μετοικήσουν για άλλες μεγάλες και ασφυκτικά γεμάτες από κόσμο πολιτείες.
Κάποιοι -για τον Κολινδρό αναφέρομαι που γνωρίζω - εκμεταλλεύτηκαν γνωριμίες και καταστάσεις κι εξασφάλισαν μεγάλες επιδοτήσεις.
Κάποιοι άλλοι όταν ο θεός(η Ε.Ο.Κ.) μοίραζε μυαλό(επιδοτήσεις),κοιμόταν επειδή κάποιοι επιτήδειοι τους υπνώτισαν κι όχι ότι δεν ξύπνησαν ή δεν ήθελαν να πάρουν.
Αυτά για ύπνο βαθύ και βαρύ τα ακούω βερεσέ,άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.
Πάντα ένα πολιτικό κυβερνητικό σύστημα όταν θέλει να σε έχει του χεριού του,το πιο απλό που μπορεί να κάνει είναι να σε κρατάει υπνωτισμένο σε βαθύ ύπνο και να ταΐζει πέντε δέκα επιτήδειους για να ελέγχει τις καταστάσεις.
Κι όταν πετύχει το σκοπό του σε ξυπνάει και είσαι ξαφνικά στα χαμένα.
Τότε φωνάζεις,χτυπιέσαι κι ωρύεσαι,αλλά το πολύ πολύ να αλλάξεις μια κυβέρνηση για να ξεθυμάνεις.
Ο σκοπός όμως της τέως κυβέρνησης έχει πια επιτευχθεί.
Την έχει κάνει λαχείο με τις πολλές παράνομες δραστηριότητες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας καθυστερημένα.
Υπνωτισμένο σε κρατάει και με μια τηλεόραση,όταν αυτά που βλέπει ο τηλεθεατής είναι επιμελώς ελεγχόμενα και κατευθυνόμενα.
Ο Χίτλερ π.χ. έλεγχε το λαό του ρίχνοντας μια ουσία (φθόριο) στο πόσιμο νερό.
Μοιράστηκαν λοιπόν όπως μοιράστηκαν ανισομερώς οι επιδοτήσεις και κάποιοι πλούτισαν επιπλέον εις βάρος άλλων.
Γιατί αυτό στην ουσία έγινε.
Και μπορώ να αναπτύξω σχετικά παραδείγματα,αλλά όλο ξεφεύγω από το προκείμενο που είναι το τι θα γίνει,κάποια πρόταση κι ενδεχομένως λύση.
Επειδή σας κουράζω με όλα αυτά,αλλά τα θεωρώ όλα αλληλένδετα τελειώνω με μια πρόταση.
Να μαζευτούν όλοι οι μικροί αγρότες και να δημιουργήσουν μιας μορφής συνεταιρισμό,δίχως γραφεία,υπαλλήλους και χαρτούρα.
Μόνο με τα υπάρχοντα εργαλεία.
Απλά πράγματα.
Έχει κάποιος αγρότης,ένα μόνο τρακτέρ και δυσκολεύεται να ανοιχτεί και να αποδώσει?
Έχει και κάποιος άλλος ένα μόνο τρακτέρ και δυσκολεύεται το ίδιο?
Τι πιο λογικό να συνεταιρέψουν,να μοιραστούν τις εργασίες βάζοντας ο καθένας το τρακτέρ του,αναλαμβάνοντας ο καθένας μια εργασία αλλά για όλα τα χωράφια των εταίρων?
Εξοικονομάς έτσι καύσιμα και χρόνο,σε παίρνει να ανοιχθείς με επιπλέον καλλιέργειες κι εκτάσεις,αλλά και με διαλογητήρια και ψυγεία.
Θα μου πεις πώς και με ποιους όρους θα εισχωρήσουν οι εταίροι σ 'αυτήν την ομάδα?
Νομίζω αναλογικά με το υπάρχον κεφάλαιο.
ότι θα βάζει ο καθένας αυτό θα καρπώνεται.
Δε μπορεί ένας με τρακτέρ κι όλα τα παρελκόμενα να είναι το ίδιο με άλλον που βάζει μόνο το τρακτέρ του.
Ούτε με διαφορετική ιπποδύναμη τρακτέρ,δικαιούνται την ίδια απόδοση.
Επίσης δε μπορεί κάποιος με δέκα εκτάρια να είναι τι ίδιο με άλλον που έχει πέντε εκτάρια.
Αυτά είναι υποδεέστερα θέματα,όσον αφορά της πρωτεύουσας σημασίας που είναι να πειστεί ο μικρός παραγωγός,πως από μόνος του δε μπορεί να αντεπεξέλθει στη παγκοσμιοποίηση της αγοράς και να κλείσει τα αυτιά του στα διάφορα παπαγαλάκια που αποτρέπουν σε αυτής της μορφής συμμαχίες και για δικά τους συμφέροντα.
Δύσκολα όμως να πείσεις τον Έλληνα για οποιοδήποτε συνεταιρισμό,αφού είδε κι απόειδε τόσα χρόνια και με το δίκιο του.
Θα πειστεί μόνο όταν φτάσουμε στο σημείο μηδέν και θα είναι μονόδρομος.
Όταν θα τελειώσουν οριστικά οι επιδοτήσεις,όταν δε θα υπάρχουν χρήματα για άσκοπες σπατάλες,αλλά αναγκαστικές περικοπές,όταν θα τελειώνουν οι υδάτινοι πόροι,όταν οι μεγαλοαγρότες θα αγοράζουν με καταιγιστικούς ρυθμούς,κάθε σπιθαμή καλλιεργήσιμης γης,όταν θα αλλάξουν οι καλλιεργητικές μας συνήθειες,όταν θα χρειάζεται ανανέωση ο αγροτικός μηχανολογικός μας εξοπλισμός και άλλα που δε θυμάμαι τώρα.
Καλά όμως είναι να προλάβουμε όλα αυτά ,πριν μας προλάβουν,αν και ρεαλιστικά το βλέπω απίθανο έως αδύνατο να βγούμε πρώτοι.

Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2009

Πολίτες Α' και Β' κατηγορίας

Γεια σας.
Τι σας έγραφα πριν λίγες μέρες και συγκεκριμένα το Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2009 και στην ανάρτηση με τίτλο " ο στρατός" για πολίτες Α' και Β' κατηγορίας;
Ώσπου να στεγνώσει το μελάνι έπεσαν οι μάσκες για μια ακόμα φορά.
Διαβάστε τι έγινε με την εκδότρια της Ελευθεροτυπίας την κυρία Μάνια Τεγοπούλου, η οποία συνελήφθη τα ξημερώματα, αφού πρωταγωνίστησε σε έντονο επεισόδιο με την Αστυνομία,όπως το διάβασα στο www.zougla.gr:


"Η Μάνια Τεγοπούλου, η οποία επέστρεφε από πάρτι σε γνωστό κέντρο διασκέδασης επί της Κηφισίας, πέρασε με κόκκινο τα φανάρια της Πανόρμου και αστυνομικοί, αφού την σταμάτησαν, της ζήτησαν να κατέβει ώστε να υποβληθεί στους νόμιμους ελέγχους.

Η εκδότρια αρνήθηκε να αποβιβαστεί από το αυτοκίνητο, κλώτσησε και έβρισε τους αστυνομικούς, και προφανώς βρισκόταν σε ανεξέλεγκτη κατάσταση λόγω μέθης. Επίσης, αρνήθηκε και να υποβληθεί σε αλκοτέστ. Τέσσερα περιπολικά χρειάστηκαν για να ακινητοποιήσουν το όχημά της.

Η εκδότρια καθ' όλη την διάρκεια του πρωτοφανούς επεισοδίου τηλεφωνούσε σε πολιτικούς παράγοντες, αλλά και στον δικηγόρο θείο της. Κινητοποιήθηκε ολόκληρο το σύστημα και τελικά συνελήφθη και κρατήθηκε, ώστε να οδηγηθεί το πρωί της Παρασκευής στο Αυτόφωρο.


Αν και οι κατηγορίες που την βάρυναν ήταν πολλές και εξαιρετικά σοβαρές (όπως αντίσταση κατά της Αρχής, εξύβριση, απείθεια, άρνηση να υποβληθεί σε αλκοτέστ, οδήγηση σε κατάσταση μέθης, παραβίαση ερυθρού σήματος), η Μάνια Τεγοπούλου οδηγείται στον εισαγγελέα μόνον με την κατηγορία της παράβασης των άρθρων 42 και 44 του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, κατηγορία σχετικά ασήμαντη μπροστά στα αδικήματα στα οποία υπέπεσε.

Σύμφωνα με άριστα πληροφορημένους κύκλους, η διαμόρφωση της τελικής κατηγορίας κατά της θυγατέρας του Κίτσου Τεγόπουλου και συνιδιοκτήτριας της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία», κατόπιν παρεμβάσεων και άνωθεν εντολών που δόθηκαν από πολιτικούς παράγοντες, τελικά οδηγείται στο Αυτόφωρο με την κατά το δυνατόν ελαφρότερη κατηγορία.

Είναι προφανές πως κάθε άλλος μέσος πολίτης αυτής της χώρας θα αντιμετώπιζε το σύνολο των κατηγοριών και θα καταδικαζόταν με όλη την δυνατή αυστηρότητα, χωρίς να του αναγνωριστούν ελαφρυντικά και χωρίς να παρέμβει το όποιο σύστημα προστασίας προσωπικοτήτων VIP, όπως είναι η Μάνια Τεγοπούλου."

-------------------------------------------------------------------------------------

Ο τίτλος της εφημερίδας της,συνάδει με τη συμπεριφορά της,δε νομίζετε;
Προκαλείτε με τη συμπεριφορά σας κυρία Μάνια Τεγοπούλου.
Τώρα θα βγουν οι δικηγόροι της και θα πουν το ποίημα να κατηγορήσουν τους αστυνομικούς για απρεπή συμπεριφορά στη πελάτισσά τους, ή ότι δεν ήπιε αλλά της έδωσαν να πιει και άλλα τέτοια ψεύτικα κι αηδιαστικά επιχειρήματα,με πολύ μπλα μπλα.
Τόσα χρόνια τα μάθαμε απέξω κι ανακατωτά.
Τα ξέρετε κι εσείς ότι αυτά γίνονται κατά κόρον,αλλά όπως εγώ,έτσι κι εσείς,αδιαφορούμε,διότι εκ των προτέρων γνωρίζουμε πως δε θα βγάλουμε άκρη σκαλίζοντας τέτοια φαινόμενα.
Ίσα ίσα που μπορεί να βρούμε και το μπελά μας.
Έτσι σκεφτόμαστε κι όχι άδικα.
Πως θα γίνει όμως;
Η απραγία μας,θα μας αφήνει συνεχώς στην υποδεέστερη κατηγορία πολιτών,με αποτέλεσμα την άνιση κι όχι δίκαιη και ισόνομη μεταχείριση,που θα 'πρεπε να έχει μια δημοκρατική κι ελεύθερη χώρα σαν την Ελλάδα.
Μήπως ζυγώνει η στιγμή που θα μας βρουν μπροστά τους οι τυχάρπαστοι;
Δε πάει άλλο,δεν έχουμε άλλη υπομονή,διότι την αναλώσαμε μάταια σε τέτοιου είδους ιστορίες και καταστάσεις και κάποια μέρα σύντομα,θα δουν τον άλλο εαυτό μας.
Να μη πω πιο μεγάλη κουβέντα,αλλά κάποια μέρα θα τους πάρουμε με τις κλωτσιές και δε θα ξέρουν που να κρυφτούν.
Εξάλλου καλύτερα να σε φοβούνται,παρά να σε σέβονται.
Και κάποιοι Κολινδρινοί να τα ακούνε αυτά....

Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2009

Η άλλη όψη της εξέγερσης του Πολυτεχνείου

Γεια σας.
Άσχετο,αλλά φίλος με είπε σήμερα το απόγευμα,για τη παράνομη σχέση που έχει συγχωριανός μας με εκτός χωριού άγνωστη κοπέλα κι έπεσα από τα σύννεφα.
Τον ξέρω τον άνθρωπο,πολύ καλό παιδί,με αγαπημένη οικογένεια και πρόσωπο στη μικρή κοινωνία και στην εκκλησία του τόπου μας.
Δε πήγαινε το μυαλό μου γι 'αυτόν τον άνθρωπο.
Τον θεωρώ πρότυπο οικογενειάρχη.
Θα μου πείτε εν έτη 2009 και τη μέρα της επετείου του Πολυτεχνείου,γράφεις για ένα κουτσομπολίστικο,σύγχρονο και σύνηθες τέτοιο κοινωνικό περιστατικό?
Δε θέλω να γράφω για κουτσομπολιά,ούτε το εκλαμβάνω έτσι,αλλά με προβληματίζει ως γεγονός,διότι υποβαθμίζει από μόνο του την έννοια της οικογένειας και αν θέλετε πιο βαθιά τα ιδεώδη για τα οποία κάποιοι κάποτε αγωνίστηκαν έμμεσα.
Αν και λίγο άσχετο με τη μέρα,νομίζω οι αγωνιστές του Πολυτεχνείου, είχαν στο ρομαντικό και νεανικό μυαλό τους,μια οικογένεια αγαπημένη και με εφόδια να παρέχει στα παιδιά της,παιδεία μόρφωση,αλληλεγγύη και πρωτίστως σωστά πρότυπα.
Θέλω να πιστεύω - χωρίς να μπορώ να μπω στο μυαλό τους - ότι με αυτό κατά νου,αγωνίστηκαν για μια καλύτερη παιδεία κι ελευθερία.
Κάποιοι από αυτόν τον αγώνα,έπεσαν νεκροί,κάποιους τους κακομεταχειρίστηκαν σε φυλακές,κάποιοι πόνεσαν για πολλά,το αποτέλεσμα όμως 36 χρόνια μετά τους δικαιώνει?
Προσωπική μου εκτίμηση είναι πως πέρασε και δεν ακούμπησε.
Καταρχάς η 17 Νοέμβρη,τη νεότερη γενιά την ενδιαφέρει ως μέρα που δε θα κάνουν μάθημα.
Μέρα για καφέ.
Τη λίγο μεγαλύτερη γενιά της μπαίνει στο μάτι,διότι τέτοια μέρα μπορεί να κάνει δολιοφθορές σε δημόσιες περιουσίες,αλλά έχει και τα πιο πολλά παιδιά της που νιώθουν την ημέρα πραγματικά και δείχνουν κατανόηση στους αγωνιστές.
Τη δική μου γενιά την ψιλοακουμπάει,διότι το έμαθε αργά και δεν ξέρει αν πρέπει ή δεν πρέπει να τιμάτε.
Την αμέσως επόμενη γενιά ενώ την αγγίζει βαθιά γιατί ήταν και η άμεσα πρωταγωνίστρια,στη πράξη παρατήρησα,πως ήταν η πρώτη που λάκισε από τα αγωνιστικά ιδεώδη κατά τη συντριπτική της πλειοψηφία.
Υπάρχουν όμως κάποιοι που κρατάνε ψηλά τη σημαία,αλλά είναι ελάχιστοι κι απόμειναν μόνοι.
Για την επόμενη γενιά δε το συζητάμε καν ότι την απασχολεί.
Κι αν την απασχολεί λίγο,γίνεται προς την αντίθετη πλευρά του καταπατητή.
Αυτή είναι η πραγματικότητα και δε μου λέει τίποτα ότι τέτοια μέρα μιλάνε όλοι οι πολιτικοί και γίνονται εκδηλώσεις στο Πανελλήνιο για το θεαθήναι.
Σίγουρα λάθος δρόμο έχουμε πάρει,τα ΜΜΕ παίζουν κι αυτά το δικό τους ρόλο με τον κιτρινισμό που εντέχνως προωθούν συνεχώς κι ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις και μεγάλα συμφέροντα.
Η επιστροφή στα κεκτημένα του λαού,δείχνει όνειρο απατηλό.
Οι ίδιοι οι επιζώντες πρωταγωνιστές και μη,της εξέγερσης,ακολούθησαν άλλο δρόμο και δεν δείχνουν διάθεση να επανέλθουν σε παλιά τίμια και ρομαντικά μονοπάτια.
Οπότε δίκιο έχουν και οι μαθητές που πάνε μαζικά για καφέ τέτοια μέρα,αλλά από μόνοι τους εκεί που θα πίνουν το καφεδάκι τους ας λησμονούν κάποιους που γι 'αυτό που κάνουν εκείνη την ώρα,κάποιοι ήταν υπεύθυνοι και τιμωρήθηκαν με το να πίνουν το καφέ τους νέοι,παρέα με τον Άγιο Πέτρο.

Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2009

Antonio de Nigris

Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια του Ντε Νίγκρις,ποδοσφαιριστή της ΑΕΛ,ο οποίος πέθανε σήμερα τα ξημερώματα από καρδιοαναπνευστική δυσλειτουργία του οργανισμού του.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάζει.
Όταν έχεις τέτοια γεγονότα θανάτων νέων ανθρώπων,όλα τα άλλα σου φαίνονται τόσο μάταια που κυριολεκτικά περισσεύουν.
Και ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής πάνω από όλα ήταν ένας Μεξικανός μετανάστης στη πατρίδα μας με την οικογένειά του,που ήρθε να βγάλει το ψωμί του παίζοντας στην πολύ καλή και ιστορική ομάδα της Λάρισας,του όμορου ομώνυμου νομού.

Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2009

Ο στρατός

Γεια σας.
Μέσα στην εβδομάδα που μας πέρασε,είχαμε τη κατάταξη νέων του Κολινδρού στη μαμά πατρίδα,δηλαδή στο στρατό.
Καλή θητεία και γρήγορα καλοί πολίτες.
Ήρθε η σειρά τους να υπηρετήσουν τους εννιά μήνες θητείας,όπως κάποτε πήγε και η δική μου σειρά (203),να κάνει τότε το δεκαοχτάμηνο.
Οι μισοί μήνες θητείας είναι τώρα.
Όταν πήγα στο Μαυροδένδρι Κοζάνης στο 523 Τ.Π. να παρουσιαστώ για τη θητεία μου,θυμάμαι πως για να μπω μέσα και να παρουσιαστώ μαζί με έναν ξάδερφο και φίλο μου,κάτσαμε όλη μέρα σε ένα τοπικό καφενείο πίνοντας ρετσίνες και τρώγοντας σουβλάκια,λες και θα ήταν η τελευταία μέρα ζωής του πλανήτη.
Τόσο μυαλό είχαμε τότε.
Το μόνο καλό ήταν πως επειδή ήταν 21 Νοεμβρίου πήγαμε νύχτα μέσα,φτιαγμένοι από το ποτό και μόλις παραλάβαμε αμέσως πήγαμε στο 3ο λόχο και στη 4η διμοιρία για ύπνο,όπου μας έβαλε κάποιος άγνωστος γραφέας της σειράς μου,αλλά κατά μια μέρα παλιότερος ο μετέπειτα κουμπάρος μου και δικηγόρος Λάζαρος.
Τι μεγάλο ρόλο παίζει στο στρατό,η μια μέρα παλαιότητας!!!
Εντύπωση με έκανε το πρώτο πρωινό ξύπνημα στο στρατό,με φωνές και πανικό.
Μετά όλα πήραν το δρόμο τους.
Έκανα όπως όλοι μας βέβαια στη διάρκεια της στρατιωτικής θητείας μας,πολύ καλούς φίλους,που έως τώρα τα λέμε με αρκετούς από αυτούς και κάποιοι με διαβάζουν.
(Γεια σου σου Στέλιο,τη καλημέρα μου στη Καλλιθέα Χαλκιδικής).
Το βασικότερο όμως που συγκράτησα από το στρατό,είναι πως είδα μια μικρογραφία της ζωής μας,σε μικρό χρονικό διάστημα.
Κι αυτό έχει να κάνει με τους πολυάριθμους άγνωστους ανθρώπους,που συναναστρέφεται για λίγους μήνες και τη μεγάλη και δύσκολη προσπάθεια που καταβάλει ο καθένας μας,αλλά και την ικανότητα να ενταχθεί και να "επιβιώσει" σε αυτό το νέο στυλ και τρόπο ζωής.
Οι πιο πολλοί φυσικά τα καταφέρνουν περνούν αλώβητοι κι ατσαλάκωτοι ψυχολογικά από αυτή τη δοκιμασία,υπάρχουν όμως και κάποιοι που δε μπόρεσαν ποτέ να εντρυφήσουν σ' αυτή.
Λίγοι ευτυχώς.
Είχα ένα γνωστό της σειράς μου - πολύ κλειστό χαραχτήρα,τον Αλέξανδρο,από το ίδιο νομό - που μετά από κάποια άδεια που πήραμε,δε ξαναγύρισε ποτέ του.
Αυτό δεν έγινε στο κέντρο νομίζω,αλλά στη μονάδα,στον Έβρο.
Τον βρήκαν μετά από πολύ καιρό νεκρό σε μια πλαγιά του Ολύμπου σε αποσύνθεση.
Σπάνια περίπτωση όμως.
Αυτά τα παιδιά χρίζουν μεγάλης προσοχής για τις απρόβλεπτες αποφάσεις τους,αλλά και το απροσάρμοστο του χαραχτήρα τους.
Υπάρχουν και κάποιοι όμως που δίχως να έχουν,επικαλούνται ψυχολογικά προβλήματα για να μην υπηρετήσουν.
Συμβαίνουν κι αυτά σε μια δημοκρατική χώρα όπως η Ελλάδα,που ο πάσα ένας δεν είναι υπόλογος των πράξεών του,παρά μόνο οι άσημοι και οι χωρίς "βύσμα" δεύτερης κατηγορίας πολίτες της.
Μια που ανέφερα για "βύσμα",λέξη που στο στρατό πουλάει πολύ,να αναφέρω πως το μεγαλύτερο στήριγμά σου στο στρατό αλλά κι εκτενέστερα στη ζωή μας,είναι πάντα οι πραγματικοί φίλοι σου.
Αν είσαι παιδί πρώτης κατηγορίας πολίτη,θα έχεις άλλη μεταχείριση,με αυτόν που είναι παιδί υποδεέστερης κατηγορίας.
Αν όμως έχεις φίλους αληθινούς,ανεξαρτήτως κατηγορίας πολιτών,διότι στη φιλία δε μετράνε,θα έχεις πάντα ένα ακλόνητο στήριγμα.
Το γράφω αυτό γιατί πολύ καλός μου φίλος λοχίας στο στρατό ο Γιώργος,σειρά μου και σαν και μένα έφεδρος υπαξιωματικός,παραιτήθηκε από τη επιλογή του σιτιστή της λέσχης των αξιωματικών και παρότρυνε το διοικητή της μονάδος στον Έβρο να βάλει εμένα στη θέση του,όπως κι έγινε,αν και ήμουν δεκανέας(εν μέσω άλλων υποψηφίων λοχιών),βαθμός που δυσκόλευε πολύ την επιλογή μου.
Αλλά με τη βοήθεια του Γιώργου του λοχία και κανενός άλλου,πήγα εγώ και σταμάτησε ο στρατός για μένα από εκείνη την ώρα και μετά.
(Γεια σου Γιώργο,θα έρθω για καφέ).
Τώρα μετά από τόσα χρόνια,όταν τα θυμάμαι χαμογελάω τις πιο πολλές φορές,αλλά όπως σε πολλούς,έτσι και σε μένα αρέσει να μιλάω γι' αυτές τις εμπειρίες μου,όταν είμαστε ανδροπαρέα.

Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2009

Κεράσια για χρυσάφι

Γεια σας.
Ο Κολινδρός εκτός από τα σιτηρά και τον καπνό,φημίζεται και για τα πεντανόστιμα κεράσια του.
Αλλά οι τιμές των παραγωγών είναι δυσανάλογες της ποιότητάς τους.
Υπάρχει κάποιος Ισπανός που κυριολεκτικά θησαυρίζει ο άνθρωπος.
Σας παραθέτω ένα άρθρο από το βήμα,που διάβαζα την άνοιξη και συμπέρανα πως εμείς κοιμόμαστε όρθιοι.
Διαβάστε το και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα:


"Πωλούν πρώιμα κεράσια προς 218 ευρώ το κιλό
Σάββατο 11 Απριλίου 2009
ΛΟΝΔΙΝΟ.

Ανάρπαστα γίνονται τα πρώτα κεράσια της χρονιάς τα οποία διατίθενται στο πολυκατάστημα Ηarrods του Λονδίνου προς 218 ευρώ το κιλό! Αυτή η πρώιμη ποικιλία κερασιών, που καλλιεργείται αποκλειστικά από τον 41χρονο Ισπανό Οσκαρ Ορτίθ και καρποφορεί κάθε Μάρτιο και Απρίλιο, μερικές εβδομάδες νωρίτερα από ό,τι οι συνήθεις ποικιλίες, απευθύνεται στους εύπορους, αλλά και ανυπόμονους λάτρεις του δημοφιλούς φρούτου, οι οποίοι δεν διστάζουν να πληρώσουν την τσουχτερή τιμή του για να το γευθούν. Αν και κάθε κεράσι κοστίζει περισσότερα από 3 ευρώ, οι υπεύθυνοι του Ηarrods είδαν την πρώτη παρτίδα να εξαφανίζεται μέσα σε 24 ώρες. Έκτοτε τα ράφια με τα «πολύτιμα» κεράσια αδειάζουν με αμείωτο ρυθμό."

Εμείς πολεμάμε με σφεντόνες κι άλλοι με πυραύλους.
Μπράβο του μάγκα του Ισπανού πάντως.

Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009

Ας πρόσεχα

Γεια σας.
Οφείλω μια δημόσια συγγνώμη στην Έφη Μουργελά συντάκτρια του σάιτ ΕΜΜΕΙΣ,διότι δίχως την άδειά της ανάρτησα την εργασία της για το τείχος του Βερολίνου στο μπλοκ μου.
Και δεν είναι μόνο αυτό,αλλά δεν έγραψα και το όνομά της.
Έγραψα μόνο για μια φοιτήτρια.
Το κατάργησα ήδη το επίμαχο θέμα,αλλά τι να το κάνεις;
Η ζημιά έγινε.
Άλλη φορά οφείλω να είμαι πιο προσεχτικός.
Ελπίζω η Έφη να με συγχωρέσει.
Και ήταν τόσο ωραία η εργασία της!!!

Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2009

Το χάσαμε το κορμί πατριώτη!!!!

Γεια σας.
Περιττό να αναφέρω πως βρέχει και στον Κολινδρό,εφόσον βρέχει σε όλη την Ελλάδα.
Απλώς το αναφέρω για τους εκτός συνόρων Κολινρινούς.
Ώρες ώρες σκέφτομαι τι άμεση πληροφόρηση μας παρέχει το ίντερνετ και πόσο χρήσιμο εργαλείο είναι εάν το χρησιμοποιούμε ορθά.
Τα έχω ξαναγράψει αυτά όμως και δε σας ξανακουράζω.
Είμαστε περίπου 45 μέρες πριν τα Χριστούγεννα κι άρχισαν δειλά δειλά οι πρώτοι στολισμοί των εορτών,αλλά και η μυρωδιά τους.
Οι βροχές βέβαια δε συνθέτουν προεόρτιο κλίμα,αλλά κλίμα σπαρμού των σιτηρών που καλλιεργούνται κατά εκατοντάδες εκτάρια στο Κολινδρό με μεσαίες στρεμματικές αποδόσεις όμως.
Μια ημιορεινή περιοχή δε μπορεί να είναι πλούσια σε άρδευση κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα την μειωμένη παραγωγή τους.
Ένα μεγάλο πρόβλημα με το Κολινδρό είναι πως αν και είμαστε ημιορεινή περιοχή,δεν δικαιούμαστε μεγάλα χρηματικά κονδύλια παράλληλων Ελληνικών ορεινών περιοχών,από Ευρωπαϊκά κοινοτικά προγράμματα,για τον απλούστατο λόγο πως μας χαρακτήρισαν πριν κάποια χρόνια πεδινή περιοχή.
Αυτό έγινε - σύμφωνα με τις δικές μου πληροφορίες - διότι πριν πολλά χρόνια δημιουργήθηκε ομαδικός οπωρώνας ροδακίνων στο Κολινδρό και κρίθηκε αναγκαία ο χαρακτηρισμός του ως πεδινός για να επωφεληθούν κάποια προνόμια οι τότε αγρότες.
Μέσα σε όλα αυτά και με τις τότε ρυθμίσεις,κάποιοι λίγοι εμπνεύστηκαν και όλοι μαζί φτιάξαμε την περίφημη και πασίγνωστη κονσερβοποιεία "ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΚΟΛΙΝΔΡΟΥ ΑΕ".
Μεγάλη μονάδα,με άριστα ποιοτικά χαρακτηριστικά,υψηλές δυνατότητες απορρόφησης νωπών φρούτων(ροδάκινα,βερίκοκα,αχλάδια),πολυδύναμο εποχιακό εργατικό δυναμικό,ήταν τότε το καμάρι της περιοχής μας.
Εργοστάσιο συνεταιριστικό με πολλαπλά τοπικά οφέλη.
Στήριξε την οικονομία του τόπου μας,χρηματοδοτούσε πολλές πολιτιστικές κι αθλητικές εκδηλώσεις,βοηθούσε με μεταφορές αθλητών,ανέλαβε την μεγάλη τοπική ποδοσφαιρική μας ομάδα "ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΚΟΛΙΝΔΡΟΥ" και την πήγε έως στη β' εθνική κατηγορία και διεκπεραίωσε δεκάδες άλλες μικρές και μεγάλες εξυπηρετήσεις.
Κάποτε όμως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου,έγιναν λάθη διοικητικά και χρεοκόπησε,σε μια εποχή όμως που γινόταν στη χώρα μας ευνοϊκές ρυθμίσεις για προβληματικούς συνεταιρισμούς κι ενώσεις,μιας και ήταν σε έξαρση οι χρεοκοπίες των συνεταιρισμών.
Τότε θυμάμαι είχε μπει σε τέτοια ειδική ρύθμιση κι ο Ολυμπιακός Πειραιώς.
Προσπάθησε και η τότε διοίκηση της ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΚΟΛΙΝΔΡΟΥ να μπει σε ειδικό καθεστώς οικονομικής εξαγνίασης,αλλά κάποιοι ντόπιοι που είχαν από τότε μεγαλεπήβολα,ιμπεριαλιστικά προσωπικά σχέδια,εμπόδισαν την ένταξή της.
Καταλάβατε τι έγινε;
Για προσωπικούς εγωισμούς και στόχους,πάτησαν επί πτωμάτων,εμπόδισαν την ένταξή της σε ειδική ρύθμιση,με αποτέλεσμα ο ιδρώτας και τα όνειρα δεκάδων μικρών και μεγάλων μετόχων,αλλά και πολλών εργαζομένων,να πάνε στράφι.
Έκλεισαν την κολόνα του Κολινδρού.
Αναφέρω πολλούς,αλλά στην ουσία ένας ήταν ο υποκινητής και θύτης,ο οποίος αργότερα από δήμαρχος Κολινδρού,έγινε και βουλευτής του νομού μας.
Η κοντόφθαλμη λογική του από τη μία,ίσως ήταν σωστή,αφού επικαλέστηκε κακή διαχείριση με αποτέλεσμα να φτάσει στο σημείο της μαύρης οικονομικής τρύπας που έφτασε,αλλά από την άλλη έκλεισε εξαιτίας του μια πηγή εσόδων για το χωριό μας.
Αν δεν υπήρχε εκείνη η ευνοϊκή ρύθμιση του κράτους,άντε να πεις ότι καλά έκανε κι έκλεισε.
Εφόσον όμως μπορούσε να σωθεί κι αυτό δεν έγινε εξαιτίας εσωτερικών ερίδων,τότε λες ειρωνικά,μπράβο προδότες και προβληματίζεσαι για το τι είδους χαρακτήρες μπορούν κι επιβάλλονται στον απλό κοσμάκη και τους καθιστούν συνυπεύθυνους στη αυτοκαταστροφή του τόπου μας.
Τι να την κάνω τη κάθαρση,αφού έμειναν οικογένειες δίχως εργασία κι εφόσον επαναλαμβάνω πως μπορούσε να σωθεί;
Για την ιστορία αναφέρω πως το εργοστάσιό μας,αφού πέρασε στα χέρια της ΑΤΕ BANK,αμφιταλαντεύτηκε κι ενοικιάστηκε για μικρό χρονικό διάστημα σε Κολινδρινό μετανάστη μας από Καναδά - πιστεύω από προσωπική γνώση με επιτυχία - και στη συνέχεια κατάληξε οριστικά σε αγροτικό πολυδύναμο συνεταιρισμό όμορου νομού, σε δημοπρασία της τράπεζας.

Το πρακτικό δίδαγμα της υπόθεσης είναι:
"Το χάσαμε το κορμί πατριώτη", όπως πολύ σωστά αναφέρει μια πρόσφατη διαφήμηση.

Ένα από τα πολλά ηθικά διδάγματα της υπόθεσης,μπορείτε να τα σχολιάστε ή να τα συμπεράνετε εσείς.

Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2009

sos

Γεια σας.
Βρέχει πολύ πάλι σήμερα,όπως και πριν από λίγες μέρες.
Θέλουμε βροχές κακά τα ψέμματα,αλλά ακόμα πιο πολύ χρειαζόμαστε και τα χιόνια.
Αυτά θα εκταμιεύσουν ποσότητες νερού,για την ύδρευση και την άρδευση των ανθρώπων και της γης.
Όπως όμως ήδη γνωρίζετε,το περιβάλλον μας εκπέμπει sos.
Τελειώνουν τα αποθέματα της φύσης σε υγεία και έρχονται οι πληγές τις οποίες μόνοι μας δημιουργήσαμε.
Τα εγγόνια μας θα προλάβουν άραγε χιόνια;
Θα προλάβουν παγόβουνα ή γόνιμα εδάφη;
Δύσκολα έως απίθανο,όπως πορευόμαστε.
Φαντάζεστε να μη δούνε χιόνι στη ζωή τους;
Όπως τώρα τα παιδιά μας δε βλέπουν γάιδαρο κι αγελάδες ή πρόβατα και λύκους(και στο Κολινδρό σπανίζουν), παρά μόνο σε ζωολογικούς κήπους,έτσι και τα εγγόνια μας θα το βλέπουν σε παλιά βίντεο και φωτογραφίες.
Θα υπάρχουν κάποιες περιοχές που σήμερα παραμένουν ακατοίκητες λόγω των πάγων,των κρύων και μηδενικής βλάστησης,που σε μερικά χρόνια θα μπορούν να κατοικηθούν,να καλλιεργηθούν,αλλά θα είναι οικονομικά απλησίαστες.
Καλά είναι μεταξύ σοβαρού κι αστείου,άμα ακούστε καμιά πληροφορία για πωλήσεις χωραφιών στην Ανταρκτική ή στο βόρειο πόλο - πιστεύω να είναι πολύ φτηνά τώρα - να το σκεφτείτε σοβαρά.
Μπορεί να αναπτύξουν κάποτε μεγάλο τουρισμό,στυλ Άλπεων.
Εξάλλου όπως φαίνεται δε θα υπάρχουν αλλού χιόνια.
Μονοπώλιο του χιονιού θα γίνουν.
Φανταστικά σενάρια με δόση αλήθειας όμως.

Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2009

Των φρονίμων τα παιδιά,πριν πεινάσουν πηγαίνουν στο Σταβάρα

Γεια σας.
Τελικά η καθιερωμένη συνάντηση της Παρασκευής των 50 - 50,δεν έγινε αυτή τη φορά,στου Κώστα το Χαμάμ(ήταν κλειστά),αλλά στο Σταβάρα.
Ο Σταβάρας είναι η μοναδική σταθερή εδώ και χρόνια ταβέρνα του Κολινδρού,του φίλου μας του Σωτήρη.
Οι πιο παλιοί θα θυμούνται τη παλιά τοποθεσία της ταβέρνας στο Μπράβο,επί της Μεγάλου Αλεξάνδρου,αλλά εδώ και λίγα χρόνια,έχει μεταφερθεί στην οδό "(δροσιάς)" ή Παυσιλύπου,στο πρώην πεζόδρομο και νυν μονόδρομο.
Θυμάμαι ότι τον αείμνηστο κύριο Μανώλη,πατέρα του Σωτήρη τον φώναζαν Σταβάρα - ενώ δεν ήταν αυτό το επίθετό του - κι ο Σωτήρης προς τιμή του,ονόμασε έτσι το μαγαζί του.
Από τη συγκεκριμένη ταβέρνα έχουν περάσει και φάει όλοι οι Κολινδρινοί και όχι μόνο.
Ακατάπαυστος μάγειρας και ψητάς διοργανώνει συνάμα με τεράστια επιτυχία,πολλές μικρές ή μεγάλες εκδηλώσεις και happening.
Ότι ώρα και να πας,θα σε κάνει τα καλύτερα να φας.
θυμάμαι πριν κάποια χρόνια,όταν ήμασταν πιο αδύνατοι κι ελεύθεροι και πηγαίναμε για φαγητό μετά τις 1 το βράδυ,μας εξυπηρετούσε στο ακέραιο,αλλά ανέκαθεν φεύγαμε λίγο πριν ξημερώσει,εξαιτίας της οποιαδήποτε συζήτησης άνοιγε και που ποτέ δε τελείωνε,βασικού συμμετέχοντος και του Σωτήρη.
Ο Σωτήρης είχε αναρτημένο ένα ωραίο αξέχαστο ρητό του στο πρώην χώρο του κουτουκιού του:
Των φρονίμων τα παιδιά,πριν πεινάσουν πηγαίνουν στο Σταβάρα.
Ωραία χρόνια περάσαμε στο κουτούκι του Σταβάρα.
Τώρα έχουν σειρά οι νεότεροι να μαθαίνουν,γιατί εμείς οι παλιότεροι,σιγά σιγά συμμαζευτήκαμε λόγω δημιουργίας οικογενειών και δε θέλουμε να ξενυχτάμε τόσο πολύ.
Μπορούμε όμως...

Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2009

Ένα παιδί που χαίρεται γιατί πηγαίνει στο σχολείο

Γεια σας.
Μετά από ένα ξεκούραστο πενθήμερο,επανήλθα.
Από καιρό ήθελα να αναφερθώ σε ένα παιδί του Κολινδρού που όσο το βλέπω να μεγαλώνει,τόσο και πιο πολύ βλέπω πάνω του,την πραγματική κι αληθινή διάθεση να παλέψει για να κερδίσει αυτό που του χρωστάει η ζωή.
Βάζει τα γυαλιά σε όλους μας,μαζί με τους γονείς και τα αδέρφια του.
Διαρκής αγώνας - του φίλου μου,πατέρα του και μητέρας του - για ισονομία και δικαιοσύνη.
Διαβάστε το άρθρο της Φιλομήλας Δημολαϊδου στην εφημερίδα "Μακεδονία",πριν δύο χρόνια περίπου που αφορά αυτό το παιδάκι και θα καταλάβετε τι εννοώ.


Ένα παιδί που χαίρεται γιατί πηγαίνει στο σχολείο.

Χθες ήταν η πρώτη φορά, έπειτα από ένα μήνα, που ήταν χαρούμενος. Η δασκάλα του είχε έρθει και του είχε αναθέσει εργασία για το σπίτι. Ο 12χρονος Αντώνης από τον Κολινδρό Πιερίας, που πάσχει από σύνδρομο Ντάουν, έμενε τις τελευταίες μέρες μαζί με τα αδέλφια του στο σπίτι, ως ένδειξη διαμαρτυρίας.


της Φιλομήλας Δημολαϊδου

Η μητέρα του, Ιουλία Γραμμένου, έστειλε πριν από λίγες μέρες επιστολή στον υπουργό Παιδείας Ευριπίδη Στυλιανίδη, εξηγώντας του για ποιο λόγο στερεί από τα τέσσερα παιδιά της το δικαίωμα να πάνε στο σχολείο. Ήταν η δεύτερη φορά, που διαμαρτυρόταν με αυτόν τον τρόπο. Η πρώτη ήταν πέρυσι, οπότε έστειλε αντίστοιχη επιστολή στην πρώην υπουργό Παιδείας Μαριέττα Γιαννάκου.
Η χθεσινή μέρα, πάντως, ήταν ημέρα χαράς για την πολύτεκνη οικογένεια, καθώς τοποθετήθηκε επιτέλους δασκάλα στο τμήμα ένταξης του 2ου δημοτικού σχολείου Κολινδρού. Όμως, η μητέρα δεν σταμάτησε να ανησυχεί. "Εγώ δεν νιώθω ότι τακτοποιήθηκαν όλα. Θα είμαι ήσυχη, όταν έρθει ο επόμενος Σεπτέμβρης και η δασκάλα θα βρίσκεται στη θέση της από την πρώτη μέρα του σχολικού έτους", ανέφερε η κ. Γραμμένου.

Ημέρα μοναξιάς

Η 11η Σεπτεμβρίου ήταν για το 12χρονο Αντώνη ημέρα μοναξιάς. "Όταν χτύπησε το κουδούνι, όλοι οι μαθητές πήγαν στις τάξεις τους. Στην αυλή μείναμε μόνο εγώ, ο Αντώνης με τη τσάντα του και ο διευθυντής. Ο Αντώνης δεν ήξερε πού να πάει και αυτό αποτυπωνόταν στο πρόσωπο του. Είχε μια έκφραση, θα έλεγα, μοναξιάς", περιγράφει η μητέρα.
Η απόφαση της να μη στείλει και τα τέσσερα παιδιά της σχολείο, από την περασμένη Δευτέρα έως και χθες, πάρθηκε έπειτα από πολλή σκέψη και συνεννόηση μαζί τους
Τα υπόλοιπα παιδιά της οικογένειας, η Κατερίνα εννέα ετών, ο Ραφαήλ, οκτώ, και ο Ιωακείμ, τεσσάρων, ζουν στο ίδιο σπίτι και άθελά τους μοιράζονται τις αγωνίες των γονιών τους. "Τα παιδιά έχουν μπει σε έναν ιδιαίτερο ρόλο. Φορτίζονται και τα ίδια με το πρόβλημα του Αντώνη".
Φαινόταν, άλλωστε, πόσο δεμένα ήταν μεταξύ τους. Καθ' όλη τη διάρκεια της παραμονής μας στο σπίτι τους ήταν συνέχεια μαζί, βοηθώντας ο ένας τον άλλον, αφήνοντας, όμως, τον Αντώνη να αναλάβει το ρόλο του… οικοδεσπότη.
"Η ύπαρξη του Αντώνη ήταν καθοριστική μέσα στο σπίτι. Τα παιδιά έχουν ευαισθητοποιηθεί και εκτιμούν αυτό που έχουν, γιατί πλέον γνωρίζουν ότι τίποτε δεν είναι δεδομένο".

Η αγωνία της μητέρας

Η εγκατάσταση της οικογένειας στην επαρχία ήρθε έπειτα από πολλή σκέψη και αφού είχε περιπλανηθεί σε διάφορα μέρη του… κόσμου. Προϋπόθεση, εν ολίγοις, ήταν το μέρος που θα μείνουν να έχει τμήμα ένταξης σε δημοτικό, για να μπορέσει ο Αντώνης να πάει σχολείο. Απλώς ο Κολινδρός, που είναι και ο τόπος καταγωγής του συζύγου της κ. Γραμμένου, συνέπεσε να πληροί τις προϋποθέσεις. Αν και ο σύζυγός της είναι σχολικός σύμβουλος πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης της Πιερίας, δεν θέλησε να χρησιμοποιήσει το όνομα και τις γνωριμίες του για να τοποθετηθεί δασκάλα στο τμήμα ένταξης του σχολείου. Ήταν μια μάνα, όπως όλες οι άλλες που αγωνιούν για το παιδί τους, και δεν άντεχε να τον βλέπει να στεναχωριέται.
"Ο Αντώνης φοιτούσε όλο αυτό το διάστημα σε κανονική τάξη, μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά. Το παιδί στιγματιζόταν, γινόταν θύτης, ενώ στην ουσία ήταν το θύμα. Έστειλα, επομένως, αυτήν την επιστολή με βαριά καρδιά, γιατί η πολιτεία χρωστάει να δείξει ενδιαφέρον σε αυτά τα παιδιά. Εμείς προσβλέπουμε στη δημόσια διοίκηση ως πολύτεκνοι και μονόμισθοι".

Η επιστολή στον Υπουργό Παιδείας
"Ο Αντώνης μέχρι και σήμερα που σας γράφω δεν έχει δάσκαλο. Το τμήμα ένταξης του σχολείου του δεν έχει ακόμη (ύστερα από 25 ολόκληρες ημέρες από την έναρξη του σχολικού έτους) στελεχωθεί. Αυτό σημαίνει πως αυτός και τα υπόλοιπα παιδιά του σχολείου του με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες δεν υποστηρίζονται εκπαιδευτικά όπως πρέπει, ενώ υπάρχουν και άλλα παιδιά με ηπιότερες δυσκολίες. Για να καταλάβετε τι ακριβώς σημαίνει για τον Αντώνη το να βρίσκεται επί πέντε συνεχείς ώρες στην κοινή τάξη, χωρίς παράλληλη ή ειδική στήριξη, φανταστείτε τον εαυτό σας μέσα σ' ένα περιβάλλον, όπου δεν μπορείτε να επικοινωνήσετε πλήρως και να αποκωδικοποιήσετε επαρκώς τα μηνύματα. Δεν θα σας φόρτιζε αυτή η κατάσταση με άγχος και αγωνία; Γνωρίζετε ότι το σχολείο δεν είναι απλά μια πηγή ακαδημαϊκής γνώσης, αλλά κι ένας χώρος κοινωνικής δράσης και διάδρασης για όλα τα παιδιά. Ιδιαίτερα δε για παιδιά όπως ο Αντώνης είναι το κέντρο του αυτοπροσδιορισμού τους ως κοινωνικά άτομα. Έτσι όπως λειτουργεί μέχρι τώρα το σχολείο, δεν έχουν την ευκαιρία και τα υπόλοιπα παιδιά, χωρίς δυσκολίες, να μάθουν την ανοχή και το σεβασμό στο διαφορετικό. Τα παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες δεν μπορεί να είναι μόνο άτομα προς εκμετάλλευση για πολιτικές προεκλογικές διαφημίσεις για να οικοδομούν οι πολιτικοί το κοινωνικό τους prestige, αλλά είναι πρόσωπα που έχουν να διαδραματίσουν και ως παρουσίες μόνο, ένα σημαντικό (αντι)ρόλο πολιτισμού και κουλτούρας".

* Απόσπασμα της επιστολής της κ. Ιουλίας Γραμμένου στον υπουργό Παιδείας
Οκτ 11, 2007



Να συμπληρώσω πως πέρυσι ο Αντώνης αλλά και η Μαρία(δεύτερο παιδί - μαθητής με το ίδιο σύνδρομο),ήταν καταπληκτικοί με τη συμμετοχή τους,στη γιορτή που διοργάνωσε το δεύτερο δημοτικό σχολείο.
Συγχαρητήρια σε όσους προσπάθησαν για αυτό το αποτέλεσμα,έστω κι ετεροχρονισμένα.
Είναι ιδιαίτερα ευχάριστο για κάποιον που διατηρεί ένα μπλοκ,να μπορεί να αναφέρεται σε τέτοια τιμητικά γεγονότα για τον τόπο που ζει.

Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2009

Άγιος Δημήτριος Κολινδρού

Γεια σας και χρόνια πολλά.
Αγίου Δημητρίου σήμερα κι εκτός από πολιούχος Θεσσαλονίκης,είναι και δικός μας.
Γιορτάζει λοιπόν ο Κολινδρός,αλλά και οι Κολινδρινοί όλης της γης.
Η Εκκλησία του Αγίου Δημητρίου θα είναι ασφυκτικά γεμάτη σήμερα και μικρά παιδιά θα καρφιτσώνουν στα πέτα των σακακιών των εκκλησιαζομένων,Ελληνικές σημαίες και θα κολλάνε αυτοκόλλητα με το σήμα του αιμοδοτικού συλλόγου μας "Άγιος Δημήτριος".
Αναφέρω για όσους δεν ξέρουν,πως ο Άγιος Δημήτριος είναι η εκκλησία του κοιμητηρίου Κολινδρού και έκτη συνολικά εντός οικισμού.
Τριήμερο αργίας έως και την 28η Οκτωβρίου,όπου αν προσθέσεις και Σαββατοκύριακο κάνεις ένα φθινοπωρινό πενθήμερο ιδανικό για μεγάλες ανάσες.
Το καλό είναι ότι βρέχει κι έχει ανάγκη η γη από νερό,αλλά το κακό είναι πως βρέχει πάρα πολύ στη γειτονιά μας,με αποτέλεσμα να έχουν προβλήματα πλημμυρών και καταστροφών περιουσιών,κάποιοι δήμοι της Πιερίας.
Υπάρχει κι ένας αγνοούμενος στη Βροντού κι αρκετές καταστροφές στη περιοχή.
Τα σχολεία παραμένουν κλειστά και η συγκοινωνία γίνεται με προβλήματα και μέσω Λιτοχώρου.
Κουράγιο κι υπομονή,εμείς εδώ είμαστε αν χρειαστεί.
Όσα χρόνια θυμάμαι το Κολινδρό,ποτέ δεν είχαμε σοβαρά και μεγάλα προβλήματα από θεομηνίες.
Υπήρχαν κατά καιρούς,μικρές ζημιές.
Πρέπει ο τόπος μας να επιλέχτηκε με σοφία και μεγάλη εμπειρία,από τους πρώτους αποίκους της,που δε ξέρω ακριβώς να σας πληροφορήσω πότε χρονολογικά έγινε.
Το μόνο που ξέρω είναι από τη ΚΖ' Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων και την κυρία
Έφη Πουλάκη - Παντερμαλή
12 - 06 - 2007:

"Νεολιθική εποχή:
Εγκατάσταση οργανωμένων κοινωνιών στις περιοχές Κολυνδρού, Κουντουριώτισας, Μακρύγιαλου, Πλαταμώνα, Σεβαστής."

Αναφέρεται για το 4000 προ χριστού περίπου,αλλά δεν είναι μάλλον η σημερινή μας τοποθεσία.
Ακολουθεί ένα μεγάλο κενό έως την Παλαιοχριστιανική εποχή,αλλά αργότερα έχουμε πιο συχνές αναφορές.
Στη συνέχεια με αφορμή την σημερινή γιορτή,παραθέτω σχετικές αναφορές,όπως τις βρήκα και τις διάβασα:

"Ο Κολυνδρός και η περιοχή του.
Ο Κολυνδρός είναι από τις σημαντικότερες βυζαντινές πόλεις της Πιερίας. Εμφανίστηκε στην ιστορία στις αρχές του 10ου αιώνα, έννατη στην τάξη [δέκατη, τον 11ο-12ο αι.] των επισκοπών που υπόκεινται στη μητρόπολη Λαρίσης. Εκτοτε δεν αναφέρεται ως επισκοπή. Το 1003 παραδόθηκε στον Βασίλειο Β Βουλγαροκτόνο από τον βούλγαρο Δημήτριο Τειχωνά.
Το 1394 αναφέρεται με αφορμή την έριδα ανάμεσα στη Νέα Μονή και τη Μονή Ακαπνίου Θεσσαλονίκης. Η Βολλάς, κτήμα της Ακαπνίου προσαρτήθηκε παράνομα στη Νέα Μονή. Μέχρι το 1401 η Βολλάς δεν είχε αποδοθεί, παρόλες τις επιστολές του Πατριάρχη Αντώνιου Δ προς τον ηγούμενο της Νεας Μονής Γαβριήλ.
Σήμερα σώζει δυστυχώς μόνο τμήματα του μεσοβυζαντινού κάστρου, στο κέντρο του σημερινού οικισμού. Δεν σώζονται ούτε οι βυζαντινοί ναοί της πόλεις. Μία βυζαντινή εικόνα του Αγίου Δημητρίου φέρει την επιγραφή Ο Αγιος Δημήτριος ο Νεαμονίτης, και υπομνηματίζει τη σχέση της Νέας Μονής Θεσσαλονίκης με τον Κολυνδρό. "

Σάββατο 24 Οκτωβρίου 2009

Όταν βρεις τον εαυτό σου,θα βρεις και το θεό σου - Ψυχή,μετεμψύχωση

Γεια σας.
Μετά από τόσες μέρες απουσίας,γεμάτες με πολλή δουλειά και προβλήματα,είμαι πάλι κοντά σας,με νέα ανάρτηση.
Συλλυπητήρια καταρχάς,στην οικογένεια του Θωμά,που έφυγε νωρίς από τη ζωή και καλό παράδεισο στον ίδιο.
Παλιός μου γείτονας ήταν και ομοϊδεάτης μου,ως προς την ομάδα που υποστηρίζω.
Μπορεί να αρχίζω μακάβρια την σημερινή μου ανάρτηση,αλλά κι ο θάνατος μέρος της ζωής μας είναι,πρέπει να μη τον φοβόμαστε,να τον κοιτάμε κατάματα,ώσπου να έρθει και η δική μας σειρά να τον αντιμετωπίσουμε και να δούμε το αληθινό και πραγματικό αποτέλεσμα της μονομαχίας μας,μαζί του.
Δηλαδή το τι συμβαίνει,στη μετά θάνατο ζωή μας.
Μεταξύ σοβαρού κι αστείου,έχει δει κανείς σας,νεκρό να ξαναγυρνάει πίσω στη ζωή;
Όχι,αυτό σημαίνει πως περνάνε καλά όπου κι αν αναπαύονται ή τριγυρνάνε οι ψυχές τους και δε θέλουν να ξαναγυρίσουν.
Από τις λίγες μαρτυρίες - περιγραφές που κατά καιρούς άκουσα σε τηλεοπτικές εκπομπές,συγκράτησα,πως όταν πεθαίνουμε,η ψυχή μας ακολουθεί ένα άσπρο φως,τόσο λαμπερό κι εκθαμβωτικό,που της είναι πολύ δύσκολο να το αρνηθεί.
Και κάτι άλλο είναι πως η ψυχή ζυγίζει από 14 έως 21 γραμμάρια,κάτι που έγινε και ταινία αργότερα.
Οι προσωπικές μου εμπειρίες που ακόμα και τώρα με συγκλονίζουν όταν τις θυμάμαι,είναι όταν λίγο πριν πεθάνει ο μεγαλύτερος παππούς μου (ο Νάσος)- πατέρας του πατέρα μου - κι ενώ ήταν από εγκεφαλικό και δε γνώριζε κανέναν και τίποτα,ξαφνικά στη τελευταία αναλαμπή του που λέει κι ο λαός μας,καταλάβαμε - δίχως να μιλήσει - ότι μας αναγνώρισε όλους,ένα(το τελευταίο)δάκρυ έτρεξε στο μάγουλό του και σε λίγο ξεψύχησε.
Πάντα ανατριχιάζω με αυτήν την εικόνα,όταν το φέρνουν οι περιστάσεις να το θυμηθώ,που την ξαναείδα στον άλλον παππού μου (Θανάση),με παρόμοια αίτια θανάτου - πατέρα της μητέρας μου - αλλά αυτή τη φορά περίμενα με αγωνία πως θα συνέβαινε,ήθελα να το επιβεβαιώσω και τελικά οι προσδοκίες μου δικαιώθηκαν.
Κάτι που θυμάμαι από μικρό παιδί και για πάντα στη ζωή μου,είναι πως κάποια στιγμή,πολλά χρόνια πριν πεθάνει ο παππούς μου ο Νάσος κι ενώ το εγκεφαλικό μόλις είχε κάνει ελαφρά την εμφάνισή του,τον είδα να διαβάζει βιβλίο με θέμα τη μετεμψύχωση.
Δεν ήξερα τι σημαίνει αυτή η άγνωστη για μένα τότε λέξη,τον ρώτησα και μου εξήγησε για τη ψυχή που δε ξέρουμε που πάει μετά το θάνατο και τι κάνει.
Πάντως είναι μεγάλο το θέμα της μετεμψύχωσης,απασχολεί πολύ κόσμο,τους έλκει το άγνωστο και μυστήριο που τη καλύπτει και σίγουρα η θρησκεία μας έχει απαντήσεις.
Απαντήσεις που άλλους πείθουν κι άλλους όχι.
Το ότι δεν υπάρχουν από αλλού απαντήσεις τα εναποθέτουμε όπως πάντα,όλα στο θεό,με τη κρυφή ελπίδα όλων μας,κάποτε ο άνθρωπος να το ανακαλύψει κι αυτό,που για την ώρα φαντάζει αδύνατο.
Από μικρό μου έχει μείνει βαθιά χαραγμένη στο μυαλό και τη ψυχή μου,μία συμβουλή,που παντοτινά προσπαθώ να την ακολουθώ:
" Όταν βρεις τον εαυτό σου,θα βρεις και το θεό σου. "

Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2009

Εκπαιδευτικό σύστημα Κολινδρού και πάσης Ελλάδος

Γεια σας.
Πολλές φορές ξεκινάω να γράψω δίχως να έχω κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό μου.
Μόλις όμως γράφω τη λέξη "Γεια σας.",τότε αυτόματα κατεβαίνουν πολλά στο μυαλό μου και δυσκολεύομαι τι να πρωτοδιαλέξω για ανάρτηση.
Έτσι και σήμερα,ξεκινώ κι έχει ο θεός.
Από όλα όσα μου κατεβήκαν στο κεφάλι θα γράψω σήμερα γι αυτό.
Πρέπει να ξέρετε πως ότι γράφω δεν είναι - εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων - προσχεδιασμένο,είναι αυθόρμητο.
Κι όσο περνάει ο καιρός κι αποκτώ εμπειρίες,με τη συγγραφή μιας ανάρτησης,διαπιστώνω πόσο καλό μου κάνει και με ευχαριστεί σαν άνθρωπο.
Γυρνάω το μυαλό μου πίσω πριν λίγα χρόνια(πέντε,δέκα,δεκαπέντε,είκοσι...) και με θυμάμαι,- παρά το Αλτσχάιμερ που το βλέπω να πλησιάζει - μαθητή στο θρανίο,δίχως μπλε ποδιά όμως(είμαι νεότερος),να πασχίζει να βρει ελεύθερο θέμα για το μάθημα της έκθεσης.
Πόσο δύσκολο μου ήτανε.
Τώρα μετά από τόσα χρόνια,διαπιστώνω πως δεν είναι δα και τόσο δύσκολο.
Τέλος πάντων,περασμένα ναι,ξεχασμένα όχι.
Το μεγάλο μου γιο το Θωμά,που πάει στη Γ' Δημοτικού,από τώρα τον βάζω στο πειρασμό να κάνει το δικό του μπλοκ (ημερολόγιο μάλλον),σε μια παιδική εφαρμογή,για να εξοικειώνεται με την ιδέα του γραψίματος που θα τον βοηθήσει την κατάλληλη ώρα.
Έτσι πιστεύω,δε σημαίνει πως έχω δίκιο.
Ίδωμεν.
Θαυμάζω στα πιο πολλά μικρά παιδιά του Κολινδρού,την ευχέρεια στην έκφρασή τους,τη προφορική.
Δεν υπολείπονται παιδιών των πόλεων.
Και γι' αυτό το γεγονός πρέπει να συγχαρούμε τους νηπιαγωγούς και τους δασκάλους των παιδιών,αλλά και τους γονείς τους,για το ενδιαφέρον και τη σωστή παιδεία που τα παρέχουν.
Ευχαριστούμε πολύ λοιπόν τους νηπιαγωγούς(τις νηπιαγωγούς μάλλον) του Παιδικού Σταθμού Κολινδρού για τη σωστή υποδομή που παρέχουν στα παιδιά μας (είναι κάτι που θα φανεί αργότερα και το έχω δει).
Ευχαριστούμε πολύ τους (τις) νηπιαγωγούς των δύο νηπιαγωγείων Κολινδρού,για τη συνέχιση της υποδομής με προσθαφαιρέσεις στοιχείων στο χαρακτήρα των παιδιών μας,
όπως και τους δασκάλους των δύο δημοτικών σχολείων του Κολινδρού για την ολοκλήρωση αυτής της υποδομής.
Ενώ δεν με γεμίζει το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μας(το θεωρώ ελαττωματικό),με χαρά διαπιστώνω πως έχουμε καλούς νέους εκπαιδευτικούς.
Είναι δηλαδή πολλά καλά γρανάζια μιας κακής μηχανής;
Δε στέκει αυτό,διότι θα δούλευε καλά η μηχανή.
Μάλλον έχουμε μια μηχανή με πολύ καλό περιτύλιγμα(εκπαιδευτικούς),
αλλά κακά γρανάζια(μηχανισμούς συστήματος).
Και η ζωή συνεχίζεται.

Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2009

after διασκέδαση με προαστιακό

Γεια σας.
Περασμένες δύο μετά τα μεσάνυχτα Σαββατόβραδο και μέχρι πριν λίγα χρόνια,έως ότου παντρεύτηκα,τέτοιες ώρες αποφασίζαμε για τα after μαγαζιά της περιοχής μας.
Με δημοκρατικές πάντα διαδικασίες επιλέγαμε το μαγαζί που θα συνεχίζαμε τη διασκέδασή μας.
Από το ένα bar στο άλλο club πηγαίναμε,μέχρι να βγει ο ήλιος να ξημερώσει,να πάμε για πρωινό ύπνο.
Τότε όμως είχαμε πολύ κόσμο στο Κολινδρό,αλλά και στην ευρύτερη περιοχή μας.
Κι αν τύχαινε να ήμαστε στα μπουζούκια της Θεσσαλονίκης,είχαμε και πρωινό,που ήταν πατσάς ψιλοκομμένος για όσους τρώνε ή κάποιο άλλο κρεατικό για να έρθει το στομάχι στα ίσια του.
Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα ήταν πάντα η επιστροφή.
Πως να οδηγήσεις μετά από τόσο ξενύχτι και κούραση;
Πιο παλιά που δυστυχώς δεν υπήρχε το αλκοτέστ,οδηγούσες και ήξερες πως οι πιθανότητες να φτάσεις σπίτι σώος κι αβλαβής ήταν 50 - 50.
Ίσως και πολύ να λέω.
Τώρα μετά από τόσο καιρό που αναπολώ τα ωραία ξέγνοιαστα εκείνα χρόνια,αν μου πει κάποιος φίλος να ξεφύγω και πάλι προς κάποιο after μαγαζί,δε πρόκειται να πάω.
Από τη μια να πας και να μη πιεις είναι ξενέρωμα,από την άλλη να πας και να πιεις φοβάσαι το αλκοτέστ,οπότε και πάλι ξενερώνεις μόνο με την ιδέα ότι θα γίνει.
Πιστεύω πως μια καλή λύση θα ήταν να αξιοποιηθεί ο προαστιακός σιδηρόδρομος.
Δε θα με πείραζε να κατέβαινα σε πέντε λεπτά στο Αιγίνιο,να έπαιρνα το προαστιακό,να είμαι σε μισή ώρα Θεσσαλονίκη,να διασκέδαζα ως το πρωί,να ξαναπάρω το προαστιακό και να γυρίσω στο σπίτι μου όμορφα κι ωραία.
Αλλά δυστυχώς δεν έχει δρομολόγια αργά τη νύχτα.
Μόνο την ημέρα ανά μία με δύο ώρες περίπου εκατέρωθεν Θεσσαλονίκη - Λάρισα.
Δεν είναι λίγο αυτό,αλλά καλά είναι να εξελίσσεται η ζωή μας και να καλύπτονται πλήρως οι ανάγκες μας.
Εξάλλου όλα για τον άνθρωπο γίνονται.
Και τα καλά και τα πολύ καλά....
Παρόμοιο πρόβλημα αντιμετώπιζα και στην Αθήνα με το μετρό.
Να πας από νωρίς είχε άπειρους συρμούς,αλλά για να επιστρέψεις αργά το βράδυ δεν είχε από κάποια ώρα και μετά.
Οπότε έπαιρνες το ΤΑΧΙ με τη διπλή ταρίφα για να μετακινηθείς.
Κι άμα ήσουν μόνος ή δύο άτομα καλά,αν όμως ήσουνα με πιο πολλά άτομα δύσκολα θα έβρισκες,διότι δε σταματούσε εύκολα και με το δίκιο του ο ταξιτζής.
Άνθρωπος ήταν(και είναι) και φοβόταν τη νύχτα.
Δε ξέρω αν αυτό ισχύει ακόμα στη πρωτεύουσα.
Αν ναι,κακώς.
Στη Θεσσαλονίκη που κάνουν μετρό,ας το προσέξουν κι αυτό,μόλις έρθει η ώρα.

Το ότι παντρεύτηκα κι έχω τρία παιδιά και δε μπορώ να πηγαίνω στα μπουζούκια,δε σημαίνει ότι μετανιώνω.
Πρώτα τα παιδιά και η οικογένειά σου.
Όλα τα υπόλοιπα έπονται.
Εξάλλου όπως λέμε με τη γυναίκα μου,νέοι είμαστε ακόμα,σε λίγα χρόνια θα μεγαλώσουν τα μικρά μας,οπότε θα μπορούμε να ξαναπάμε πρώτα ο θεός,όπου θέλουμε.
Κι ελπίζω έως τότε,να μας έχουν βάλει νυχτερινά δρομολόγια για τον προαστιακό.

Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2009

Παγκόσμια μέρα λευκού μπαστουνιού

Γεια σας.
Παγκόσμια ημέρα λευκού μπαστουνιού σήμερα,όπως ήδη θα ξέρετε οι πιο πολλοί.
Βρήκα σε ένα site,πρακτικές συμβουλές για συνύπαρξη με ανθρώπους που αντιμετωπίζουν προβλήματα όρασης και τις παραθέτω:

1.μόνο εμείς οι τυφλοί κρατάμε λευκό μπαστούνι και αυτό για να περπατάμε με ασφάλεια, όχι για να ξεχωρίζουμε, να παίζουμε, να μας δείχνουν ή να ζητιανεύουμε.

2.είμαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος αλλά τυφλός. Μη με μεταχειρίζεσαι σαν παιδάκι. Μεγαλώνω, παίζω, τρέχω, διαβάζω, γράφω, σπουδάζω, δουλεύω, παθιάζομαι, κλαίω, γελάω, ερωτεύομαι, θυμώνω, «σερφάρω», κάνω chat,.,όπως ΕΣΥ!

3.πιο εύκολα θα περπατήσω μαζί σου, παρά με το μπαστούνι ή με το σκύλο μου. Όμως, μη με πιάνεις από τον ώμο ή απ’το μπράτσο. άσε με να πιάσω εγώ το δικό σου μπράτσο: Έτσι θα νιώθω (=θα ξέρω) πότε σταματάς, πότε στρίβεις, πότε ανεβαίνεις ή κατεβαίνεις.

4.Μη ρωτάς τον συνοδό μου: «Πώς τον λένε;», «Τι θέλει να ψωνίσει;», «Ποιο φαγητό του αρέσει;», «Που θέλει να πάει;», «Πώς γράφει και διαβάζει;», «Πώς μπορεί;»,. Ρώτησε εμένα, ξέρω και εγώ να σου απαντήσω! Χρησιμοποίησε τον κανονικό τόνο της φωνής σου, όπως μιλάς στους άλλους μίλα και σε εμένα.

5.Μην αποφεύγεις τις λέξεις «βλέπω», «κοιτάζω», «τυφλός» κλπ., τις μεταχειρίζομαι και εγώ. Βλέπω με τα χέρια μου: βλέπω για μένα= αγγίζω, ακούω, μυρίζω, καταλαβαίνω, αισθάνομαι.

6.Σύστησε με στους άλλους, ακόμη και στα παιδιά. Θέλω να γνωρίσω ποιος είναι στην τάξη ή στο δωμάτιο μαζί μου. Μίλησε μου όταν μπαίνεις. Πες μου πως φεύγεις: με φέρνεις σε μεγάλη αμηχανία αν μ’αφήνεις να μιλάω με κάποιον που δεν είναι κοντά μου.

7.Οδήγησε το χέρι μου σε μια καρέκλα. Πες μου που είναι η πόρτα στο δωμάτιο, το αποχωρητήριο, το παράθυρο κλπ. Και αν υπάρχουν εμπόδια ή πράγματα στο πάτωμα. Δε θέλω να κάνω ζημιές, γιατί μπορώ να μην κάνω ζημιές.

8.Βοήθησε με διακριτικά στο τραπέζι και πες μου για το φαγητό στο πιάτο μου. Χρησιμοποίησε το πιάτο μου σαν «ρολόι» και πες μου σε ποια «ώρα» είναι το κάθε είδος του φαγητού μου, π.χ «Το κρέας σου είναι στο Έξι». Κοίτα το ποτήρι μου να είναι δίπλα στο πιάτο μου και πες μου αν είναι στο δεξί ή στο αριστερό μου χέρι, για να το.»δω» και εγώ όταν το χρειαστώ.

9.Μου αρέσουν οι αθλητικές εκδηλώσεις, το θέατρο και ο κινηματογράφος, φτάνει να με βοηθάς να καταλαβαίνω τι γίνεται διαβάζοντας/περιγράφοντας μου όσα δεν μπορώ να δω.

10.Μου αρέσουν οι εκδρομές και τα πάρτι. Πάρε με στην παρέα σου και γνώρισε με στους καλεσμένους σου.

11.Ξέρω να συμπεριφέρομαι. Αν υστερώ σε κάτι βοήθησε με. Δε θέλω τον οίκτο σου αλλά τη φιλία σου! Μη μιλάς για τη «θαυματουργό αντίληψη» των τυφλών. Μην ξεχνάς ότι όσα έμαθα είναι αποτέλεσμα σκληρής προσπάθειας και εργασίας.

12.Αν είσαι περίεργος θα μιλήσω μαζί σου για το πρόβλημα μου αλλά όχι μόνο γι’αυτό, γιατί για μένα είναι μια παλιά ιστορία! Έχω τόσα άλλα ενδιαφέροντα, χόμπι και απορίες όπως και εσύ!

Μαθήματα συμπεριφοράς,αξιοπρέπειας κι ανθρωπιάς.
Τα λόγια περισσεύουν.....
Χαίρομαι που στο Κολινδρό τα καλοκαίρια φιλοξενούμε παιδιά - αθλητές με ειδικές ανάγκες ή με ειδικές ικανότητες και δε ντρέπομαι καθόλου μα καθόλου γι' αυτό.

Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2009

Dr Ρούλης - Ανέκδοτο

Γεια σας.
Μια που έπιασα να γράψω καλλιτεχνικής φύσεως θέματα,θα αναφέρω πως αναμένεται να δούμε σε φετινό σήριαλ του ΑΝΤ1,να συμμετέχει Κολινδρινή ηθοποιός.
Μεγαλεία για το Κολινδρό.
Το σήριαλ θα έχει θέμα το δόκτωρ Ρούλη.
Σε λίγες μέρες αρχίζει από όσα έμαθα.
Χθες το βράδυ συνάντησα στη Κατερίνη έναν άλλο Κολινδρινό πολυτάλαντο καλλιτέχνη,τον Νίκο.
Πολύ καλός ηθοποιός.
Το καλοκαίρι έδωσε ρέστα στο ρόλο της γνωστής Πετρούλας.
Στη Κατερίνη πήγα με τα δύο μεγαλύτερα παιδιά μου,να δούμε το ποδοσφαιρικό μεγάλο παιχνίδι,Πιερικός - Ολυμπιακός Βόλου 2-3.
Δεν ήταν καλός ο Πιερικός κι έχασε δίκαια.
Ήταν όμως ντέρμπι,με ανατροπές η διαμόρφωση του σκορ,νεύρα κι ένταση εντός κι εκτός αγωνιστικού χώρου,διαμαρτυρίες δίκαιες κι άδικες προς το διαιτητή κι ότι άλλο συνθέτει τη μορφή ενός ποδοσφαιρικού αγώνα μεταξύ κοντινών και μεγάλων πόλεων.
Σας το έχω ξαναγράψει πως αγαπώ πολύ το ποδόσφαιρο κι όχι τη μπάλα.
Μπορώ να ταξιδέψω σε μακρινό γήπεδο της Ελλάδος,για να δω την ομάδα μου κι όχι μόνο.
Και δεν εννοώ το Πιερικό.
Την ομάδα που υποστηρίζω οι πιο πολλοί τη ξέρετε.
Δε θα την αναφέρω όμως.
Έχω εξάλλου κι ένα μπλοκ αφιερωμένο σ' αυτήν,για να μιλάω για το μεράκι μου και να μην ανακατεύω τον Κολινδρό.
Όπως λέει κι ο σοφός λαός μας,άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα τ' αυγά τα μάτια.
Θα σας αναρτήσω ένα ωραίο ανέκδοτο που μου έστειλε ο ανιψιός μου ο Κλέαρχος:

"Ένα δωδεκάχρονο παιδάκι βλέποντας τις ειδήσεις ρωτάει τον μπαμπά του:
- Μπαμπά, τι είναι η πολιτική;
Ο πατέρας, που είναι φανερά ικανοποιημένος που ο γιος του δείχνει
σημάδια
ωρίμανσης, του απαντάει με ένα παράδειγμα:
- Κοίταξε παιδί μου...

Μια χώρα είναι σαν μια οικογένεια . Πάρε για
παράδειγμα τη δική μας.
Η μαμά, είναι σαν την κυβέρνηση, κανονίζει τα πάντα μέσα στο σπίτι.

Εγώ, ο πατέρας, είμαι σαν το μεγάλο κεφάλαιο, στηρίζω την οικονομία
του
σπιτιού.

Η υπηρέτρια,είναι σαν την εργατική τάξη, κάνει όλες τις εργασίες που
πρέπει
να γίνουν.

Εσύ, είσαι η κοινή γνώμη που παρατηρεί τα όσα συμβαίνουν γύρω της.

Τέλος, το μωρό που έχουμε σπίτι συμβολίζει το μέλλoν της χώρας.

Σκέψου τα όλα αυτά το βράδυ, και αύριο θα συζητήσουμε για τα
συμπεράσματα
που
έβγαλες, εντάξει;
- Εντάξει μπαμπά, απαντάει ο μικρός, και σκεφτικός πηγαίνει στο
κρεβάτι

Στη διάρκεια της νύχτας και ενώ σκεφτόταν τα σοφά λόγια του πατέρα,
ακούει
κλάματα από την κούνια του μωρού. Σηκώνεται πάνω, πλησιάζει την κούνια
και
βλέπει ότι το μωρό έχει λερωθεί..

Πηγαίνειστην κρεβατοκάμαρα να το πει στην μητέρα του, ανοίγει την
πόρτα και
βλέπει μόνο τη μητέρα του στο κρεβάτι να κοιμάται. Ο πατέρας άφαντος!
Τον
πιάνει πανικός!

Από την μισάνοιχτη πόρτα του δωματίου υπηρεσίας, ακούει ύποπτους
θορύβους...πλησιάζει, κοιτάει και βλέπει τον πατέρα του με την
υπηρέτρια
στα

τέσσερα! Κάγκελο ο πιτσιρίκος!!!

- "Τι να κάνω;", σκέφτεται, "να ξυπνήσω την μαμά; θα δει τον μπαμπά με
την
υπηρέτρια, να διακόψω τον μπαμπά; ντρέπομαι, και ποιος θα αλλάξει το
μωρό;;;, εγώ δεν ξέρω να το κάνω..."
Αποφασίζει, λοιπόν να κάνει την πάπια και πάει για ύπνο. Το επόμενο
μεσημέρι, μετά το φαγητό, λέει ο πατέρας στον γιο:
- Λοιπόν; Σκέφτηκες αυτά που σου είπα εχθές;- Ναι πατέρα, τα σκέφτηκα.

- Και τι συμπέρασμα έβγαλες; - Όταν η κυβέρνηση κοιμάται , το μεγάλο
κεφάλαιο πηδάει την εργατική τάξη, η κοινή γνώμη αδιαφορεί, και το
μέλλον της
χώρας είναι βυθισμένο στα σκατά!!"

Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2009

Ματωμένα χώματα

Γεια σας.
Σήμερα θα αναρτήσω ένα μικρό video με τη συμμετοχή του μεγάλου μου γιου Θωμά(8 ετών) σε μια σκηνή ως κομπάρσος,στο περσινό σήριαλ του ALPHA και γνωστό βιβλίο της Διδώς (ή Διδούς) Σωτηρίου "Ματωμένα χώματα".
Καταπληκτική η εμπειρία του να ζεις λίγες ώρες και να συνεργάζεσαι με τον σκηνοθέτη κύριο Κουτσομύτη(φωνάζει πολύ),Δήμητρα Ματσούκα(πολύ καλή με το Θωμά),Άννα Συνοδηνού(πολύ μεγάλη ηθοποιός κι άνθρωπος) και το υπόλοιπο μεγάλο επιτελείο της ταινίας.
Μια σκηνή τέτοιας παραγωγής είδα πως θέλει ώρες να γυριστεί,πολύ κόπο και μεγάλη προσοχή.
Πραγματικά δύσκολη δουλειά.
Έχω πολλά video στη κατοχή μου από τα γυρίσματα,τα οποία ίσως αναρτήσω κάποια στιγμή.
Με το Θωμά θα τα λέτε σε λίγο καιρό,στο δικό του μπλοκ που ετοιμάζει σιγά σιγά.
Και μια που ανέφερα πριν για χώματα και γη,διαπιστώνω πως για πρώτη φορά δεν άκουσα νέα κυβέρνηση ακόμα να μην έχει πει το γνωστό <ρητό> "παραλάβαμε καμμένη γη".
Λέτε η προηγούμενη κυβέρνηση να μην άφησε μεταφορικά καμμένη γη;
Κι αν αληθεύει τότε γιατί την αλλάξαμε;
Ή η νέα κυβέρνηση άλλαξε νοοτροπία,ήθη κι έθιμα πολλών ετών και δεν το αναφέρει καθόλου;
Όποιο και αν ισχύει από τα παραπάνω,είναι θετική εξέλιξη,εκτός κι αν δεν άκουσα καλά.

Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2009

Περασμένα μεγαλεία - Αναγέννηση Κολινδρού

Γεια σας.
Αυτές τις μέρες έχω τη τύχη να τα λέω με ένα παλιό καλό φίλο από τη Καστανιά - χωριό του Δήμου μας.
Η Καστανιά παρεμπιπτόντως να σας ενημερώσω πως φημίζεται για τη παραδοσιακή της φέτα.
Από τις καλύτερες στην Ελλάδα,αλλά με μηδενικό δίκτυο πωλήσεων και διαφήμησης.
Αν ήταν οι παραγωγοί της λίγο τολμηροί κι οργανωτικοί,τότε δε θα μιλούσαμε για άλλη Ελληνική φέτα.
Δε πειράζει υπάρχει χρόνος ακόμα να κερδίσουν την αγορά,εφόσον παραμείνουν νέοι στη παραγωγή.
Σήμερα το βράδυ παίζει η Εθνική μας ομάδα ποδοσφαίρου των ανδρών,τα παιδιά του Ότο Ρεχάγκελ.
Καλή επιτυχία κι αν μπορέσουμε να πάμε στο Μουντιάλ που θα γίνει το ερχόμενο καλοκαίρι στη Νότια Αφρική.
Περιττό να σας πω,ότι υπάρχουν κι εκεί συγχωριανοί μας.
Ελπίζω να δω και πανώ στα γήπεδα,του στυλ ΕΛΛΑΣ - ΚΟΛΙΝΔΡΟΣ,FORZA HELLAS - KOLINDROS,ΕΛΛΑΔΑΡΑ ΜΠΟΡΕΙΣ - ΚΟΛΙΝΔΡΟΣ και με άλλα παρόμοια ποδοσφαιρικά συνθήματα.
Μόνο να μπορέσουμε να πάμε Μουντιάλ,διότι είναι πολύ δύσκολο πλέον,αλλά όχι ακατόρθωτο.
Στο Κολινδρό ζήσαμε μέρες δόξας στο ποδόσφαιρο με τη θρυλική ομάδα "Αναγέννηση Κολινδρού".
Δε ξέρω ακριβώς την ιστορία της και πρέπει να ψάξω γι' αυτό,αλλά τη προηγούμενη δεκαετία μεσορανούσε στα πρωταθλήματα Β και Γ Εθνικής κατηγορίας.
Φοβερή ομάδα και φοβερό ποδόσφαιρο βλέπαν τα ματάκια μας κάθε Κυριακή.
Κατάμεστο το Δημοτικό στάδιο με 2000-3000 φιλάθλους,έβλεπαν καλούς και ικανούς ποδοσφαιριστές,πολύ καλούς αντιπάλους με αστέρια που αργότερα έγιναν διεθνούς φήμης αθλητές όπως Τσιάρτας,Ατματζίδης,Νινιάδης,Μάρκος,Καφές,Τζώρτζεβιτς,
Γιαννακόπουλος,Μύρτσος,Ελευθερόπουλος,Λουτσιάνο,Πατίκας,
Βέλιτς και πολλούς άλλους που τώρα δε θυμάμαι.
Μεγάλα τοπικά ντέρμπι με Πιερικό,Βέροια,Νάουσα,Πόντιους Βέροιας,Απόλλων Κρύας Βρύσης,Αλεξάνδρεια,Χαλκηδόνα Θεσσ/νίκης,Αμπελόκηπους Θεσσ/νίκης,Λύκους Καλοχωρίου...
Ωραία χρόνια και καταστάσεις κι όμορφες αναμνήσεις.
Περασμένα μεγαλεία και διηγόντας τα να χαίρεσαι.
Θα αναρτήσω μια παλιά φωτογραφία της Αναγέννησης πριν πολλά χρόνια που μου την έδωσε ο κύριος Στέλιος.

Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2009

Facebook,youtube,ασφάλεια στο διαδύκτιο

Γεια σας.
Στο δημοφιλές site facebook ή φάτσαμπουκ,βλέπω πολλά νέα παιδιά του Κολινδρού με προσωπική σελίδα.
Επίσης βλέπω πολλά video αναρτημένα στο youtube,που αφορούν το χωριό μας.
Στη τελευταία μόδα του zoo.gr μετέχουν πολλοί συγχωριανοί μας και μονομαχούν με άλλους χρήστες ανά τον κόσμο σε διάφορα games.
Αυτό είναι το καλό της υπόθεσης.
Να γνωρίζουν και να χειρίζονται καλά το ίντερνετ οι Κολινδρινοί.
Το κακό της υπόθεσης είναι όταν κολλάς με το PC κι αφιερώνεις ατέλειωτες ώρες πάνω στην οθόνη του και σου γίνεται έμμονη ιδέα.
Τότε χρειάζεσαι μια μεγάλη βοήθεια από κάποιον τρίτο και μια γενναία απόφαση να ξεκόψεις.
Καλό τo ίντερνετ,αλλά μη το παρακάνουμε και να προσέχουμε πολύ με ποιους συνομιλούμε και ποιους εμπιστευόμαστε.
Υπάρχει ένα χρήσιμο site για όλους μας,το www.saferinternet.gr.
Ας ρίξετε μια ματιά όλοι σας,κάτι χρήσιμο θα πάρετε.
Οι καιροί είναι πονηροί και δε ξέρεις από που θα σου γίνει η ζημία.
Γι' αυτό καλά είναι πάντα να ενημερώνεστε πριν σερφάρετε στο χαώδες,άγνωστο και δαιδαλώδες διαδίκτυο.

Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2009

Μισογεμάτο ή μισοάδειο ποτήρι;

Γεια σας.
Όσοι με γνωρίζουν,ξέρουν ότι με τα πολιτικά κόμματα,ούτε θέλω,ούτε έχω καμιά σχέση.
Η πολιτική όμως σαν Έλληνα πολίτη μ' ενδιαφέρει.
Κι αυτό που θέλω να εκφράσω μετά τις εκλογές είναι ότι στη ζωή τίποτα δεν είναι τυχαίο.
Άκουσα για μεγάλη ήττα της Ν.Δ.
Άκουσα για μεγάλη νίκη του ΠΑΣΟΚ.
Αναλόγως από ποια μεριά το βλέπεις.
Το μισό ποτήρι είναι μισοάδειο ή μισογεμάτο;
Συνήθως ένα από τα δύο θέλουμε να ισχύει κι όχι το ακριβές που είναι κυριολεκτικά μισό.
Αυτό πάντα πίστευα ότι φανερώνει τη ψυχοσύνθεση του Έλληνα,που γρήγορα ενθουσιάζεται και βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο και γρήγορα απογοητεύεται και το βλέπει μισοάδειο.
Και σπανιότατα το βλέπει μισό.
Είναι αυτό δείγμα του ότι δε θέλει να δει την αλήθεια;
Υποθέτω ναι,διότι ο φόβος που καλύπτει το ψεύτικο κόσμο του,δεν τον αφήνει να λακίσει.
Άρα ο φόβος δε φυλά μόνο τα έρμα,αλλά κρύβει και την αλήθεια.
Τα γράφω αυτά σήμερα,διότι με κάποιο τρόπο θέλω να πω,πως δε μου αρέσει εν έτη 2009 τα δύο μεγάλα κόμματα μαζί,να συγκεντρώνουν το 78% των ψηφοφόρων.
Υπερβολικά μεγάλο ποσοστό για δημοκρατικό πολίτευμα.
Το ίδιο συμβαίνει και στον Κολινδρό.

Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2009

Εκλογές - Exit Poll

Γεια σας.
Μετά από πολλές αποτυχημένες προσπάθειες να ανεβάσω τραγούδια,ας ξαναγράψω κάτι να αλλάξει και η προηγούμενη ανάρτηση.
Εκλογές σήμερα και έχω δει πολλές άγνωστες,μα και γνωστές φάτσες στο Κολινδρό.
Κι ο Παυσίλυπος ξαναείδε πρόσωπα που είχε χρόνια να τα δει.
Μίλησα με κάποιον φίλο μου,γέννημα θρέμμα από τη Θεσσαλονίκη και μόνος του,μου ανέφερε πολύ σωστά πως είναι καιρός να πάρει τα δικαιώματά του από εδώ και να τα μεταφέρει εκεί που μένει.
Χαρακτηριστικά μου ανέφερε πώς θα διώξουν τον νυν δήμαρχο Θεσσαλονίκης,αν δεν ψηφίσουν εκεί;
Δημήτρη μου,τα έγραψα στο μπλοκ στις πρώτες μου αναρτήσεις.
Αλλού τρως,αλλού πίνεις ,αλλού πας και ψηφίζεις.
Βγήκαν και τα πρώτα exit poll.
Ν.Δ.
34,3% - 37,3% Exit Poll
94 - 100 ΕΔΡΕΣ
35,5%

ΠΑΣΟΚ
41,0% - 44,0% Exit Poll
151 - 159 ΕΔΡΕΣ
41,0%

ΚΚΕ
7,3% - 8,3% Exit Poll
20 - 22 ΕΔΡΕΣ
8,0%

ΛΑ.Ο.Σ
5,0% - 6,0% Exit Poll
14 - 16 ΕΔΡΕΣ
6,0%

ΣΥΡΙΖΑ
3,9% - 4,9% Exit Poll
11 - 13 ΕΔΡΕΣ
4,5%

ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ
2,0% - 3,0% Exit Poll
0 - 0 ΕΔΡΕΣ
3,0%

Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2009

UFO in Kolindros

Γεια σας.
Κάποιος φίλος σήμερα,μου έδωσε μια φωτογραφία που τραβήχτηκε πριν λίγες μέρες στο Κολινδρό και δείχνει καθαρά ένα αγνώστου ταυτότητας ιπτάμενο αντικείμενο πάνω δεξιά.
Ισχυρίζεται ότι είναι εκεί σχεδόν καθημερινά,από τη μέρα που προκηρύχτηκαν οι εκλογές.
Πρέπει να έρθει ο Χαρδαβέλας,να μας λύσει την απορία.
Μπορεί να χρειαστεί να έρθουν και καθηγητές Πανεπιστημίου.
Τώρα όμως,διότι μετά τις εκλογές μπορεί να τρομάξει και να φύγει.
Δείτε τη φωτογραφία και τα συμπεράσματα δικά σας.



Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2009

ΛΑ.Ο.Σ και φτωχαδάκι

Γεια σας.
Τόσες μέρες και ξέχασα να σας γράψω για την επανασύνδεση των 50-50.
Τη προηγούμενη Παρασκευή,μαζευτήκαμε στο Χαμάμ,(στο καφενείο του Κώστα),τέσσερα άτομα από τη παρέα(ο Αιμίλιος,ο Βασίλης,ο Στέργιος κι εγώ).
Φάγαμε τα κοψιδάκια μας,ήπιαμε τα ποτά μας και σχετικά νωρίς φύγαμε(12:30).
Σαν πρώτη συνάντηση πήγαμε λίγο χαλαρά.
Να καλοπιάσουμε και τις γυναίκες μας,διότι η συνέχεια θα είναι δυνατή.

Σήμερα το πρωί υποψήφιος βουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ. της Πιερίας,μοίραζε μονόκιλα στραγγιστά γιαούρτια στο κόσμο,σε όλα τα καφενεία του Κολινδρού.
Εμένα μου έδωσαν δύο κιλά,μιας και είμαι τρίτεκνος.
Τουλάχιστον αυτός κατάλαβε ότι ο κόσμος δεν έχει λεφτά,του δίνει να φάει και δε στέλνει μηνύματα κάθε τρεις και λίγο στα κινητά μας τηλέφωνα, απρόσκλητος...αδιάκριτος...και πολύ ενοχλητικός...
Φανταστείτε τι θα μπορεί να κάνει σα βουλευτής...
Κοτόπουλα θα μας μοιράζει...Τουλάχιστον δε θα πεινάσουμε...
Πρέπει να είναι μέθοδοι της πατρίδας του...Κυπριακοί δηλαδή...
Καλή του τύχη στις εκλογές.
Ήταν όντως πρωτότυπος και καθόλου ενοχλητικός,ίσα ίσα χρήσιμος.
Αυτή τη φορά φτηνά τη γλίτωσα και δε με βάλανε εφορευτική επιτροπή.
Βάλανε πρώτο ξάδερφό μου με το ίδιο ονοματεπώνυμο,αλλά διαφορετικό πατρώνυμο.
Τη προηγούμενη φορά με είχαν πάλι επιτροπή για τις Ευροεκλογές.
Είπα δε θα πάω,αλλά ήρθε πρωί πρωί η αστυνομία στο σπίτι με ξύπνησε κι αναγκάστηκα να πάω,διότι είχε πάει μόνο ένα άτομο.
Δίκιο είχανε,ένα άτομο δε μπορεί να τα βγάλει πέρα με τίποτα,αλλά κι εμένα με είχανε δεύτερη σερί φορά κι αγανάκτησα.
Δε γίνεται σωστή επιλογή των ατόμων της εφορευτικής επιτροπής,αυτό κατάλαβα με το φτωχό μου μυαλό.
Επειδή έχουν όρεξη οι πολιτικοί κάθε λίγο να μας χρεώνουν επιπλέον σαν χώρα,κάνοντας εκλογές,πρέπει να τη πληρώνει ο λαός;
Ας πηγαίνουν οι ίδιοι επιτροπές με τους δικαστικούς και να μας αφήνουν στην ησυχία μας,αυτό θέλουμε.
Δε τους ενοχλούμε,αυτοί γιατί μας ενοχλούν;
Έτσι κι αλλιώς δρουν ανενόχλητοι,στην Ελληνική δημοκρατία του 2009.