Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2010

Το θεαθήναι και το "θέατρο" του παραλόγου

Γεια σας.
Έχουμε μπει πια για τα καλά σε περίοδο νηστείας και σαν καλοί χριστιανοί που είμαστε,βγήκαμε χθες βράδυ με το μεγάλο μου γιο,να φάμε νηστίσιμα στο Σταβάρα.
Να δει συν τοις άλλοις κι ο κόσμος ότι νηστεύουμε ντε και καλά,για το θεαθήναι δηλαδή.
Φάγαμε λοιπόν καλαμαράκια,χταποδάκια και τα σχετικά και φυσικά σκάσαμε από φαγητό.
Αφού παρήγγειλα και γκαζόζα Αιγινίου (η γνωστή στα μέρη μας Ελαφίνα,με γεύση μαστίχας,που αξίζει να τη δοκιμάσετε),για να χωνέψω καλύτερα.
Ωραία νηστεία είναι αυτή που κάνουμε,τρομάρα μας.
Τύφλα να έχουν οι υπόλοιπες μη νηστίσιμες μέρες,που τρώμε λιγότερο.
Χώρια που ένα γεύμα της Σαρακοστής κοστίζει πιο πολύ από ένα συμβατικό.
Σιγά σιγά θα φτάσουμε να λέμε: "καλή Σαρακοστή μας,να είσαι όλο το χρόνο."
Σήμερα που επεξεργάζομαι αυτά τα οποία έπραξα χθες,ομολογώ ότι ντρέπομαι.
Το κακό είναι ότι θα το ξανακάνω κι αυτό είναι το χειρότερο.
Αντί να αντισταθούμε στους πειρασμούς και να βάλουμε ένα φρένο στα πάθη μας,τα διογκώνουμε περισσότερο.
Είναι προτιμότερο να πεις ότι δε νηστεύω και να λες την αλήθεια,παρά να λες ότι νηστεύεις και να σκας από φαγητό,έστω και με τα μαλάκια.
Είναι παρεξηγημένη πιστεύω η έννοια της νηστείας και των υποχρεώσεων που πηγάζουν από αυτή.
Ποτέ δε κατάλαβα γιατί απαγορεύεται το λάδι κι επιτρέπεται η ελιά.
Ποτέ δε κατάλαβα γιατί να τρως του σκασμού νηστίσιμα και να περνάει ότι νηστεύεις.
Ποτέ δε κατάλαβα γιατί να τρως λίγο από όλα για να συντηρείσαι στη ζωή και να μη μετράς για καλός χριστιανός.

Έχω κι άλλες απορίες που δεν είναι της παρούσης να τις αναφέρω.
Σίγουρα το λάδι επειδή παλιά το συντηρούσαν σε ασκούς από δέρματα ζώων,υπήρχε υποψία αλλοίωσης με ζωικά κύτταρα.
Τώρα όμως το λάδι αποθηκεύεται σε πλαστικά ή ανοξείδωτα δοχεία και δεν υπάρχει καμιά επαφή με ζώα.
Εξελίχτηκε η ζωή μας,αλλά σε πολλά η Εκκλησία μας, (κι όχι η θρησκεία μας),έμεινε πίσω και δεν ακολουθεί τις τάσεις της νέας εποχής.
Η Εκκλησία μας κανονικά πρέπει να είναι διαχρονική και να μην αναγκάζεται να ακολουθεί νέες τάσεις και μόδες,αλλά καμιά φορά ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.
Κι ο σκοπός της Εκκλησίας είναι να συγκεντρώνει και να συσπειρώνει τους πιστούς γύρω από το θεό.
Κακά τα ψέμματα,χρειάζεται καλό μάρκετινγκ,όσο κι αν αυτή η λέξη δε δένει με πίστη και τα συναφή της.
Αναγκαίο κακό.
Καλό κι αξιοπρεπέστατο όμως μάρκετινγκ, ασκεί ο πολιτιστικός μας σύλλογος "Νικόλαος Λούσης".
Μετά το πετυχημένο χορό τη Κυριακή της Αποκριάς,όπου ξεπουλήθηκαν όλα τα λαχεία - αξίας 5 € το καθένα αλλά όλα να κερδίζουν -,τα παιδιά της διοίκησης στρέφονται στο να δημιουργήσουν σχολή θεάτρου και θεατρική σκηνή για τους μικρούς μας φίλους από Πέμπτη Δημοτικού έως και Τρίτη Γυμνασίου.
Σήμερα το απόγευμα θα γίνει η πρώτη γνωριμία των παιδιών με το δάσκαλο της υποκριτικής.
Αξιόλογη πρωτοβουλία,αυτοχρηματοδοτούμενη από το σύλλογο,που θα μπολιάσει κάποια παιδιά με το μικρόβιο της υποκριτικής και θα ψυχαγωγεί τους κατοίκους του Κολινδρού,αλλά και όπου αλλού θα τους καλούν να παίξουν,ανά το κόσμο.
Σχετικές υποδομές στον Κολινδρό έχουμε.
Ευκαιρία να αξιοποιηθούν στο έπακρο.
Κάτι που δε κάνει το Ελληνικό κράτος με τα πολλά έργα βιτρίνα που γίνανε για τους Ολυμπιακούς αγώνες κι όχι μόνο και αυτή τη στιγμή που μιλάμε,τα περισσότερα παρουσιάζουν εικόνα εξαθλίωσης,εγκατάλειψης κι ερήμωσης.
Πολλά εκατομμύρια ευρώ πεταμένα,που ακόμα τα πληρώνουμε.
Πώς να ορθοποδήσουμε οικονομικά σαν χώρα μετά?
Κάθε μέρα ανακαλύπτουμε χωρίς και να το θέλουμε,ένα ακόμα λάθος...