Τρίτη 20 Ιουλίου 2010

Καλό παράδεισο...

Γεια σας.
Πολύ άσχημα ξεκίνησε η εβδομάδα που διανύουμε.
Αφού τη Κυριακή το πρωί ήμασταν στο Μύλο της Πλάκας Λιτοχώρου,στις 10 το πρωί και δεν βρίσκαμε ξαπλώστρα για ξαπλώστρα άδεια,(πρωτοφανές για την ώρα!!!),ξυπνήσαμε το επόμενο πρωί με μια πολύ δυσάρεστη είδηση.
Τη δολοφονία του δημοσιογράφου Σωκράτη Γκιόλια,τον οποίο γνώριζα και διάβαζα από την εφημερίδα GOAL NEWS και θυμόμουνα από τη πολύκροτη υπόθεση του 2004 με τον κουμπάρο του νομίζω Κώστα Κεντέρη.
Επίσης στον Κολινδρό ξυπνήσαμε με μια ακόμα δυσάρεστη είδηση.
Βρέθηκε νεκρός στο κρεβάτι του από ανακοπή,ο γνωστός Κούλης,ένα νέο παιδί λίγο κάτω από τα τριάντα του χρόνια,θύμα κι αυτός μιας γενικευμένης αναμπουμπούλας του σύγχρονου τρόπου ζωής μας.
Τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια και στις δύο οικογένειες των θυμάτων.
Δεν είναι ώρα τώρα για αναλύσεις και συμπεράσματα (θα ακούσετε πάρα πολλά εξάλλου από την επομένη της ταφής του κυρίου Σωκράτη Γκιόλια), αλλά κατά καιρούς έχω αναφερθεί πάνω κάτω με το τρόπο μου για τη κατάντια της κοινωνίας μας και γι' αυτή πληρώσανε οι νεκροί πλέον συνάνθρωποί μας με τη ζωή τους και γι' αυτή θα πληρώσουμε αύριο μεθαύριο κάποιοι άλλοι με τη δική μας ζωή,όσο παραμένουμε αδρανείς και δεν επανιδρύουμε το κράτος μας,ξεκινώντας από το απόλυτο μηδέν...
Δε χωράνε μεσοβέζικες λύσεις.
Ή το κάνεις ή δε το κάνεις...