Πέμπτη 26 Αυγούστου 2010

Πάει ο πρώτος χρόνος...

Γεια σας.
Σαν σήμερα πριν από ένα χρόνο ακριβώς δημιούργησα τα πρώτα μου μπλοκ στο διαδίκτυο.
Ήταν κάτι που σκεφτόμουνα πολύ σοβαρά από το 2008,μετά τα γεγονότα με την Αμαλία Καλυβίνου και τελικά μετά από πολλές σκέψεις,διλήμματα,αναποφασιστικότητα,αλλά και την καθοδήγησή της από ψηλά,πήρα την απόφαση να υλοποιήσω τις σκέψεις μου.
Χαίρομαι για ότι κατόρθωσα μέσα στον έναν χρόνο.
Πήρα αρκετά μαθήματα καταρχάς και συμμορφώθηκα για πολλά.
Απέκτησα εμπειρίες γράφοντας και διαβάζοντας.
Έμαθα καλύτερη ορθογραφία και σύνταξη της Ελληνικής γλώσσας,από ότι ήξερα πριν ασχοληθώ.
Γενικά αποκόμισα πολλαπλά οφέλη κι εμπειρίες και δε μετάνιωσα στιγμή για τίποτα,ακόμα και για κάποιες αντιπαραθέσεις που είχα για ένα διάστημα με αγνώστους.
Σκοπός μου ήταν από την αρχή,εφόσον με διαβάζει και με στηρίζει έστω κι ένας Κολινδρινός εκτός Κολινδρού να συνεχίσω να γράφω,Θάνο.
Ήξερα ότι με το χρόνο και με τη καλή δουλειά θα αυξηθούν οι επισκέπτες.
Και φυσικά είναι διαφορετικό να γράφεις για πολλά άτομα από ότι για λίγα.
Όπως κι έγινε...
Με γαϊδουρινή υπομονή,πολύ επιμονή,με τη βοήθειά σας,αλλά ιδιαιτέρως κάποιων φίλων και γνωστών.
Χρειαζόταν κι ένα θέμα-ξέσπασμα για να προσελκύσω νέους επισκέπτες(αφού δε διαφημίζω πουθενά το μπλοκ) κι αυτό το βρήκα επί των ημερών των γεγονότων του Καλλικράτη.
Στα δυσάρεστα για το τόπο μας γεγονότα έγινε ευρέως γνωστό το μπλοκ στις μάζες των Κολινδρινών.
Αντιστρόφως ανάλογα συναισθήματα από μένα.
Ήξερα ότι τα μεγάλα γεγονότα δυσάρεστα ή ευχάριστα πουλάνε, αλλά το διαπίστωσα ιδίοις όμμασι.
Παρόλο που με βοήθησε ο Καλλικράτης με το μπλοκ,δε σημαίνει ότι δεν τον θεωρώ πλήγμα για την μετέπειτα πορεία του τόπου μας,όσον αφορά την αυτοδιοίκηση.
Κι εννοώ όλης της Ελλάδος κι όχι μόνο του Κολινδρού.
Όσο τιμημένο πρόσωπο ήταν από την αρχαιότητα μέχρι πριν λίγο καιρό ο Καλλικράτης και με καθολική αποδοχή για τη μεγάλη του προσφορά στην ιστορία της πατρίδας μας,
τόσο αντίθετη άποψη σχηματίστηκε πλέον γι' αυτή τη λέξη με τα τελευταία γεγονότα.
Τώρα ακούω Καλλικράτης και μου ανεβαίνει η τρίχα κάγκελο...
Πάντα από εδώ και πέρα αυτή η λέξη θα μας θυμίζει καταστροφή και γκρέμισμα,εν αντιθέσει με όσα ίσχυαν μέχρι σήμερα.
Καταφέραμε οι αποτυχημένοι Νεοέλληνες να επισκιάσουμε την αξία της ίδρυσης ενός Παρθενώνα,που όμοιό του κτίσμα δε μπορεί να δει ακόμα και σήμερα η ανθρωπότητα, τηρουμένων πάντα των αναλογιών.
Αφού κάποιοι εικάζονται ακόμη και σήμερα,ότι τον έχτισαν UFO κι όχι ο Καλλικράτης με τον Ικτίνο.

Πώς ξεφεύγει η κουβέντα όμως?
Από το ένα στο άλλο δίχως να το καταλάβω,αλλά μου αρέσει...
Σας κουράζω κι αυτό είναι ακόμα ένα ελάττωμά μου,που συνειδητοποιώ μέσα από το γράψιμο.
"Ουδείς άσφαλτος" όμως που λέει και η λαίδη Άντζελα.
Μ' αυτά και μ' αυτά έκλεισα ένα χρόνο και μπήκα στο δεύτερο.
Ελπίζω να μας έχει ο θεός όλους καλά,να αντέχω για να συνεχίζω να γράφω... κι εσείς να αντέχετε για να με διαβάζετε...
Αφιερώνω τον ένα χρόνο λειτουργίας αυτού του μπλοκ στην οικογένειά μου και στην πασίγνωστη άγνωστη Αμαλία,που εξαιτίας της μπήκα στο χώρο των μπλοκ και συνεχίζω...



ΔΕ ΞΕΧΝΑΜΕ ΑΜΑΛΙΑ...

http://fakellaki.blogspot.com/