Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2010

Άγιε Παίσιε να μας προσέχεις...

Γεια σας
Προσπαθώ να μην ασχολούμαι με τον Πολύζο και να μη του δίνω καμιά σημασία,αλλά δε μπορώ να το κάνω και αυτό είναι λάθος μου.
Αυτό που μου τη δίνει περισσότερο είναι ότι προκαλεί με τη εν γένει στάση του.
Θα προσπαθήσω να μειώσω την ένταση και να μπω σε πιο νορμάλ ρυθμούς,αλλά δεν το υπόσχομαι κιόλας.
Ούτε κόβω φλέβες γι' αυτό.
Με έχει πειράξει πάρα πολύ αυτή η ιστορία με τον Καλλικράτη και πιο πολύ με πείραξε η αδιαφορία κάποιων προσώπων που διαψευστήκαμε εντελώς ότι θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν.
Λίγο πολύ το περιμέναμε,αλλά σκέφτεσαι, ότι εδώ τα προσωπικά οφέλη πρέπει να έπονται από το κοινό μας καλό.
Δυστυχώς όμως στη παραπολιτική που επικρατεί στη χώρα μας,το κοινό καλό όχι μόνο δεν έπεται,αλλά αγνοείται παντελώς.
Κι έχεις έναν κοσμάκη που μην έχοντας κανένα στήριγμα,δεν ξέρει προς τα που να κάνει κι από που να πιαστεί.
Τον βρίσκουν μετά οι επιτήδειοι μπερδεμένο του πατούν και το κάλο.
Δεν υπάρχει κανένα κράτος να σε προστατεύσει,υπάρχει μια γενικότερη αναρχία,
μια βαρβαρότητα,βία,εκμετάλλευση,καχυποψία,μια αρρωστημένη νοοτροπία που δε σε αφήνει να δεις έστω μια αχτίδα φωτός για το μέλλον.
Δεν ξέρω ειλικρινά τι μπορεί να γίνει, όχι στο μακρινό μέλλον αλλά ούτε στο εγγύς.
Βασικά δε ξέρω τι μέρα θα ξημερώσει αύριο.
Κι αυτή η αβεβαιότητα τσακίζει τη ψυχολογία μας.
Εννοείται ότι η γιατρειά δεν έχει να κάνει με ψυχοφάρμακα και θεραπείες,αλλά με σκληρές, αληθινές κι ξεκάθαρες αποφάσεις από τη μεριά των εκάστοτε κυβερνήσεων.
Έχω σιχαθεί να ακούω για κάθε είδους σκάνδαλα,δικαστικά παρακυκλώματα,δείκτες ανάπτυξης,δείκτες νοημοσύνης και δε ξέρω τι άλλο καθημερινά μας φουσκώνουν στα κεφάλια μας.
Έβλεπα ένα βιντεάκι εδώ http://kolindrinamaslatia.blogspot.com/2010/09/blog-post_9943.html που έχει να κάνει με την εμφάνιση του Πάτερ Παίσιου σε τρεις μοναχούς.
Μιλάει για πόλεμο.
Δε διευκρινίζει τι ακριβώς,απλώς τον οριοθετούν μέσα στον Νοέμβρη.
Δε ξέρω τι να πιστέψω ή όχι.
Εξάλλου πολλά ακούμε καθημερινώς να γίνονται.
Το θέμα όμως είναι Άγιε Πάτερ Παίσιέ μου ότι ο πόλεμος ήδη υπάρχει.
Είναι ανεπίσημος και μας τρώει τις σάρκες εδώ και χρόνια.
Και έχει να κάνει με την σκληρή μας καθημερινότητα,για την εξασφάλιση ενός πιάτου φαγητού,που πραγματικά αιμορραγείς για να το εξασφαλίσεις.
Άγιε Παίσιε, να μας προσέχεις από όπου κι αν είσαι,γιατί όπως βαδίζουμε μόνο εσείς θα μας σώσετε και κανείς άλλος