Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009

Στους τυφλούς βλέπει ο κοντόφθαλμος

Γεια σας.
Εν μέσω ενός Σαββατοκύριακου γεμάτο με γρίππες και των τριών παιδιών μου(όχι των χοίρων),με εσωκομματικές εκλογές και με πολλά αθλητικά ντέρμπι,να 'μαστε και πάλι στην πεζή καθημερινότητα.
Δε μου πέφτει κανένας λόγος,αλλά το Σαμαρά αποφάσισαν να βγάλουν πρόεδρο του κόμματος της ΝΔ?
Αυτός δεν ήταν που πριν λίγα χρόνια,έριξε την ΝΔ από κυβέρνηση και μετά ίδρυσε το δικό του πολιτικό κόμμα,την Πολιτική Άνοιξη?
Αλλά η άνοιξη η δικιά του ήρθε μέσω του πρώην κόμματός του,διότι το δικό του σβήστηκε από το κομματικό χάρτη.
Ξεχνάμε γενικά οι Έλληνες και για μια φορά ακόμα,επιβεβαιώθηκε ο κανόνας που θέλει τους αποστάτες να έχουν καλύτερη τύχη,από τους πραγματικούς αγωνιστές που θυσιάζονται.
Επίσης επιβεβαιώθηκε ο κανόνας που θέλει τους υπέρμετρα φιλόδοξους ανθρώπους,να μην υπολογίζουν ούτε ντροπές,ούτε κωλοτούμπες και να μην έχουν ίχνος τσίπας πάνω τους.
Καλή του επιτυχία στο δύσκολο έργο που θα έχει,αλλά η ιστορία σύντομα θα επέμβει και θα διορθώσει το λάθος της.
Όπως τιμώρησε τον Μητσοτάκη για την στάση του,με το να μη μπορεί να δει τα παιδιά του ηγέτες αυτής της παράταξης.
Αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα.
Η Ντόρα αυτό πλήρωσε,διότι αν ο πατέρας της στη προκειμένη περίπτωση ήταν άλλος,θα ήταν από καιρό η πρώτη γυναίκα αρχηγός της ΝΔ.
Ούτε το όνομα του συγχωρεμένου πρών συζύγου της Μπακογιάννη μπόρεσε να βοηθήσει,ούτε ο Ισίδωρος Κούβελος ο νυν σύζυγός της και πρόεδρος της Εθνικής Ολυμπιακής Ακαδημίας.
Ο Π.Ψωμιάδης αυτομαστιγώθηκε,με το προφίλ που καλλιέργησε όλα αυτά τα χρόνια.
Λαϊκός μεν,φιλοεξουσιαστής όμως δε.
Κάπου μπερδεύει το κόσμο και τον εαυτό του.

Στο Κολινδρό νομίζω πως κέρδισε ο Σαμαράς.
Φυσιολογικό μιας και αυτό το επίθετο αφθονεί στο χωριό μας.
Πλάκα κάνω.
Θυμάμαι πάντως πριν λίγα χρόνια,όταν ο Σαμαράς αποστάτησε κι έριξε τη κυβέρνηση Μητσοτάκη,ήταν τέτοιο το μένος των Κολινδρινών Νεοδημοκρατών που ονόμαζαν το κεντρικότερο σταυροδρόμι του Κολινδρού,από Σαμαρά σε Προδοτών.
Αλλά τα χρόνια περνάνε και ο Έλληνας ξεχνά.
Έχουν βρει και οι πολιτικάντηδες αυτού του τόπου,τη σωστή φόρμουλα να επηρεάζουν όταν κι όσο πρέπει τους ψηφοφόρους και να μην επηρεάζονται οι ίδιοι από τα χίλια δυο που μάλλον δίκαια κι όχι αδίκως τους καταλογίζει ο λαός.
Βλέπετε η μαρμίτα είναι πάρα πολύ ισχυρό δέλεαρ,ώστε να τους κάνει για οποιοδήποτε άλλο λόγο,να την εγκαταλείψουν.
Υπάρχει και μια άλλη σοβαρή παράμετρος που υποστηρίζει ότι κέρδισε ο μέτριος Σαμαράς,επειδή κανείς άλλος δεν ήταν ικανότερός του.
Στους τυφλούς δηλαδή βλέπει ο κοντόφθαλμος.
Ακραίο,αλλά μπορεί και να ισχύει.

Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2009

Χρόνια πολλά

Γεια σας.
Χρόνια πολλά για όσες Κατερίνες γιόρταζαν χθες και ιδιαίτερα στη μάνα και την ανιψιά μου,οι οποίες σίγουρα δε με διαβάζουν ποτέ τους,σε όσους και όσες γιορτάζουν σήμερα και ιδιαίτερα στον βαφτισιμιό μου το Στέλιο,αλλά και στο φίλο μου το Στέλιο στη Καλλιθέα Χαλκιδικής.

Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2009

Η επιβεβαίωση

Γεια σας.
Τελικά δεν ήταν ράδιο Αρβύλα η ιστορία με τα αγριογούρουνα.
Προκλήθηκαν υλικές ζημιές σε φορτηγάκι που κουβαλούσε εμφιαλωμένα νερά.
Επιβεβαιώθηκε όμως η ύπαρξη των πιο πάνω ζώων,με μια ακόμα μαρτυρία.
Κολινδρινός οδηγός,μας διηγήθηκε τη μικρή του περιπέτεια,δίχως όμως να πάθει το παραμικρό ο ίδιος αλλά και το αμάξι.
Απλώς περνώντας από εκείνο το δρόμο,τα είδε δυο φορές να περνάνε απέναντι σε απαγορευμένη από κυνηγούς περιοχή.
Τη μια φορά είδε μόνο ένα αγριογούρουνο.
Εντυπωσιακό το γεγονός πως τα αγριογούρουνα ακολουθούν το πρώτο στη σειρά και κατά πόδας.
Δεν το ήξερα αυτό.

Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2009

Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2009

Προσοχή!!! Αγριογούρουνα.

Γεια σας.
Άκουσα χθες ότι κάποιος οδηγός παρασύρθηκε με το φορτηγάκι του δίχως να τραυματιστεί,από αγέλη αγριογούρουνων λίγο έξω από το διπλανό μας Καταχά,σε ένα δρόμο όπου οι Κολινδρινοί τον χρησιμοποιούμε κατά κόρον,όταν κατευθυνόμαστε προς νότια Ελλάδα.
Το αμάξι καταστράφηκε,αλλά πιο πολλά δεν έμαθα.
Πολλές φορές στα χωριά μας,το Α γίνεται Ω και πολύ πιθανόν να είναι και τώρα έτσι.
Ράδιο Αρβύλα.
Αυτό όμως που είναι σχεδόν βέβαιο,είναι πως υπάρχει αγέλη με αγριογούρουνα στη περιοχή μας και περνάει από το κεντρικό δρόμο τρέχοντας πολλές φορές.
Πηγαίνουν μου είπαν στα απαγορευμένα(από κυνήγι),που μάλλον εκεί έχουν φωλιές.
Χαράματα και σούρουπο συνήθως.
Αυτά τα ζώα αν σε βρουν στο δρόμο τους σε σηκώνουν και σε παρασέρνουν,είναι πολύ επικίνδυνα.
Καλά είναι οι οδηγοί να έχουμε το νου μας.
Στον ίδιο δρόμο συναντάμε πολλές φορές κι αλεπούδες,αλλά και σπανιότατα λαγούς χωρίς πετραχήλια.
Υ.Γ.
Σε σένα τον "ανώνυμο" και τις παρατηρήσεις σου,έχω να πω πρώτη και τελευταία φορά ότι:
Παντρεύτηκα 11/11/2000 και αντί να πάω μήνα του μέλιτος,έξι μέρες μετά το γάμο μου,ήμουνα στην Αθήνα και κάπου ανάμεσα Ομόνοια και Πατησίων,μαζί με τη γυναίκα μου,νιόπαντροι.
Δε χρειάζεται να γράψω άλλα.
Καταλαβαίνεις πιστεύω.
Γι αυτό νευρίασα μαζί σου και με τα συμπεράσματα που βγάζεις ελαφρά τη καρδία,όπως λέμε στο Κολινδρό μας,"με τ'νους τ'Μπαϊράμ".
VAD το έγραψα καλά?

Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2009

Το συνεταιρίζειν εστί φιλοσοφείν

Γεια σας.
Μόλις πριν από λίγο γύρισα από την καθιερωμένη έξοδο της Παρασκευής των 50 - 50 που σήμερα ήταν 100 - 0.
Μοναχός μου ήμουνα.
Οι υπόλοιποι βαρέθηκαν πια να έρχονται και μάλλον κουράστηκαν,εκτός λίγων δικαιολογημένων εξαιρέσεων.
Δικαιολογημένα βέβαια,οικογενειάρχες άνθρωποι είναι και η συστηματική έξοδος των Παρασκευών,προκαλεί προβλήματα και δυσλειτουργίες στις οικογένειές τους.
Δύσκολα μπορεί να κρατηθεί μια παράδοση λίγων μηνών,αν πρώτα δεν περάσει την ανάλογη δοκιμασία για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Γι αυτό και οι μεγάλες βιομηχανίες περνάνε τα λεγόμενα δυνατά κρας τεστ για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα,πριν βεβαιωθούν ότι τα προϊόντα τους είναι κατάλληλα προς πώληση.
Εμείς οι καημένοι,αυθόρμητα το καθιερώσαμε,ομαλά ένας ένας το εγκαταλείπουμε.
Καλά περάσαμε όμως όλο αυτό το διάστημα και δε μετάνιωσα ούτε στιγμή για τίποτα.
Με τα ποτά μας,τα μεζεδάκια μας,τις κουβέντες και τα απρόοπτά μας.
Προσωπικά δε θα ξαναπάω,αφού η θέλησή και η επιθυμία μου να παρευρίσκομαι,δε συμβαδίζει με των υπολοίπων.
Με αγγαρεία δεν εννοείται διασκέδαση.
Τώρα θα αλλάξω τις βραδινές συνήθειες της Παρασκευής και θα προσπαθήσω να ξαναγυρίσω τηλεθεατής σε μια συμπαθητική τηλεοπτική κι ανθρωπιστική,πολύχρονη,πετυχημένη εκπομπή της Αγγελικής Νικολούλη το πασίγνωστο "Φως στο τούνελ".
Δε ξέρω αν καταφέρω και τη δω,διότι τελευταία φορά,μου την είχε σπάσει με τη μυστικοπάθειά της.
Ίσως να συμβαίνει ακόμα το ίδιο.
Μπορεί οι συντελεστές της εκπομπής να θεωρούν απαραίτητη τη μυστικότητα που πρέπει να διατηρήθεί για την εξιχνίαση των εξαφανίσεων,αλλά εμένα σαν τηλεθεατή,μου τη δίνει αυτή η τακτική τους.
Άμα διαπιστώσω πως γίνονται τα ίδια θα αλλάξω κανάλι.
Πέρυσι είχε ένα ωραίο σήριαλ τέτοια μέρα το "Ευτυχισμένοι μαζί",με το Γιάννη Μπέζο,που τον θεωρώ μαζί με τον Πέτρο Φιλιππίδη και τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο τους τρεις μεγαλύτερους και καλύτερους κωμικούς ηθοποιούς της Ελλάδας τα τελευταία δέκα χρόνια.
Δε πέρασε από το μάτι μου τρέιλερ με το αναφερόμενο σήριαλ,αλλά ελπίζω να το δείχνει ακόμη.
Την άλλη Παρασκευή θα το διαπιστώσω.
Έκλεισε λοιπόν ένας κύκλος στη ζωή μου,θα ανοίξει όμως σίγουρα ένας άλλος.
Ποτέ δεν απογοητεύομαι και πάντα κοιτάω την επόμενη μέρα.
Η διάθεσή μου για τη ζωή θα συνεχιστεί έως ότου κάποια μέρα ο θεός μου πει τέλος,"τώρα θα κάνεις παρέα μαζί μου".
Τι θα του πεις του θεού τότε?
Όχι δε μπορώ?
Θα πέσει ο ουρανός να σε πλακώσει.
Θα υπακούσεις θέλοντας και μη.
Δε μιλώ μακάβρια,μη το εκλαμβάνεται έτσι,αλλά προσπαθώ να διασκεδάσω την αλήθεια.
Σας έχω ξαναπεί πως ο παππούς μου ο Νάσος διάβαζε για τη μετεμψύχωση.
Η ψυχή μπορεί ακόμα να μη ξέρω τι κάνει και που πάει,έχουμε χρόνια ακόμα να μάθουμε,αλλά τα γονίδια είναι γονίδια και διαιωνίζονται εις τους αιώνες,από γενιά σε γενιά με φυσιολογική μέθοδο κι εξέλιξη.
Κάπου θα πήρα κάτι από τον έναν παππού μου,κάπου κάτι από τον άλλον,και ούτω καθεξής.
Αλλάζω θέμα και θα ήθελα να ευχαριστήσω το φίλο μου το Νίκο,για την εξυπηρέτηση που μου έκανε χθες για αγροτική εργασία μου.
Καμιά φορά περνάει από το μυαλό μου ο προβληματισμός για το πως θα μπορέσουν να επιβιώσουν οι Έλληνες νέοι αγρότες και τι αποφάσεις θα πρέπει να πάρουν για να συνεχίσουν να ζουν στο τόπο που αγαπάνε.
Ενώ η γεωργία ποτέ δε θα σβήσει,γιατί ο άνθρωπος αιώνια θα τρέφεται,εντούτοις παρατηρούμε να αργοπεθαίνουν οι αγρότες.
Είναι οξύμωρο αυτό που μέχρι πριν λίγα χρόνια φάνταζε αδύνατο.
Έχει συρρικνωθεί τόσο πολύ ο αγροτικός πληθυσμός,που λες πως αυτό από μόνο του δε μπορεί να γίνει,αλλά χρειάζεται βοήθεια από γνώστες της αγροτοοικονομικής πολιτικής.
Βρωμάει η δουλειά κι αφήνουν τους μεγάλους αγροτοεπιχειρηματίες να γίνονται μεγαλύτεροι εις βάρος των ανίσχυρων αγροτών.
Θυμίζει έντονα την ιστορία των μπακάλικων,που είχαν να τα βάλουν με τα μεγάλα σούπερ μάρκετ.
Ανάγκασαν σε χρεωκοπία τους παντοπώληδες τα μεγάλα τραστ,για να δρουν αργότερα,ανεξέλεγκτα.
Ότι έγινε παλιά στο Καναδά,αλλά και σε άλλες χώρες σίγουρα.
Έτσι γίνεται και με τους αγρότες,μόνο που δημιουργεί το ίδιο το κράτος λίγους μεγαλοαγρότες,αντίπαλους των μικρών,για να μπορεί να τους μιλάει και να τους ελέγχει καλύτερα.
Τι να το κάνω αν στο Κολινδρό καταφέρουν πέντε άτομα κι αγοράσουν όλη τη γη?
Οι άλλοι τι θα κάνουν?
Πώς θα επιζήσουν?
Νομίζετε πώς έχουν τη διάθεση να αφήσουν την ποιοτική ζωή τους στο χωριό και να πάνε να επιζήσουν σε άθλιες και βρώμικες παραγκουπόλεις,με κλουβιά διαμερίσματα,αντί για ηλιόλουστα δροσερά κι ευάερα σπίτια?
Η ανάγκη τους διώχνει από το τόπο τους.
Εδώ κανείς δε πρόκειται να τους σκεφτεί και να τους βοηθήσει.
Αλλά κι αυτοί οι πέντε τι θα κάνουν μόνοι τους σε ένα ερειπωμένο τόπο?
Θα είναι σαν τα παιδιά κάποιων πλουσίων,που είναι μοναχοπαίδια,τα παρέχουν όλες τις ανέσεις - μέχρι και παιδικές χαρές ολόδικές τους τα κάνουν με όλα τα νέα φουσκωτά και τις πισίνες - αλλά μια δυο θα παίξουν και θα τα βαρεθούνε,αφού η ανθρώπινη παρέα δε μπορεί να συγκριθεί με κανενός άλλου είδους άψυχης συντροφιάς.
Οι γονείς τους όμως αμελούν ή αδυνατούν εκ των πραγμάτων να τα δώσουν αδέρφια ή φίλους να χαρούν τη πραγματική ζωή και τα αφήνουν μόνα τους με υποκατάστατά της.
Γι αυτό ξαναλέω πως η συγκεκριμένη τακτική δε βοηθά κανέναν τουλάχιστον στην Ελληνική επαρχία.
Πρέπει με οποιοδήποτε κόστος να μείνει η γη στους ανίσχυρους,για να μπορούν να επιβιώσουν οι άνθρωποι στο τόπο τους και να μην αναγκαστούν να μετοικήσουν για άλλες μεγάλες και ασφυκτικά γεμάτες από κόσμο πολιτείες.
Κάποιοι -για τον Κολινδρό αναφέρομαι που γνωρίζω - εκμεταλλεύτηκαν γνωριμίες και καταστάσεις κι εξασφάλισαν μεγάλες επιδοτήσεις.
Κάποιοι άλλοι όταν ο θεός(η Ε.Ο.Κ.) μοίραζε μυαλό(επιδοτήσεις),κοιμόταν επειδή κάποιοι επιτήδειοι τους υπνώτισαν κι όχι ότι δεν ξύπνησαν ή δεν ήθελαν να πάρουν.
Αυτά για ύπνο βαθύ και βαρύ τα ακούω βερεσέ,άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.
Πάντα ένα πολιτικό κυβερνητικό σύστημα όταν θέλει να σε έχει του χεριού του,το πιο απλό που μπορεί να κάνει είναι να σε κρατάει υπνωτισμένο σε βαθύ ύπνο και να ταΐζει πέντε δέκα επιτήδειους για να ελέγχει τις καταστάσεις.
Κι όταν πετύχει το σκοπό του σε ξυπνάει και είσαι ξαφνικά στα χαμένα.
Τότε φωνάζεις,χτυπιέσαι κι ωρύεσαι,αλλά το πολύ πολύ να αλλάξεις μια κυβέρνηση για να ξεθυμάνεις.
Ο σκοπός όμως της τέως κυβέρνησης έχει πια επιτευχθεί.
Την έχει κάνει λαχείο με τις πολλές παράνομες δραστηριότητες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας καθυστερημένα.
Υπνωτισμένο σε κρατάει και με μια τηλεόραση,όταν αυτά που βλέπει ο τηλεθεατής είναι επιμελώς ελεγχόμενα και κατευθυνόμενα.
Ο Χίτλερ π.χ. έλεγχε το λαό του ρίχνοντας μια ουσία (φθόριο) στο πόσιμο νερό.
Μοιράστηκαν λοιπόν όπως μοιράστηκαν ανισομερώς οι επιδοτήσεις και κάποιοι πλούτισαν επιπλέον εις βάρος άλλων.
Γιατί αυτό στην ουσία έγινε.
Και μπορώ να αναπτύξω σχετικά παραδείγματα,αλλά όλο ξεφεύγω από το προκείμενο που είναι το τι θα γίνει,κάποια πρόταση κι ενδεχομένως λύση.
Επειδή σας κουράζω με όλα αυτά,αλλά τα θεωρώ όλα αλληλένδετα τελειώνω με μια πρόταση.
Να μαζευτούν όλοι οι μικροί αγρότες και να δημιουργήσουν μιας μορφής συνεταιρισμό,δίχως γραφεία,υπαλλήλους και χαρτούρα.
Μόνο με τα υπάρχοντα εργαλεία.
Απλά πράγματα.
Έχει κάποιος αγρότης,ένα μόνο τρακτέρ και δυσκολεύεται να ανοιχτεί και να αποδώσει?
Έχει και κάποιος άλλος ένα μόνο τρακτέρ και δυσκολεύεται το ίδιο?
Τι πιο λογικό να συνεταιρέψουν,να μοιραστούν τις εργασίες βάζοντας ο καθένας το τρακτέρ του,αναλαμβάνοντας ο καθένας μια εργασία αλλά για όλα τα χωράφια των εταίρων?
Εξοικονομάς έτσι καύσιμα και χρόνο,σε παίρνει να ανοιχθείς με επιπλέον καλλιέργειες κι εκτάσεις,αλλά και με διαλογητήρια και ψυγεία.
Θα μου πεις πώς και με ποιους όρους θα εισχωρήσουν οι εταίροι σ 'αυτήν την ομάδα?
Νομίζω αναλογικά με το υπάρχον κεφάλαιο.
ότι θα βάζει ο καθένας αυτό θα καρπώνεται.
Δε μπορεί ένας με τρακτέρ κι όλα τα παρελκόμενα να είναι το ίδιο με άλλον που βάζει μόνο το τρακτέρ του.
Ούτε με διαφορετική ιπποδύναμη τρακτέρ,δικαιούνται την ίδια απόδοση.
Επίσης δε μπορεί κάποιος με δέκα εκτάρια να είναι τι ίδιο με άλλον που έχει πέντε εκτάρια.
Αυτά είναι υποδεέστερα θέματα,όσον αφορά της πρωτεύουσας σημασίας που είναι να πειστεί ο μικρός παραγωγός,πως από μόνος του δε μπορεί να αντεπεξέλθει στη παγκοσμιοποίηση της αγοράς και να κλείσει τα αυτιά του στα διάφορα παπαγαλάκια που αποτρέπουν σε αυτής της μορφής συμμαχίες και για δικά τους συμφέροντα.
Δύσκολα όμως να πείσεις τον Έλληνα για οποιοδήποτε συνεταιρισμό,αφού είδε κι απόειδε τόσα χρόνια και με το δίκιο του.
Θα πειστεί μόνο όταν φτάσουμε στο σημείο μηδέν και θα είναι μονόδρομος.
Όταν θα τελειώσουν οριστικά οι επιδοτήσεις,όταν δε θα υπάρχουν χρήματα για άσκοπες σπατάλες,αλλά αναγκαστικές περικοπές,όταν θα τελειώνουν οι υδάτινοι πόροι,όταν οι μεγαλοαγρότες θα αγοράζουν με καταιγιστικούς ρυθμούς,κάθε σπιθαμή καλλιεργήσιμης γης,όταν θα αλλάξουν οι καλλιεργητικές μας συνήθειες,όταν θα χρειάζεται ανανέωση ο αγροτικός μηχανολογικός μας εξοπλισμός και άλλα που δε θυμάμαι τώρα.
Καλά όμως είναι να προλάβουμε όλα αυτά ,πριν μας προλάβουν,αν και ρεαλιστικά το βλέπω απίθανο έως αδύνατο να βγούμε πρώτοι.

Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2009

Πολίτες Α' και Β' κατηγορίας

Γεια σας.
Τι σας έγραφα πριν λίγες μέρες και συγκεκριμένα το Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2009 και στην ανάρτηση με τίτλο " ο στρατός" για πολίτες Α' και Β' κατηγορίας;
Ώσπου να στεγνώσει το μελάνι έπεσαν οι μάσκες για μια ακόμα φορά.
Διαβάστε τι έγινε με την εκδότρια της Ελευθεροτυπίας την κυρία Μάνια Τεγοπούλου, η οποία συνελήφθη τα ξημερώματα, αφού πρωταγωνίστησε σε έντονο επεισόδιο με την Αστυνομία,όπως το διάβασα στο www.zougla.gr:


"Η Μάνια Τεγοπούλου, η οποία επέστρεφε από πάρτι σε γνωστό κέντρο διασκέδασης επί της Κηφισίας, πέρασε με κόκκινο τα φανάρια της Πανόρμου και αστυνομικοί, αφού την σταμάτησαν, της ζήτησαν να κατέβει ώστε να υποβληθεί στους νόμιμους ελέγχους.

Η εκδότρια αρνήθηκε να αποβιβαστεί από το αυτοκίνητο, κλώτσησε και έβρισε τους αστυνομικούς, και προφανώς βρισκόταν σε ανεξέλεγκτη κατάσταση λόγω μέθης. Επίσης, αρνήθηκε και να υποβληθεί σε αλκοτέστ. Τέσσερα περιπολικά χρειάστηκαν για να ακινητοποιήσουν το όχημά της.

Η εκδότρια καθ' όλη την διάρκεια του πρωτοφανούς επεισοδίου τηλεφωνούσε σε πολιτικούς παράγοντες, αλλά και στον δικηγόρο θείο της. Κινητοποιήθηκε ολόκληρο το σύστημα και τελικά συνελήφθη και κρατήθηκε, ώστε να οδηγηθεί το πρωί της Παρασκευής στο Αυτόφωρο.


Αν και οι κατηγορίες που την βάρυναν ήταν πολλές και εξαιρετικά σοβαρές (όπως αντίσταση κατά της Αρχής, εξύβριση, απείθεια, άρνηση να υποβληθεί σε αλκοτέστ, οδήγηση σε κατάσταση μέθης, παραβίαση ερυθρού σήματος), η Μάνια Τεγοπούλου οδηγείται στον εισαγγελέα μόνον με την κατηγορία της παράβασης των άρθρων 42 και 44 του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, κατηγορία σχετικά ασήμαντη μπροστά στα αδικήματα στα οποία υπέπεσε.

Σύμφωνα με άριστα πληροφορημένους κύκλους, η διαμόρφωση της τελικής κατηγορίας κατά της θυγατέρας του Κίτσου Τεγόπουλου και συνιδιοκτήτριας της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία», κατόπιν παρεμβάσεων και άνωθεν εντολών που δόθηκαν από πολιτικούς παράγοντες, τελικά οδηγείται στο Αυτόφωρο με την κατά το δυνατόν ελαφρότερη κατηγορία.

Είναι προφανές πως κάθε άλλος μέσος πολίτης αυτής της χώρας θα αντιμετώπιζε το σύνολο των κατηγοριών και θα καταδικαζόταν με όλη την δυνατή αυστηρότητα, χωρίς να του αναγνωριστούν ελαφρυντικά και χωρίς να παρέμβει το όποιο σύστημα προστασίας προσωπικοτήτων VIP, όπως είναι η Μάνια Τεγοπούλου."

-------------------------------------------------------------------------------------

Ο τίτλος της εφημερίδας της,συνάδει με τη συμπεριφορά της,δε νομίζετε;
Προκαλείτε με τη συμπεριφορά σας κυρία Μάνια Τεγοπούλου.
Τώρα θα βγουν οι δικηγόροι της και θα πουν το ποίημα να κατηγορήσουν τους αστυνομικούς για απρεπή συμπεριφορά στη πελάτισσά τους, ή ότι δεν ήπιε αλλά της έδωσαν να πιει και άλλα τέτοια ψεύτικα κι αηδιαστικά επιχειρήματα,με πολύ μπλα μπλα.
Τόσα χρόνια τα μάθαμε απέξω κι ανακατωτά.
Τα ξέρετε κι εσείς ότι αυτά γίνονται κατά κόρον,αλλά όπως εγώ,έτσι κι εσείς,αδιαφορούμε,διότι εκ των προτέρων γνωρίζουμε πως δε θα βγάλουμε άκρη σκαλίζοντας τέτοια φαινόμενα.
Ίσα ίσα που μπορεί να βρούμε και το μπελά μας.
Έτσι σκεφτόμαστε κι όχι άδικα.
Πως θα γίνει όμως;
Η απραγία μας,θα μας αφήνει συνεχώς στην υποδεέστερη κατηγορία πολιτών,με αποτέλεσμα την άνιση κι όχι δίκαιη και ισόνομη μεταχείριση,που θα 'πρεπε να έχει μια δημοκρατική κι ελεύθερη χώρα σαν την Ελλάδα.
Μήπως ζυγώνει η στιγμή που θα μας βρουν μπροστά τους οι τυχάρπαστοι;
Δε πάει άλλο,δεν έχουμε άλλη υπομονή,διότι την αναλώσαμε μάταια σε τέτοιου είδους ιστορίες και καταστάσεις και κάποια μέρα σύντομα,θα δουν τον άλλο εαυτό μας.
Να μη πω πιο μεγάλη κουβέντα,αλλά κάποια μέρα θα τους πάρουμε με τις κλωτσιές και δε θα ξέρουν που να κρυφτούν.
Εξάλλου καλύτερα να σε φοβούνται,παρά να σε σέβονται.
Και κάποιοι Κολινδρινοί να τα ακούνε αυτά....

Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2009

Η άλλη όψη της εξέγερσης του Πολυτεχνείου

Γεια σας.
Άσχετο,αλλά φίλος με είπε σήμερα το απόγευμα,για τη παράνομη σχέση που έχει συγχωριανός μας με εκτός χωριού άγνωστη κοπέλα κι έπεσα από τα σύννεφα.
Τον ξέρω τον άνθρωπο,πολύ καλό παιδί,με αγαπημένη οικογένεια και πρόσωπο στη μικρή κοινωνία και στην εκκλησία του τόπου μας.
Δε πήγαινε το μυαλό μου γι 'αυτόν τον άνθρωπο.
Τον θεωρώ πρότυπο οικογενειάρχη.
Θα μου πείτε εν έτη 2009 και τη μέρα της επετείου του Πολυτεχνείου,γράφεις για ένα κουτσομπολίστικο,σύγχρονο και σύνηθες τέτοιο κοινωνικό περιστατικό?
Δε θέλω να γράφω για κουτσομπολιά,ούτε το εκλαμβάνω έτσι,αλλά με προβληματίζει ως γεγονός,διότι υποβαθμίζει από μόνο του την έννοια της οικογένειας και αν θέλετε πιο βαθιά τα ιδεώδη για τα οποία κάποιοι κάποτε αγωνίστηκαν έμμεσα.
Αν και λίγο άσχετο με τη μέρα,νομίζω οι αγωνιστές του Πολυτεχνείου, είχαν στο ρομαντικό και νεανικό μυαλό τους,μια οικογένεια αγαπημένη και με εφόδια να παρέχει στα παιδιά της,παιδεία μόρφωση,αλληλεγγύη και πρωτίστως σωστά πρότυπα.
Θέλω να πιστεύω - χωρίς να μπορώ να μπω στο μυαλό τους - ότι με αυτό κατά νου,αγωνίστηκαν για μια καλύτερη παιδεία κι ελευθερία.
Κάποιοι από αυτόν τον αγώνα,έπεσαν νεκροί,κάποιους τους κακομεταχειρίστηκαν σε φυλακές,κάποιοι πόνεσαν για πολλά,το αποτέλεσμα όμως 36 χρόνια μετά τους δικαιώνει?
Προσωπική μου εκτίμηση είναι πως πέρασε και δεν ακούμπησε.
Καταρχάς η 17 Νοέμβρη,τη νεότερη γενιά την ενδιαφέρει ως μέρα που δε θα κάνουν μάθημα.
Μέρα για καφέ.
Τη λίγο μεγαλύτερη γενιά της μπαίνει στο μάτι,διότι τέτοια μέρα μπορεί να κάνει δολιοφθορές σε δημόσιες περιουσίες,αλλά έχει και τα πιο πολλά παιδιά της που νιώθουν την ημέρα πραγματικά και δείχνουν κατανόηση στους αγωνιστές.
Τη δική μου γενιά την ψιλοακουμπάει,διότι το έμαθε αργά και δεν ξέρει αν πρέπει ή δεν πρέπει να τιμάτε.
Την αμέσως επόμενη γενιά ενώ την αγγίζει βαθιά γιατί ήταν και η άμεσα πρωταγωνίστρια,στη πράξη παρατήρησα,πως ήταν η πρώτη που λάκισε από τα αγωνιστικά ιδεώδη κατά τη συντριπτική της πλειοψηφία.
Υπάρχουν όμως κάποιοι που κρατάνε ψηλά τη σημαία,αλλά είναι ελάχιστοι κι απόμειναν μόνοι.
Για την επόμενη γενιά δε το συζητάμε καν ότι την απασχολεί.
Κι αν την απασχολεί λίγο,γίνεται προς την αντίθετη πλευρά του καταπατητή.
Αυτή είναι η πραγματικότητα και δε μου λέει τίποτα ότι τέτοια μέρα μιλάνε όλοι οι πολιτικοί και γίνονται εκδηλώσεις στο Πανελλήνιο για το θεαθήναι.
Σίγουρα λάθος δρόμο έχουμε πάρει,τα ΜΜΕ παίζουν κι αυτά το δικό τους ρόλο με τον κιτρινισμό που εντέχνως προωθούν συνεχώς κι ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις και μεγάλα συμφέροντα.
Η επιστροφή στα κεκτημένα του λαού,δείχνει όνειρο απατηλό.
Οι ίδιοι οι επιζώντες πρωταγωνιστές και μη,της εξέγερσης,ακολούθησαν άλλο δρόμο και δεν δείχνουν διάθεση να επανέλθουν σε παλιά τίμια και ρομαντικά μονοπάτια.
Οπότε δίκιο έχουν και οι μαθητές που πάνε μαζικά για καφέ τέτοια μέρα,αλλά από μόνοι τους εκεί που θα πίνουν το καφεδάκι τους ας λησμονούν κάποιους που γι 'αυτό που κάνουν εκείνη την ώρα,κάποιοι ήταν υπεύθυνοι και τιμωρήθηκαν με το να πίνουν το καφέ τους νέοι,παρέα με τον Άγιο Πέτρο.

Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2009

Antonio de Nigris

Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια του Ντε Νίγκρις,ποδοσφαιριστή της ΑΕΛ,ο οποίος πέθανε σήμερα τα ξημερώματα από καρδιοαναπνευστική δυσλειτουργία του οργανισμού του.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάζει.
Όταν έχεις τέτοια γεγονότα θανάτων νέων ανθρώπων,όλα τα άλλα σου φαίνονται τόσο μάταια που κυριολεκτικά περισσεύουν.
Και ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής πάνω από όλα ήταν ένας Μεξικανός μετανάστης στη πατρίδα μας με την οικογένειά του,που ήρθε να βγάλει το ψωμί του παίζοντας στην πολύ καλή και ιστορική ομάδα της Λάρισας,του όμορου ομώνυμου νομού.

Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2009

Ο στρατός

Γεια σας.
Μέσα στην εβδομάδα που μας πέρασε,είχαμε τη κατάταξη νέων του Κολινδρού στη μαμά πατρίδα,δηλαδή στο στρατό.
Καλή θητεία και γρήγορα καλοί πολίτες.
Ήρθε η σειρά τους να υπηρετήσουν τους εννιά μήνες θητείας,όπως κάποτε πήγε και η δική μου σειρά (203),να κάνει τότε το δεκαοχτάμηνο.
Οι μισοί μήνες θητείας είναι τώρα.
Όταν πήγα στο Μαυροδένδρι Κοζάνης στο 523 Τ.Π. να παρουσιαστώ για τη θητεία μου,θυμάμαι πως για να μπω μέσα και να παρουσιαστώ μαζί με έναν ξάδερφο και φίλο μου,κάτσαμε όλη μέρα σε ένα τοπικό καφενείο πίνοντας ρετσίνες και τρώγοντας σουβλάκια,λες και θα ήταν η τελευταία μέρα ζωής του πλανήτη.
Τόσο μυαλό είχαμε τότε.
Το μόνο καλό ήταν πως επειδή ήταν 21 Νοεμβρίου πήγαμε νύχτα μέσα,φτιαγμένοι από το ποτό και μόλις παραλάβαμε αμέσως πήγαμε στο 3ο λόχο και στη 4η διμοιρία για ύπνο,όπου μας έβαλε κάποιος άγνωστος γραφέας της σειράς μου,αλλά κατά μια μέρα παλιότερος ο μετέπειτα κουμπάρος μου και δικηγόρος Λάζαρος.
Τι μεγάλο ρόλο παίζει στο στρατό,η μια μέρα παλαιότητας!!!
Εντύπωση με έκανε το πρώτο πρωινό ξύπνημα στο στρατό,με φωνές και πανικό.
Μετά όλα πήραν το δρόμο τους.
Έκανα όπως όλοι μας βέβαια στη διάρκεια της στρατιωτικής θητείας μας,πολύ καλούς φίλους,που έως τώρα τα λέμε με αρκετούς από αυτούς και κάποιοι με διαβάζουν.
(Γεια σου σου Στέλιο,τη καλημέρα μου στη Καλλιθέα Χαλκιδικής).
Το βασικότερο όμως που συγκράτησα από το στρατό,είναι πως είδα μια μικρογραφία της ζωής μας,σε μικρό χρονικό διάστημα.
Κι αυτό έχει να κάνει με τους πολυάριθμους άγνωστους ανθρώπους,που συναναστρέφεται για λίγους μήνες και τη μεγάλη και δύσκολη προσπάθεια που καταβάλει ο καθένας μας,αλλά και την ικανότητα να ενταχθεί και να "επιβιώσει" σε αυτό το νέο στυλ και τρόπο ζωής.
Οι πιο πολλοί φυσικά τα καταφέρνουν περνούν αλώβητοι κι ατσαλάκωτοι ψυχολογικά από αυτή τη δοκιμασία,υπάρχουν όμως και κάποιοι που δε μπόρεσαν ποτέ να εντρυφήσουν σ' αυτή.
Λίγοι ευτυχώς.
Είχα ένα γνωστό της σειράς μου - πολύ κλειστό χαραχτήρα,τον Αλέξανδρο,από το ίδιο νομό - που μετά από κάποια άδεια που πήραμε,δε ξαναγύρισε ποτέ του.
Αυτό δεν έγινε στο κέντρο νομίζω,αλλά στη μονάδα,στον Έβρο.
Τον βρήκαν μετά από πολύ καιρό νεκρό σε μια πλαγιά του Ολύμπου σε αποσύνθεση.
Σπάνια περίπτωση όμως.
Αυτά τα παιδιά χρίζουν μεγάλης προσοχής για τις απρόβλεπτες αποφάσεις τους,αλλά και το απροσάρμοστο του χαραχτήρα τους.
Υπάρχουν και κάποιοι όμως που δίχως να έχουν,επικαλούνται ψυχολογικά προβλήματα για να μην υπηρετήσουν.
Συμβαίνουν κι αυτά σε μια δημοκρατική χώρα όπως η Ελλάδα,που ο πάσα ένας δεν είναι υπόλογος των πράξεών του,παρά μόνο οι άσημοι και οι χωρίς "βύσμα" δεύτερης κατηγορίας πολίτες της.
Μια που ανέφερα για "βύσμα",λέξη που στο στρατό πουλάει πολύ,να αναφέρω πως το μεγαλύτερο στήριγμά σου στο στρατό αλλά κι εκτενέστερα στη ζωή μας,είναι πάντα οι πραγματικοί φίλοι σου.
Αν είσαι παιδί πρώτης κατηγορίας πολίτη,θα έχεις άλλη μεταχείριση,με αυτόν που είναι παιδί υποδεέστερης κατηγορίας.
Αν όμως έχεις φίλους αληθινούς,ανεξαρτήτως κατηγορίας πολιτών,διότι στη φιλία δε μετράνε,θα έχεις πάντα ένα ακλόνητο στήριγμα.
Το γράφω αυτό γιατί πολύ καλός μου φίλος λοχίας στο στρατό ο Γιώργος,σειρά μου και σαν και μένα έφεδρος υπαξιωματικός,παραιτήθηκε από τη επιλογή του σιτιστή της λέσχης των αξιωματικών και παρότρυνε το διοικητή της μονάδος στον Έβρο να βάλει εμένα στη θέση του,όπως κι έγινε,αν και ήμουν δεκανέας(εν μέσω άλλων υποψηφίων λοχιών),βαθμός που δυσκόλευε πολύ την επιλογή μου.
Αλλά με τη βοήθεια του Γιώργου του λοχία και κανενός άλλου,πήγα εγώ και σταμάτησε ο στρατός για μένα από εκείνη την ώρα και μετά.
(Γεια σου Γιώργο,θα έρθω για καφέ).
Τώρα μετά από τόσα χρόνια,όταν τα θυμάμαι χαμογελάω τις πιο πολλές φορές,αλλά όπως σε πολλούς,έτσι και σε μένα αρέσει να μιλάω γι' αυτές τις εμπειρίες μου,όταν είμαστε ανδροπαρέα.

Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2009

Κεράσια για χρυσάφι

Γεια σας.
Ο Κολινδρός εκτός από τα σιτηρά και τον καπνό,φημίζεται και για τα πεντανόστιμα κεράσια του.
Αλλά οι τιμές των παραγωγών είναι δυσανάλογες της ποιότητάς τους.
Υπάρχει κάποιος Ισπανός που κυριολεκτικά θησαυρίζει ο άνθρωπος.
Σας παραθέτω ένα άρθρο από το βήμα,που διάβαζα την άνοιξη και συμπέρανα πως εμείς κοιμόμαστε όρθιοι.
Διαβάστε το και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα:


"Πωλούν πρώιμα κεράσια προς 218 ευρώ το κιλό
Σάββατο 11 Απριλίου 2009
ΛΟΝΔΙΝΟ.

Ανάρπαστα γίνονται τα πρώτα κεράσια της χρονιάς τα οποία διατίθενται στο πολυκατάστημα Ηarrods του Λονδίνου προς 218 ευρώ το κιλό! Αυτή η πρώιμη ποικιλία κερασιών, που καλλιεργείται αποκλειστικά από τον 41χρονο Ισπανό Οσκαρ Ορτίθ και καρποφορεί κάθε Μάρτιο και Απρίλιο, μερικές εβδομάδες νωρίτερα από ό,τι οι συνήθεις ποικιλίες, απευθύνεται στους εύπορους, αλλά και ανυπόμονους λάτρεις του δημοφιλούς φρούτου, οι οποίοι δεν διστάζουν να πληρώσουν την τσουχτερή τιμή του για να το γευθούν. Αν και κάθε κεράσι κοστίζει περισσότερα από 3 ευρώ, οι υπεύθυνοι του Ηarrods είδαν την πρώτη παρτίδα να εξαφανίζεται μέσα σε 24 ώρες. Έκτοτε τα ράφια με τα «πολύτιμα» κεράσια αδειάζουν με αμείωτο ρυθμό."

Εμείς πολεμάμε με σφεντόνες κι άλλοι με πυραύλους.
Μπράβο του μάγκα του Ισπανού πάντως.

Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009

Ας πρόσεχα

Γεια σας.
Οφείλω μια δημόσια συγγνώμη στην Έφη Μουργελά συντάκτρια του σάιτ ΕΜΜΕΙΣ,διότι δίχως την άδειά της ανάρτησα την εργασία της για το τείχος του Βερολίνου στο μπλοκ μου.
Και δεν είναι μόνο αυτό,αλλά δεν έγραψα και το όνομά της.
Έγραψα μόνο για μια φοιτήτρια.
Το κατάργησα ήδη το επίμαχο θέμα,αλλά τι να το κάνεις;
Η ζημιά έγινε.
Άλλη φορά οφείλω να είμαι πιο προσεχτικός.
Ελπίζω η Έφη να με συγχωρέσει.
Και ήταν τόσο ωραία η εργασία της!!!

Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2009

Το χάσαμε το κορμί πατριώτη!!!!

Γεια σας.
Περιττό να αναφέρω πως βρέχει και στον Κολινδρό,εφόσον βρέχει σε όλη την Ελλάδα.
Απλώς το αναφέρω για τους εκτός συνόρων Κολινρινούς.
Ώρες ώρες σκέφτομαι τι άμεση πληροφόρηση μας παρέχει το ίντερνετ και πόσο χρήσιμο εργαλείο είναι εάν το χρησιμοποιούμε ορθά.
Τα έχω ξαναγράψει αυτά όμως και δε σας ξανακουράζω.
Είμαστε περίπου 45 μέρες πριν τα Χριστούγεννα κι άρχισαν δειλά δειλά οι πρώτοι στολισμοί των εορτών,αλλά και η μυρωδιά τους.
Οι βροχές βέβαια δε συνθέτουν προεόρτιο κλίμα,αλλά κλίμα σπαρμού των σιτηρών που καλλιεργούνται κατά εκατοντάδες εκτάρια στο Κολινδρό με μεσαίες στρεμματικές αποδόσεις όμως.
Μια ημιορεινή περιοχή δε μπορεί να είναι πλούσια σε άρδευση κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα την μειωμένη παραγωγή τους.
Ένα μεγάλο πρόβλημα με το Κολινδρό είναι πως αν και είμαστε ημιορεινή περιοχή,δεν δικαιούμαστε μεγάλα χρηματικά κονδύλια παράλληλων Ελληνικών ορεινών περιοχών,από Ευρωπαϊκά κοινοτικά προγράμματα,για τον απλούστατο λόγο πως μας χαρακτήρισαν πριν κάποια χρόνια πεδινή περιοχή.
Αυτό έγινε - σύμφωνα με τις δικές μου πληροφορίες - διότι πριν πολλά χρόνια δημιουργήθηκε ομαδικός οπωρώνας ροδακίνων στο Κολινδρό και κρίθηκε αναγκαία ο χαρακτηρισμός του ως πεδινός για να επωφεληθούν κάποια προνόμια οι τότε αγρότες.
Μέσα σε όλα αυτά και με τις τότε ρυθμίσεις,κάποιοι λίγοι εμπνεύστηκαν και όλοι μαζί φτιάξαμε την περίφημη και πασίγνωστη κονσερβοποιεία "ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΚΟΛΙΝΔΡΟΥ ΑΕ".
Μεγάλη μονάδα,με άριστα ποιοτικά χαρακτηριστικά,υψηλές δυνατότητες απορρόφησης νωπών φρούτων(ροδάκινα,βερίκοκα,αχλάδια),πολυδύναμο εποχιακό εργατικό δυναμικό,ήταν τότε το καμάρι της περιοχής μας.
Εργοστάσιο συνεταιριστικό με πολλαπλά τοπικά οφέλη.
Στήριξε την οικονομία του τόπου μας,χρηματοδοτούσε πολλές πολιτιστικές κι αθλητικές εκδηλώσεις,βοηθούσε με μεταφορές αθλητών,ανέλαβε την μεγάλη τοπική ποδοσφαιρική μας ομάδα "ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΚΟΛΙΝΔΡΟΥ" και την πήγε έως στη β' εθνική κατηγορία και διεκπεραίωσε δεκάδες άλλες μικρές και μεγάλες εξυπηρετήσεις.
Κάποτε όμως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου,έγιναν λάθη διοικητικά και χρεοκόπησε,σε μια εποχή όμως που γινόταν στη χώρα μας ευνοϊκές ρυθμίσεις για προβληματικούς συνεταιρισμούς κι ενώσεις,μιας και ήταν σε έξαρση οι χρεοκοπίες των συνεταιρισμών.
Τότε θυμάμαι είχε μπει σε τέτοια ειδική ρύθμιση κι ο Ολυμπιακός Πειραιώς.
Προσπάθησε και η τότε διοίκηση της ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΚΟΛΙΝΔΡΟΥ να μπει σε ειδικό καθεστώς οικονομικής εξαγνίασης,αλλά κάποιοι ντόπιοι που είχαν από τότε μεγαλεπήβολα,ιμπεριαλιστικά προσωπικά σχέδια,εμπόδισαν την ένταξή της.
Καταλάβατε τι έγινε;
Για προσωπικούς εγωισμούς και στόχους,πάτησαν επί πτωμάτων,εμπόδισαν την ένταξή της σε ειδική ρύθμιση,με αποτέλεσμα ο ιδρώτας και τα όνειρα δεκάδων μικρών και μεγάλων μετόχων,αλλά και πολλών εργαζομένων,να πάνε στράφι.
Έκλεισαν την κολόνα του Κολινδρού.
Αναφέρω πολλούς,αλλά στην ουσία ένας ήταν ο υποκινητής και θύτης,ο οποίος αργότερα από δήμαρχος Κολινδρού,έγινε και βουλευτής του νομού μας.
Η κοντόφθαλμη λογική του από τη μία,ίσως ήταν σωστή,αφού επικαλέστηκε κακή διαχείριση με αποτέλεσμα να φτάσει στο σημείο της μαύρης οικονομικής τρύπας που έφτασε,αλλά από την άλλη έκλεισε εξαιτίας του μια πηγή εσόδων για το χωριό μας.
Αν δεν υπήρχε εκείνη η ευνοϊκή ρύθμιση του κράτους,άντε να πεις ότι καλά έκανε κι έκλεισε.
Εφόσον όμως μπορούσε να σωθεί κι αυτό δεν έγινε εξαιτίας εσωτερικών ερίδων,τότε λες ειρωνικά,μπράβο προδότες και προβληματίζεσαι για το τι είδους χαρακτήρες μπορούν κι επιβάλλονται στον απλό κοσμάκη και τους καθιστούν συνυπεύθυνους στη αυτοκαταστροφή του τόπου μας.
Τι να την κάνω τη κάθαρση,αφού έμειναν οικογένειες δίχως εργασία κι εφόσον επαναλαμβάνω πως μπορούσε να σωθεί;
Για την ιστορία αναφέρω πως το εργοστάσιό μας,αφού πέρασε στα χέρια της ΑΤΕ BANK,αμφιταλαντεύτηκε κι ενοικιάστηκε για μικρό χρονικό διάστημα σε Κολινδρινό μετανάστη μας από Καναδά - πιστεύω από προσωπική γνώση με επιτυχία - και στη συνέχεια κατάληξε οριστικά σε αγροτικό πολυδύναμο συνεταιρισμό όμορου νομού, σε δημοπρασία της τράπεζας.

Το πρακτικό δίδαγμα της υπόθεσης είναι:
"Το χάσαμε το κορμί πατριώτη", όπως πολύ σωστά αναφέρει μια πρόσφατη διαφήμηση.

Ένα από τα πολλά ηθικά διδάγματα της υπόθεσης,μπορείτε να τα σχολιάστε ή να τα συμπεράνετε εσείς.

Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2009

sos

Γεια σας.
Βρέχει πολύ πάλι σήμερα,όπως και πριν από λίγες μέρες.
Θέλουμε βροχές κακά τα ψέμματα,αλλά ακόμα πιο πολύ χρειαζόμαστε και τα χιόνια.
Αυτά θα εκταμιεύσουν ποσότητες νερού,για την ύδρευση και την άρδευση των ανθρώπων και της γης.
Όπως όμως ήδη γνωρίζετε,το περιβάλλον μας εκπέμπει sos.
Τελειώνουν τα αποθέματα της φύσης σε υγεία και έρχονται οι πληγές τις οποίες μόνοι μας δημιουργήσαμε.
Τα εγγόνια μας θα προλάβουν άραγε χιόνια;
Θα προλάβουν παγόβουνα ή γόνιμα εδάφη;
Δύσκολα έως απίθανο,όπως πορευόμαστε.
Φαντάζεστε να μη δούνε χιόνι στη ζωή τους;
Όπως τώρα τα παιδιά μας δε βλέπουν γάιδαρο κι αγελάδες ή πρόβατα και λύκους(και στο Κολινδρό σπανίζουν), παρά μόνο σε ζωολογικούς κήπους,έτσι και τα εγγόνια μας θα το βλέπουν σε παλιά βίντεο και φωτογραφίες.
Θα υπάρχουν κάποιες περιοχές που σήμερα παραμένουν ακατοίκητες λόγω των πάγων,των κρύων και μηδενικής βλάστησης,που σε μερικά χρόνια θα μπορούν να κατοικηθούν,να καλλιεργηθούν,αλλά θα είναι οικονομικά απλησίαστες.
Καλά είναι μεταξύ σοβαρού κι αστείου,άμα ακούστε καμιά πληροφορία για πωλήσεις χωραφιών στην Ανταρκτική ή στο βόρειο πόλο - πιστεύω να είναι πολύ φτηνά τώρα - να το σκεφτείτε σοβαρά.
Μπορεί να αναπτύξουν κάποτε μεγάλο τουρισμό,στυλ Άλπεων.
Εξάλλου όπως φαίνεται δε θα υπάρχουν αλλού χιόνια.
Μονοπώλιο του χιονιού θα γίνουν.
Φανταστικά σενάρια με δόση αλήθειας όμως.

Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2009

Των φρονίμων τα παιδιά,πριν πεινάσουν πηγαίνουν στο Σταβάρα

Γεια σας.
Τελικά η καθιερωμένη συνάντηση της Παρασκευής των 50 - 50,δεν έγινε αυτή τη φορά,στου Κώστα το Χαμάμ(ήταν κλειστά),αλλά στο Σταβάρα.
Ο Σταβάρας είναι η μοναδική σταθερή εδώ και χρόνια ταβέρνα του Κολινδρού,του φίλου μας του Σωτήρη.
Οι πιο παλιοί θα θυμούνται τη παλιά τοποθεσία της ταβέρνας στο Μπράβο,επί της Μεγάλου Αλεξάνδρου,αλλά εδώ και λίγα χρόνια,έχει μεταφερθεί στην οδό "(δροσιάς)" ή Παυσιλύπου,στο πρώην πεζόδρομο και νυν μονόδρομο.
Θυμάμαι ότι τον αείμνηστο κύριο Μανώλη,πατέρα του Σωτήρη τον φώναζαν Σταβάρα - ενώ δεν ήταν αυτό το επίθετό του - κι ο Σωτήρης προς τιμή του,ονόμασε έτσι το μαγαζί του.
Από τη συγκεκριμένη ταβέρνα έχουν περάσει και φάει όλοι οι Κολινδρινοί και όχι μόνο.
Ακατάπαυστος μάγειρας και ψητάς διοργανώνει συνάμα με τεράστια επιτυχία,πολλές μικρές ή μεγάλες εκδηλώσεις και happening.
Ότι ώρα και να πας,θα σε κάνει τα καλύτερα να φας.
θυμάμαι πριν κάποια χρόνια,όταν ήμασταν πιο αδύνατοι κι ελεύθεροι και πηγαίναμε για φαγητό μετά τις 1 το βράδυ,μας εξυπηρετούσε στο ακέραιο,αλλά ανέκαθεν φεύγαμε λίγο πριν ξημερώσει,εξαιτίας της οποιαδήποτε συζήτησης άνοιγε και που ποτέ δε τελείωνε,βασικού συμμετέχοντος και του Σωτήρη.
Ο Σωτήρης είχε αναρτημένο ένα ωραίο αξέχαστο ρητό του στο πρώην χώρο του κουτουκιού του:
Των φρονίμων τα παιδιά,πριν πεινάσουν πηγαίνουν στο Σταβάρα.
Ωραία χρόνια περάσαμε στο κουτούκι του Σταβάρα.
Τώρα έχουν σειρά οι νεότεροι να μαθαίνουν,γιατί εμείς οι παλιότεροι,σιγά σιγά συμμαζευτήκαμε λόγω δημιουργίας οικογενειών και δε θέλουμε να ξενυχτάμε τόσο πολύ.
Μπορούμε όμως...