Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2010

Χορός της κοιλιάς (οριεντάλ)

Γεια σας.
Τελικά πήγαμε τη Τετάρτη το βράδυ στο Σταβάρα,να τιμήσουμε το Χάρη το κουμπάρο μας.
Φάγαμε,ήπιαμε,ακούσαμε το Βάγγο,το Μήτσο αλλά και τη Νίκη στις μουσικές τους επιλογές,όμως επειδή είχαμε τη κόρη μας μαζί (τη βαφτισιμιά του Χάρη) κι επειδή είναι μικρούλα ακόμα,φύγαμε νωρίς και δε προλάβαμε το οριεντάλ της βραδιάς σε ώρα εργασίας.
Στα αξιοσημείωτα της βραδιάς,οι πολλές ανεπιτυχείς προσπάθειες να ανάψει ο ναργιλές της άλλης παρέας των 50-50 (όχι η δική μας).
Το λάθος τους πιστεύω πως ήταν η προσπάθεια να ανάψει το χαρμάνι,με το καρβουνάκι πάνω από αλουμινόχαρτο.
Δε ξέρω από ναργιλέδες,αλλά υποθέτω πως εκεί ήταν το λάθος τους.
Τους το είπα,αλλά με διαβεβαίωσαν ότι το αλουμινόχαρτο είχε τρυπούλες και θα ανάψει το χαρμάνι.
Δε παίρνω όρκο,αν στη γυάλινη φιάλη του ναργιλέ είχε μέσα νερό.
Υγρό υπήρχε,αλλά μπορεί να είχε και ρετσίνα!!!
Στα αξιοσημείωτα επίσης - για την εν λόγω παρέα - περνάει το γεγονός,ότι έκοψαν το τσιγάρο,όσοι κάπνιζαν.
Δεν έμαθα όμως τι έγινε και στο υπόλοιπο της βραδιάς.
Αν μετά το ναργιλέ λάκισε κανείς τους κι άρχισε το κάπνισμα.
Δεν έμαθα επίσης εντυπώσεις για το κλου της βραδιάς,τη χορεύτρια του οριεντάλ ή χορού της κοιλιάς όπως τον ξέρουμε.
Αυτό που έμαθα όμως,είναι ότι η συγκεκριμένη οριεντάλ χορεύτρια έχει ξανάρθει στα BAR του Κολινδρού.
Είναι παλιά γνώριμη της κοινωνίας του χωριού μας.
Το διαπίστωσα ιδίοις όμμασι,εξαιτίας των θερμών χαιρετισμών που είχε με συγχωριανούς μου,όταν μπήκε στο μαγαζί με τα πολιτικά ακόμα ρούχα της.
Μετά από λίγο φύγαμε και δε προλάβαμε να τη δούμε εν ώρα εργασίας.
Είδατε ο Κολινδρός?
Όχι παίζουμε!
Αν και δεν έχω δει ποτέ μου οριεντάλ σε live εκτέλεση,υποθέτω πως δε θα χορεύουν τσιφτετέλι.
Μπορεί να μου πει κάποιος,"ποιος κοιτάει τι χορεύει?"
"Άλλα μας ενδιαφέρουν."

Να συγχαρώ το φίλο μου το Δημήτρη,για τη γενναία του πράξη,που ενώ περνούσε τυχαία έξω από ένα σπίτι με το κουμπάρο του το Γιώργο,κατάφερε αστραπιαία να τραβήξει τα ξύλα από την εστία καύσης,και να ανέβει σε σκεπή Κολινδρινού σπιτιού,με πυροσβεστήρα στα χέρια,για να σβήσει φλεγόμενο καπνοδόχο τζακιού,ώστε να αποφευχθούν τα χειρότερα.
Όπως κι έγινε.
Κι όπως γίνεται πάντα,- εφόσον έσβησε η φωτιά - ήρθαν και οι πυροσβέστες.
Δε ξέρω μόνο αν βγάλανε αναμνηστικές φωτογραφίες με τη καμινάδα.
Εν τω μεταξύ αν πεις του Δημήτρη μπράβο,θα σου απαντήσει "τι να κάνω,αφού οι φωτιές με κυνηγάνε!!!"
Έχει παρόμοια πείρα,σας το λέω με βεβαιότητα αυτό,δίχως όμως να είναι πυροσβέστης.
Το καφέ "Μέλισσα" έχει ο άνθρωπος.