Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2010

"Θα κάτσω σπίτι"

Γεια σας.
Χρόνια πολλά σ' αυτούς που έχουν την ονομαστική τους εορτή σήμερα και ιδιαίτερα στο Χάρη τον κουμπάρο μου,το νονό της κόρης μου.
Το βράδυ θα το γλεντήσουμε στο Σταβάρα.
Είναι και Τετάρτη βράδυ,θα έχει και live μουσικό σχήμα με τους Βαγγέλη και Δημήτρη(οι γνωστοί Βάγγος και Μήτσος).
Φιλαράκια καλά από παλιά και οι δύο,με πλούσιο μουσικό ρεπερτόριο,πεπειραμένοι και καταξιωμένοι καλλιτέχνες της ευρύτερης περιοχής,αλλά κι από τα καλύτερα ονόματα στην Ελληνική Έντεχνη Μουσική Σκηνή.
Θα τους απολαύσουμε λοιπόν έως αργάμιση,θα τιμήσουμε και το νονό της κόρης μας.
Στο Κολινδρό έχουμε μια έφεση προς την έντεχνη μουσική,αλλά δε ξέρω από που και πως προήλθε.
Κατά καιρούς φιλοξενήσαμε και φιλοξενούμε μουσικά σχήματα πάσης φύσεως,αλλά και διατηρούσαμε για καιρό δύο μουσικές χορωδίες κι από τις δύο εκκλησιαστικές ενορίες.
Απαϊνή και Κατινή.
Στο τέλος επικράτησε μόνο η Απαϊνή της Αγίας Θεοδώρας,στην οποία συμμετέχει και η μάνα μου,αλλά τελευταία όχι συστηματικά λόγω της μικρής ανιψιάς μου,την οποία φροντίζει και μεγαλώνει τις καθημερινές,μια και η αδερφή μου,δουλεύει πλέον ξανά σε Γυμνάσιο της Χαλκιδικής,σαν φιλόλογος και δε τη πάει ακόμα σε κάποιο παιδικό σταθμό.
Αν ζεις μακριά από γονείς και στη πόλη,είναι ζόρι για ένα νέο ζευγάρι να μεγαλώνει τα παιδιά της.
Εμείς με τη γυναίκα μου ζούμε στο χωριό μας στο Κολινδρό,έχουμε και τους τέσσερις γονείς μας εν ζωή,γερούς και γείτονες,με αποτέλεσμα να μπορούμε ανά πάσα στιγμή να κρατήσουν τα παιδιά μας για κάποιες ώρες,να κάνουμε τις δουλειές μας ή να διασκεδάσουμε.
Έχουμε πλεονέκτημα σ' αυτό.
Παίρνουμε μεγάλες ανάσες,παρόλο που έχουμε τρία ανήλικα παιδιά.
Οπότε δε κλειστήκαμε ιδιαίτερα σπίτι.
Απλώς δε ξενυχτάμε ως πολύ αργάμιση όπως κάναμε ελεύθεροι και αν δε βγαίνουμε είναι από επιλογή κι όχι εξαιτίας των παιδιών.
Έως πριν ένα με δύο χρόνια αν δεν έβγαινα έστω για ένα καφέ έξω,θα έπρεπε να μην ήμουνα καλά ή κάτι να πάθουν τα παιδιά ή η ευρύτερες οικογένειές μας.
Δε περνούσε από το μυαλό μου να μη δε βγω έστω και για μισή ώρα.
Τελευταία προτιμώ να κάθομαι και καμιά μέρα μέσα με τα παιδιά,ιδίως αν έχει και κανένα καλό αγώνα που θα ξέρω ότι έξω δε θα μεταδίδεται.
Αν και συνήθως παίρνω τα μεγάλα έξω μαζί μου όπου πάω,για να ξεσκάνε κι αυτά,αν μου ζητήσουν και καμιά φορά να μη βγω,μάλλον δε θα βγω,ή θα βγω με κρύα καρδιά και θα γυρίσω σχεδόν γρήγορα.
Πάντως πριν παντρευτώ άκουγα το τραγούδι του Λουκιανού Κηλαηδόνη που έλεγε "θα κάτσω σπίτι" και δε πίστευα ότι μου αρμόζει,όπως και συμβαίνει.