Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010

Tώρα πια τα παιδιά μεγαλώσαν

Γεια σας.
Θυμήθηκα σήμερα το πρωί,βλέποντας αρκετά παιδιά έξω από το Status στη πλατεία, - να περιμένουν να ανοίξει ο Δημήτρης - τα δικά μας χρόνια που κάναμε πάνω κάτω τα ίδια.
Σε κάθε απεργία των καθηγητών μας,βουρ για καφέ στις τότε καφετέριες.
Κι αν κοιμόταν οι ιδιοκτήτες,περιμέναμε λίγο απ' έξω,έως ότου ξυπνήσουν.
Οπότε αν τυχόν βλέπουμε τα ίδια από τους σημερινούς μαθητές,ας μη λέμε και πολλά,ασχέτως αν έχουν δίκιο ή άδικο,δε μας παίρνει και πολύ.
Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά.

Η ουσία είναι όμως οι απεργίες να πιάνουν τόπο και να έχουν νόημα κι αιτία.
Πολλές φορές γίνονται δίχως να ξέρουν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι τους λόγους που πρέπει να παραστούν στις ειρηνικές πορείες(αν πάνε φυσικά).
Επίσης ένα άλλο άσχημο φαινόμενο κατ' εμέ,είναι το γεγονός πως άλλος κάνει κι άλλος δε κάνει απεργία.
Δεν το καταλαβαίνω αυτό.
Πέρα από το οικονομικό (που όλοι όμως στερούνται το μεροκάματο των ημερών της απεργίας κι όλοι το έχουν ανάγκη),οι αποφάσεις για απεργία δε παίρνονται κατά πλειοψηφία,με δημοκρατικές διαδικασίες?
Μπορεί πολλοί να μη συμφωνούν και είναι δικαίωμά τους,αλλά οι αποφάσεις είναι των συνδικαλιστικών οργάνων τους και είναι συλλογικές.
Συν τοις άλλοις δεν είναι ηθικά σωστό,άλλοι να μη χάνουν το μεροκάματο κι άλλοι να το θυσιάζουν σε κοινό αγώνα.
Οπότε ποιος ο λόγος να διασπάται το κοινό μέτωπο από απεργοσπάστες?
Ή θα ήταν προτιμότερο τα κεκτημένα των αγώνων τους,να τα καρπώνονται μόνο οι απεργοί?
Ρατσιστικό κι αντιδεολογικό είναι,αν και με τη πρώτη ματιά φαίνεται πιο δίκαιο.
Η μόνη δικαιολογία που ίσως μπορεί να σταθεί ευπρεπώς,είναι ότι αισθάνονται ευχαριστημένοι από τις αμοιβές τους και το καθεστώς ασφάλισης και δεν επιζητούν άλλα.
Θα ήταν απόφαση καρδιάς,αν δεν είχαν τα έξτρα εισοδήματα από φροντιστήρια ή ιδιαίτερα μαθήματα με μαύρα κι αδήλωτα χρήματα.
Θα μου πει κάποιος τι φταίνε αυτοί,αν τα δίνουν οι γονείς?
Όπως και οι γιατροί.
Τι φταίνε οι άνθρωποι αν τους δίνουμε εμείς τα φακελάκια?
Και μετά πάει κατά διαόλου η κοινωνία μας.


Υ.Γ.
Άσχημο αντίκτυπο έχουν στους μαθητές οι απεργοσπάστες,όταν θα είναι από τους λίγους που είναι υποχρεωμένοι εξαιτίας τους να κάνουν μάθημα.
Όταν θα κάνουν οι πιο πολλοί μάθημα,το πρόβλημα είναι πάρα πολύ μικρό.
Τα παιδιά τώρα δεν είναι σαν και μας,σε νεότερη version.
Τώρα πια τα παιδιά μεγαλώσαν κι ωρίμασαν νωρίτερα από ότι εμείς!!!

Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2010

Το θεαθήναι και το "θέατρο" του παραλόγου

Γεια σας.
Έχουμε μπει πια για τα καλά σε περίοδο νηστείας και σαν καλοί χριστιανοί που είμαστε,βγήκαμε χθες βράδυ με το μεγάλο μου γιο,να φάμε νηστίσιμα στο Σταβάρα.
Να δει συν τοις άλλοις κι ο κόσμος ότι νηστεύουμε ντε και καλά,για το θεαθήναι δηλαδή.
Φάγαμε λοιπόν καλαμαράκια,χταποδάκια και τα σχετικά και φυσικά σκάσαμε από φαγητό.
Αφού παρήγγειλα και γκαζόζα Αιγινίου (η γνωστή στα μέρη μας Ελαφίνα,με γεύση μαστίχας,που αξίζει να τη δοκιμάσετε),για να χωνέψω καλύτερα.
Ωραία νηστεία είναι αυτή που κάνουμε,τρομάρα μας.
Τύφλα να έχουν οι υπόλοιπες μη νηστίσιμες μέρες,που τρώμε λιγότερο.
Χώρια που ένα γεύμα της Σαρακοστής κοστίζει πιο πολύ από ένα συμβατικό.
Σιγά σιγά θα φτάσουμε να λέμε: "καλή Σαρακοστή μας,να είσαι όλο το χρόνο."
Σήμερα που επεξεργάζομαι αυτά τα οποία έπραξα χθες,ομολογώ ότι ντρέπομαι.
Το κακό είναι ότι θα το ξανακάνω κι αυτό είναι το χειρότερο.
Αντί να αντισταθούμε στους πειρασμούς και να βάλουμε ένα φρένο στα πάθη μας,τα διογκώνουμε περισσότερο.
Είναι προτιμότερο να πεις ότι δε νηστεύω και να λες την αλήθεια,παρά να λες ότι νηστεύεις και να σκας από φαγητό,έστω και με τα μαλάκια.
Είναι παρεξηγημένη πιστεύω η έννοια της νηστείας και των υποχρεώσεων που πηγάζουν από αυτή.
Ποτέ δε κατάλαβα γιατί απαγορεύεται το λάδι κι επιτρέπεται η ελιά.
Ποτέ δε κατάλαβα γιατί να τρως του σκασμού νηστίσιμα και να περνάει ότι νηστεύεις.
Ποτέ δε κατάλαβα γιατί να τρως λίγο από όλα για να συντηρείσαι στη ζωή και να μη μετράς για καλός χριστιανός.

Έχω κι άλλες απορίες που δεν είναι της παρούσης να τις αναφέρω.
Σίγουρα το λάδι επειδή παλιά το συντηρούσαν σε ασκούς από δέρματα ζώων,υπήρχε υποψία αλλοίωσης με ζωικά κύτταρα.
Τώρα όμως το λάδι αποθηκεύεται σε πλαστικά ή ανοξείδωτα δοχεία και δεν υπάρχει καμιά επαφή με ζώα.
Εξελίχτηκε η ζωή μας,αλλά σε πολλά η Εκκλησία μας, (κι όχι η θρησκεία μας),έμεινε πίσω και δεν ακολουθεί τις τάσεις της νέας εποχής.
Η Εκκλησία μας κανονικά πρέπει να είναι διαχρονική και να μην αναγκάζεται να ακολουθεί νέες τάσεις και μόδες,αλλά καμιά φορά ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.
Κι ο σκοπός της Εκκλησίας είναι να συγκεντρώνει και να συσπειρώνει τους πιστούς γύρω από το θεό.
Κακά τα ψέμματα,χρειάζεται καλό μάρκετινγκ,όσο κι αν αυτή η λέξη δε δένει με πίστη και τα συναφή της.
Αναγκαίο κακό.
Καλό κι αξιοπρεπέστατο όμως μάρκετινγκ, ασκεί ο πολιτιστικός μας σύλλογος "Νικόλαος Λούσης".
Μετά το πετυχημένο χορό τη Κυριακή της Αποκριάς,όπου ξεπουλήθηκαν όλα τα λαχεία - αξίας 5 € το καθένα αλλά όλα να κερδίζουν -,τα παιδιά της διοίκησης στρέφονται στο να δημιουργήσουν σχολή θεάτρου και θεατρική σκηνή για τους μικρούς μας φίλους από Πέμπτη Δημοτικού έως και Τρίτη Γυμνασίου.
Σήμερα το απόγευμα θα γίνει η πρώτη γνωριμία των παιδιών με το δάσκαλο της υποκριτικής.
Αξιόλογη πρωτοβουλία,αυτοχρηματοδοτούμενη από το σύλλογο,που θα μπολιάσει κάποια παιδιά με το μικρόβιο της υποκριτικής και θα ψυχαγωγεί τους κατοίκους του Κολινδρού,αλλά και όπου αλλού θα τους καλούν να παίξουν,ανά το κόσμο.
Σχετικές υποδομές στον Κολινδρό έχουμε.
Ευκαιρία να αξιοποιηθούν στο έπακρο.
Κάτι που δε κάνει το Ελληνικό κράτος με τα πολλά έργα βιτρίνα που γίνανε για τους Ολυμπιακούς αγώνες κι όχι μόνο και αυτή τη στιγμή που μιλάμε,τα περισσότερα παρουσιάζουν εικόνα εξαθλίωσης,εγκατάλειψης κι ερήμωσης.
Πολλά εκατομμύρια ευρώ πεταμένα,που ακόμα τα πληρώνουμε.
Πώς να ορθοποδήσουμε οικονομικά σαν χώρα μετά?
Κάθε μέρα ανακαλύπτουμε χωρίς και να το θέλουμε,ένα ακόμα λάθος...

Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2010

Καλύτερα να σου βγει το μάτι,παρά το όνομα

Γεια σας.
Τελικά τη βραδιά με την οριεντάλ χορεύτρια έμαθα πως έγινε μια καλή αναμπουμπούλα στο Σταβάρα,με καλό κέφι και πολύ χορό.
Αφού για να καταλάβετε για τι χορό μιλάμε,γέμισε η πίστα και μερικοί ανέβηκαν στα τραπέζια!!! για να μπορέσουν οι άνθρωποι να χορέψουν πιο άνετα.
Μου τα είπαν,δεν τα είδα,αλλά να το πιστέψετε.

Τελείωσαν οι Απόκριες με πάρα πολύ κόσμο την Καθαρή Δευτέρα στα κούλουμα του Κολινδρού.
Κάτι ακούστηκε ότι έφυγαν περίπου 3000 λαγάνες.
Εμείς σαν πενταμελή οικογένεια πήραμε μία.
Πιστεύω ότι πολλοί έκαναν σαν και μας.
Υπήρξαν όμως κι άτομα που έπαιρναν για να βγάλουν όλο το μήνα.
Αυτό δεν είναι αποτέλεσμα "φτωχών ημερών",αλλά για να μη πω γυφτιλίκια και οτιδήποτε άλλο,θα πω τσιγγουνιάς.
Δεν ήταν πρωτοτυπία πάντως!!!
Μου θύμισε μια ιστορία που άκουσα στο Αιγίνιο όταν έγιναν τα γυρίσματα για την εκπομπή της ΕΤ3 "Κυριακή στο χωριό".
Είχαν μαγειρέψει κάποιες κυρίες διάφορα παραδοσιακά φαγητά κι εδέσματα του Αιγινίου και μέσα σε όλα είχε και σούπα.
Όταν λοιπόν τελείωσε το γύρισμα και τα φαγητά μπορούσαν να φαγωθούν ή να μοιραστούν ή να πηγαίνανε σε ίδρυμα(δε ξέρω τι ίσχυε),υπήρξε κάποιος,όπου μέσα στη σακούλα που γέμιζε,έριξε και σούπα.
Έτσι χύμα,μέσα σε άλλα φαγητά.
Ούτε ένα μπολ δεν είχε,να τη βάλει τουλάχιστον χωριστά.
Μάλλον θα τη ζήλεψε ο καημένος και δεν ήταν από τη τσιγγουνιά.
"Κυριακή στο χωριό" είχαμε και στο Κολινδρό.
Μεγάλη επιτυχία και τηλεθέαση ρεκόρ για την ΕΤ3,η εκπομπή για τον Κολινδρό.
Έτσι ακούστηκε και δε ξέρω αν είναι αλήθεια,αλλά υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να είναι.
Πουλάει ο Κολινδρός!!!
Πήγα για λίγο στο γύρισμα,αλλά είχε πολύ ζέστη και μεγάλη χρονοκαθυστέρηση,με αποτέλεσμα να φύγουμε για φαγητό στη διπλανή Καστανιά και στο φίλο μας το Σάκη.
Παρεμπιπτόντως,ωραία ταβέρνα με πολύ καλή κουζίνα,καλές τιμές,πολύ κόσμο και πολλές παράξενες και πρωτότυπες γεύσεις.
Ιδίως το αγριογούρουνο είναι σπέσιαλ και το κάνει μαλακό.
Και η πάπια πολύ καλή.
Κι όλα αυτά δίπλα μας.
Τέσσερα χιλιόμετρα είναι δεν είναι η απόσταση.
Τι σας λέω τώρα μέσα στη Σαρακοστή?
Όσοι νηστεύουν και κολάζονται,είναι ευκαιρία να επιδείξουν τα αντανακλαστκά τους και να παρακάμψουν τις γεύσεις και τις μυρωδιές που τους έρχονται στο μυαλό,διαβάζοντας τα παραπάνω.
Δεν έκατσα λοιπόν πολύ στη πλατεία,εκείνη τη Κυριακή της μαγνητοσκόπησης της εκπομπής και την είδα πολύ αργότερα σε dvd,
αφού τη μέρα της προβολής της,δε κατάφερα να τη δω.
Λές και δεν ήταν το χωριό μου,μου φάνηκε στη τηλεόραση.
Σε άλλο τόπο ζω σκέφτηκα.
Ενώ οι πρωταγωνιστές όλοι γνωστοί,στο φακό δε τους αναγνώριζα.
Πόσο επηρεάζει τελικά τον άνθρωπο ο φακός?
Καντάδες!!! στα στενά σοκάκια του Κολινδρού έβλεπα με άγνωστες για μένα φάτσες,γάιδαρο με κάρο!!!,χορευτικά συγκροτήματα με άλλα πρόσωπα και μάλλον όχι Κολινδρινά,φαγητά και γλυκά που τα κάνουν λίγες στο χωριό.
Μπα λέω,σε λάθος τόπο μάλλον ζω.
Που τα ξέθαψαν όλα αυτά?
Για τουριστικούς τελικά λόγους,πολλά μπορεί να κάνει ο άνθρωπος για να επιδειχθεί στα πέρατα της Ελλάδος ή και της γης,με παραποιημένη την ωμή πραγματικότητα.
Το βλέπουμε εξάλλου και στη καθημερινότητά μας αυτό.
Π.χ. άλλο ξενοδοχείο βλέπουμε σε φυλλάδια και στο διαδίκτυο κι άλλο μας παρουσιάζεται.
Άλλο προϊόν βλέπουμε κι άλλο αγοράζουμε.
Είναι από τις αιτίες που μένουμε πίσω σα χώρα στην οικονομία,διότι μια δυο,μας παίρνουν είδηση οι υποψήφιοι τουρίστες ότι όλα αυτά είναι "μούφα" και δε μας προτιμάνε.
Και δεν είναι ότι δε μας προτιμάνε αυτοί που τη πατάνε από κακή διαμονή.
Το χειρότερο είναι αυτά που μεταβιβάζουν στους υπόλοιπους υποψήφιους τουρίστες.
Και η παροιμία το λέει καθαρά:
"Καλύτερα να σου βγει το μάτι,παρά το όνομα" και δε δέχεται καμιά αμφισβήτηση επί αυτού.

Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2010

Απελευθέρωση του Κολινδρού

Γεια σας.
Καθαρή Δευτέρα σήμερα και σε λίγο πιστεύω να γεμίσει το αθλητικό μας κέντρο,για τα κούλουμα.
Βοηθάει κι ο καιρός,με την ηλιοφάνεια που επικρατεί.
Χθες βράδυ είχε τον ετήσιο χορό του ο πολιτιστικός μας σύλλογος "Νικόλαος Λούσης",αλλά είχε και μια βροχή,που μας απέτρεψε να βγούμε έξω.
Κάτσαμε σπίτι,μαζευτήκαμε παρέα(VAD είχα κι ένα συμμαθητή σου,το Κώστα,γεωπόνο στο ΑΠΘ,ήταν κι αυτός κάποτε στη ξενιτιά).
Ελπίζω να πέτυχε ο χορός του συλλόγου,όπως γίνεται κάθε χρόνο εξάλλου,συν τοις άλλοις και από συνήθεια.
Αν και τα τελευταία χρόνια τα παιδιά του συμβουλίου,φανερώνουν και μια νέα έκπληξη και σπάει η μονοτονία της βραδιάς με τα πολλά δώρα,τα πολλά τμήματα χορού,τους βουλευτές και τις δωρεές τους,και τις αυθαίρετες ομιλίες και τραγούδια συγκεκριμένου προσώπου.
Χθες γιορτάστηκε και η επέτειος της επανάστασης του Κολινδρού,που έγινε στις 20/2/1878 και είχε πρωτεργάτη τον Επίσκοπο Νικόλαο Λούση.
Το πρόγραμμα έγραφε για δοξολογία στον Άγιο Γεώργιο,μετά κατάθεση στεφάνων στη προτομή του Νικολάου Λούση κι επιμνημόσυνη δέηση,παρέλαση στην Μεγάλου Αλεξάνδρου και χορούς στην πλατεία.
Δε ξέρω όμως τι έγινε,επειδή δεν πήγα.
Κοιμόμουνα ως αργά,αφού κοιμήθηκα το πρωί.
Ήμουνα σε ένα προς παραλία ξενυχτάδικο της Κατερίνης (και πέρασε πολύ η ώρα),όπου παρακολούθησα συν τοις άλλοις και τη βράβευση του "δικού" μας,πρώην ποδοσφαιριστή και νυν προπονητή μας στην "ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΚΟΛΙΝΔΡΟΥ" Μπόμπαν Ραντζέλοβιτς,για τη προσφορά του,στο ποδόσφαιρο της Πιερίας.
Εξάλλου κάθε χρόνο οι ίδιες εκδηλώσεις πάνω κάτω γίνονται και τις μάθαμε απ' έξω πλέον.
Πλάκα κάνω.
Το να παρευρεθείς,δεν έχει να κάνει με την αποστήθιση των εθιμοτυπικών,αλλά με το φόρο τιμής που αποδίδεις σε ήρωες νεκρούς.
Καλά είναι να μαζευόμαστε και να πηγαίνουμε κι όχι να μαζευόμαστε και να πηγαίνετε.
Εκτός κι αν υπάρχει ανωτέρα βία.
Τα καφέ όμως του χωριού ήταν γεμάτα.
Βγήκαμε την ώρα που είχε τελειώσει η παρέλαση και σειρά είχαν οι χοροί στη πλατεία.
Άρχισε όμως να ψιχαλίζει κι ανηφορίσαμε στον Παυσίλυπο αντί να κατηφορίσουμε στη κεντρική πλατεία.
Δεν υπήρχε καρέκλα για καρέκλα άδεια όμως και περιμέναμε όρθιοι μέχρι κάτι να αδειάσει,όπερ και εγένετο.

Γενικά σαν άνθρωπος δεν είμαι πολύ ζεστός με ότι έχει να κάνει με μια εκδήλωση,εν μέσω λαοθάλασσας.
Τα βαριέμαι λίγο αυτά και τα θεωρώ έως ένα σημείο βαρετά,γραφικά και ευκαιρίες αυτοπροβολής κάποιων φυσικών προσώπων,αντί να αναδεικνύονται οι πραγματικοί ήρωες.
Ιδίως αν έρθει η ώρα του πανηγυρικού της ημέρας,της εκάστοτε επετείου ή εκδήλωσης,είναι η χειρότερή μου.
Εξάλλου ίδιοι είναι σχεδόν οι πανηγυρικοί,με μικρές διορθωτικές αλλαγές για τη κάθε περίσταση.
Έχει πλέον στο ίντερνετ ποικιλομορφία εργασιών,που μπορεί κάποιος να οικειοποιηθεί.
Δε πιστεύω να είμαι ο μοναδικός,αλλά δε μπορώ τα κροκοδείλια δάκρυα και τα εντυπωσιακά δίχως κανένα background φανταχτερά σκηνικά.
Προτιμώ τα λιτά κι απέριττα στη ζωή μου και δεν είμαι των άκρων.

Υ.Γ.
Άσχετο.
Άκουσα χθες,ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι γιος της Ντόρας Μπακογιάννη και του Τέρυ Χρυσού.
Του μοιάζει λέει καταπληκτικά και στην ομιλία,εκτός από το πρόσωπο.
Τι άλλο θα ακούσουμε θεέ μου!!!

Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2010

Χορός της κοιλιάς (οριεντάλ)

Γεια σας.
Τελικά πήγαμε τη Τετάρτη το βράδυ στο Σταβάρα,να τιμήσουμε το Χάρη το κουμπάρο μας.
Φάγαμε,ήπιαμε,ακούσαμε το Βάγγο,το Μήτσο αλλά και τη Νίκη στις μουσικές τους επιλογές,όμως επειδή είχαμε τη κόρη μας μαζί (τη βαφτισιμιά του Χάρη) κι επειδή είναι μικρούλα ακόμα,φύγαμε νωρίς και δε προλάβαμε το οριεντάλ της βραδιάς σε ώρα εργασίας.
Στα αξιοσημείωτα της βραδιάς,οι πολλές ανεπιτυχείς προσπάθειες να ανάψει ο ναργιλές της άλλης παρέας των 50-50 (όχι η δική μας).
Το λάθος τους πιστεύω πως ήταν η προσπάθεια να ανάψει το χαρμάνι,με το καρβουνάκι πάνω από αλουμινόχαρτο.
Δε ξέρω από ναργιλέδες,αλλά υποθέτω πως εκεί ήταν το λάθος τους.
Τους το είπα,αλλά με διαβεβαίωσαν ότι το αλουμινόχαρτο είχε τρυπούλες και θα ανάψει το χαρμάνι.
Δε παίρνω όρκο,αν στη γυάλινη φιάλη του ναργιλέ είχε μέσα νερό.
Υγρό υπήρχε,αλλά μπορεί να είχε και ρετσίνα!!!
Στα αξιοσημείωτα επίσης - για την εν λόγω παρέα - περνάει το γεγονός,ότι έκοψαν το τσιγάρο,όσοι κάπνιζαν.
Δεν έμαθα όμως τι έγινε και στο υπόλοιπο της βραδιάς.
Αν μετά το ναργιλέ λάκισε κανείς τους κι άρχισε το κάπνισμα.
Δεν έμαθα επίσης εντυπώσεις για το κλου της βραδιάς,τη χορεύτρια του οριεντάλ ή χορού της κοιλιάς όπως τον ξέρουμε.
Αυτό που έμαθα όμως,είναι ότι η συγκεκριμένη οριεντάλ χορεύτρια έχει ξανάρθει στα BAR του Κολινδρού.
Είναι παλιά γνώριμη της κοινωνίας του χωριού μας.
Το διαπίστωσα ιδίοις όμμασι,εξαιτίας των θερμών χαιρετισμών που είχε με συγχωριανούς μου,όταν μπήκε στο μαγαζί με τα πολιτικά ακόμα ρούχα της.
Μετά από λίγο φύγαμε και δε προλάβαμε να τη δούμε εν ώρα εργασίας.
Είδατε ο Κολινδρός?
Όχι παίζουμε!
Αν και δεν έχω δει ποτέ μου οριεντάλ σε live εκτέλεση,υποθέτω πως δε θα χορεύουν τσιφτετέλι.
Μπορεί να μου πει κάποιος,"ποιος κοιτάει τι χορεύει?"
"Άλλα μας ενδιαφέρουν."

Να συγχαρώ το φίλο μου το Δημήτρη,για τη γενναία του πράξη,που ενώ περνούσε τυχαία έξω από ένα σπίτι με το κουμπάρο του το Γιώργο,κατάφερε αστραπιαία να τραβήξει τα ξύλα από την εστία καύσης,και να ανέβει σε σκεπή Κολινδρινού σπιτιού,με πυροσβεστήρα στα χέρια,για να σβήσει φλεγόμενο καπνοδόχο τζακιού,ώστε να αποφευχθούν τα χειρότερα.
Όπως κι έγινε.
Κι όπως γίνεται πάντα,- εφόσον έσβησε η φωτιά - ήρθαν και οι πυροσβέστες.
Δε ξέρω μόνο αν βγάλανε αναμνηστικές φωτογραφίες με τη καμινάδα.
Εν τω μεταξύ αν πεις του Δημήτρη μπράβο,θα σου απαντήσει "τι να κάνω,αφού οι φωτιές με κυνηγάνε!!!"
Έχει παρόμοια πείρα,σας το λέω με βεβαιότητα αυτό,δίχως όμως να είναι πυροσβέστης.
Το καφέ "Μέλισσα" έχει ο άνθρωπος.

Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2010

"Θα κάτσω σπίτι"

Γεια σας.
Χρόνια πολλά σ' αυτούς που έχουν την ονομαστική τους εορτή σήμερα και ιδιαίτερα στο Χάρη τον κουμπάρο μου,το νονό της κόρης μου.
Το βράδυ θα το γλεντήσουμε στο Σταβάρα.
Είναι και Τετάρτη βράδυ,θα έχει και live μουσικό σχήμα με τους Βαγγέλη και Δημήτρη(οι γνωστοί Βάγγος και Μήτσος).
Φιλαράκια καλά από παλιά και οι δύο,με πλούσιο μουσικό ρεπερτόριο,πεπειραμένοι και καταξιωμένοι καλλιτέχνες της ευρύτερης περιοχής,αλλά κι από τα καλύτερα ονόματα στην Ελληνική Έντεχνη Μουσική Σκηνή.
Θα τους απολαύσουμε λοιπόν έως αργάμιση,θα τιμήσουμε και το νονό της κόρης μας.
Στο Κολινδρό έχουμε μια έφεση προς την έντεχνη μουσική,αλλά δε ξέρω από που και πως προήλθε.
Κατά καιρούς φιλοξενήσαμε και φιλοξενούμε μουσικά σχήματα πάσης φύσεως,αλλά και διατηρούσαμε για καιρό δύο μουσικές χορωδίες κι από τις δύο εκκλησιαστικές ενορίες.
Απαϊνή και Κατινή.
Στο τέλος επικράτησε μόνο η Απαϊνή της Αγίας Θεοδώρας,στην οποία συμμετέχει και η μάνα μου,αλλά τελευταία όχι συστηματικά λόγω της μικρής ανιψιάς μου,την οποία φροντίζει και μεγαλώνει τις καθημερινές,μια και η αδερφή μου,δουλεύει πλέον ξανά σε Γυμνάσιο της Χαλκιδικής,σαν φιλόλογος και δε τη πάει ακόμα σε κάποιο παιδικό σταθμό.
Αν ζεις μακριά από γονείς και στη πόλη,είναι ζόρι για ένα νέο ζευγάρι να μεγαλώνει τα παιδιά της.
Εμείς με τη γυναίκα μου ζούμε στο χωριό μας στο Κολινδρό,έχουμε και τους τέσσερις γονείς μας εν ζωή,γερούς και γείτονες,με αποτέλεσμα να μπορούμε ανά πάσα στιγμή να κρατήσουν τα παιδιά μας για κάποιες ώρες,να κάνουμε τις δουλειές μας ή να διασκεδάσουμε.
Έχουμε πλεονέκτημα σ' αυτό.
Παίρνουμε μεγάλες ανάσες,παρόλο που έχουμε τρία ανήλικα παιδιά.
Οπότε δε κλειστήκαμε ιδιαίτερα σπίτι.
Απλώς δε ξενυχτάμε ως πολύ αργάμιση όπως κάναμε ελεύθεροι και αν δε βγαίνουμε είναι από επιλογή κι όχι εξαιτίας των παιδιών.
Έως πριν ένα με δύο χρόνια αν δεν έβγαινα έστω για ένα καφέ έξω,θα έπρεπε να μην ήμουνα καλά ή κάτι να πάθουν τα παιδιά ή η ευρύτερες οικογένειές μας.
Δε περνούσε από το μυαλό μου να μη δε βγω έστω και για μισή ώρα.
Τελευταία προτιμώ να κάθομαι και καμιά μέρα μέσα με τα παιδιά,ιδίως αν έχει και κανένα καλό αγώνα που θα ξέρω ότι έξω δε θα μεταδίδεται.
Αν και συνήθως παίρνω τα μεγάλα έξω μαζί μου όπου πάω,για να ξεσκάνε κι αυτά,αν μου ζητήσουν και καμιά φορά να μη βγω,μάλλον δε θα βγω,ή θα βγω με κρύα καρδιά και θα γυρίσω σχεδόν γρήγορα.
Πάντως πριν παντρευτώ άκουγα το τραγούδι του Λουκιανού Κηλαηδόνη που έλεγε "θα κάτσω σπίτι" και δε πίστευα ότι μου αρμόζει,όπως και συμβαίνει.

Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2010

Τροφική δυσανεξία

Γεια σας.
Τα δύο πιο μεγάλα μου παιδιά,πήγαν σήμερα το απόγευμα στο Αποκριάτικο πάρτι που διοργανώθηκε στο Β' Δημοτικό σχολείο Κολινδρού,από ....???(δε ξέρω).
Δε γίνεται να τα μαθαίνουμε κι όλα,θα με κατηγορήσουν για κουτσομπόλη οι κακές γλώσσες.
Είπα για γλώσσες και θυμήθηκα τα ομώνυμα ψάρια.
Πολύ ωραία,νόστιμα,αλλά ακριβά.
Γενικά τα ψάρια είναι ακριβό είδος φαγητού.
Εδώ υπάρχει ένα οξύμορο.
Είμαστε Μεσογειακή χώρα,ηλιόλουστη,με καλοκαιρινή διάθεση,γύρω γύρω θάλασσα με ψάρια,αλλά αυτό το είδος τροφής παρόλη την πληθώρα του,δε λέει να πέσει η τιμή τους.
Γιατί συμβαίνει αυτό δε ξέρω καλά.
Υποψιάζομαι όμως ότι δεν υπάρχει μεγάλη παραγωγή.
Λογικά θα έχει μειωθεί ο πληθυσμός των καλών ψαριών στη χώρα μας και η ψαριά δε θα βγαίνει γεμάτη,με αποτέλεσμα να γίνεται ανάρπαστη,αν και ακριβή.
Το φαγκρί είναι από τα αγαπημένα μου ψάρια μαζί με τις γλώσσες,τα λαυράκια,τις τσιπούρες,αλλά και τα πιο φτηνά σαρδέλες,γαύρους,μαρίδες και τα μαλάκια.
Αυτό όμως που με τρελαίνει είναι ο παντελής.
Φοβερά νόστιμο κι άγριο ψάρι και πρώτη φορά το δοκίμασα στο Άγιο Όρος πριν πολλά χρόνια.
Εκεί μας είχε μαγειρέψει ο συγχωρεμένος πια Γέροντάς μου,κάτι μυστήρια χοντρά και σχετικά μικρά(μερίδα) άγνωστα ψάρια και μας είχε κάνει εντύπωση το κρέας του.
Λες και τρώγαμε κρέας,με εύκολο κεντρικό κόκκαλο.
Σημειωτέον πως τα είχε αγοράσει από τη μικρή αγορά των Καρυών και δεν τα είχε ψαρέψει,αν και παλιός πρώην ψαράς(όχι των ψυχών) ο ίδιος.
Από τότε μου βρήκε τελευταία, ο φίλος μου ο Τάκης δύο μεγάλους παντελήδες,μου τους έφερε και έπειτα από αρκετά χρόνια,ξαναφάγαμε όλη η οικογένεια αυτή τη φορά.
Τώρα που στενεύουν τα οικονομικά μας περιθώρια,θα τα βλέπουμε μόνο σε φωτογραφία.
Κάτι είναι κι αυτό.
Ευτυχώς οι σαρδέλες είναι φτηνές και αν τις τρως και ψητές κάνουν λένε καλό στον οργανισμό μας για τυχόν οστεοπόρωση,αλλά αυτό που διάβαζα μια μέρα σε κάποιο σάιτ ιατρικού περιεχομένου είναι ότι θεωρείται ένα από τα 221 είδη φαγητού που προκαλούν την τροφική δυσανεξία.
Μερικά από τα υπόλοιπα είναι τα παρακάτω:

ΓΑΛΑΚΤΟΚΟΜΙΚΑ
Α-ΛΑΚΤΑΛÎ'ΟΥΜΙΝΗ, Î'-ΛΑΚΤΟΣΦΑΙΡΙΝΗ, ΓΑΛΑ Î'ΟΥÎ'ΑΛΙΟΥ, ΚΑΖΕΙΝΗ, ΑΓΕΛΑΔΙΝΟ ΓΑΛΑ, ΑΣΠΡΑΔΙ ΑΥΓΟΥ, ΚΡΟΚΟΣ ΑΥΓΟΥ, ΑΙΓΙΝΟ ΓΑΛΑ, ΠΡΟÎ'ΕΙΟ ΓΑΛΑ


ΨΑΡΙΚΑ / ΘΑΛΑΣΣΙΝΑ
ΦΥΚΙ (ESPAQUETTE), ΦΥΚΙ(SPIRULINA), ΦΥΚΙ (WAKAME), ΑΝΤΖΟΥΓΙΑ, ΠΕΤΑΛΙΔΑ, ΛΑΥΡΑΚΙ, ΚΥΠΡΙΝΟΣ, ΧΑÎ'ΙΑΡΙ, ΑΧΙÎ'ΑΔΑ, ΚΥΔΩΝΙ, ΓΑΔΟΣ, ΚΑÎ'ΟΥΡΙ, ΣΟΥΠΙΑ, ΞΙΦΙΑΣ, ΧΕΛΙ, Î'ΑΚΑΛΑΟΣ, ΜΟΥΡΟΥΝΑ, ΡΕΓΚΑ, ΑΣΤΑΚΟΣ, ΣΚΟΥΜΠΡΙ, ΠΕΣΚΑΝΔΡΙΤΣΑ, ΜΥΔΙΑ, ΧΤΑΠΟΔΙ, ΣΤΡΕΙΔΙ, ΠΕΡΚΑ, ΛΟΥΤΣΟΣ, ΓΛΩΣΣΑ, ΣΩΛΗΝΑΣ, ΣΟΛΟΜΟΣ, ΣΑΡΔΕΛΑ, ΧΤΕΝΙ, ΓΑΡΙΔΕΣ, ΚΑΛΑΜΑΡΙ, ΠΕΣΤΡΟΦΑ, ΤΟΝΟΣ, ΚΑΛΚΑΝΙ, ΣΑΛΙΓΚΑΡΙ


ΦΡΟΥΤΑ
ΜΗΛΟ, Î'ΕΡΙΚΟΚΟ, ΑÎ'ΟΚΑΝΤΟ, ΜΠΑΝΑΝΑ, Î'ΑΤΟΜΟΥΡΑ, ΜΑΥΡΗ ΣΤΑΦΙΔΑ, ΜΥΡΤΙΛΛΑ, ΚΕΡΑΣΙΑ, ΚΡΑΝΑ, ΧΟΥΡΜΑΣ/ΦΟΙΝΙΚΙ, ΣΥΚΟ, ΣΤΑΦΥΛΙ, ΓΚΡΕΪΠΦΡΟΥΤ, ΓΚΟΥΑÎ'Α, ΑΚΤΙΝΙΔΙΟ, ΛΕΜΟΝΙ, ΜΟΣΧΟΛΕΜΟΝΟ, ΛΙΤΣΙ, ΜΑΓΚΟ, ΠΕΠΟΝΙ, ΜΟΥΡΑ/ΣΥΚΑΜΙΝΟ, ΝΕΚΤΑΡΙΝΙΑ, ΕΛΙΑ, ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ, ΠΑΠΑΓΙΑ, ΡΟΔΑΚΙΝΟ, ΑΧΛΑΔΙ, ΑΝΑΝΑΣ, ΔΑΜΑΣΚΗΝΑ, ΡΟΔΙ, ΣΤΑΦΙΔΑ, ΣΜΕΟΥΡΑ, ΡΑÎ'ΕΝΤΙ, ΚΟΚΚΙΝΑ ΦΡΑΓΚΟΣΤΑΦΥΛΑ, ΦΡΑΟΥΛΑ, ΜΑΝΤΑΡΙΝΙ, ΝΤΟΜΑΤΑ, ΚΑΡΠΟΥΖΙ


ΔΗΜΗΤΡΙΑΚΑ
ΚΡΙΘΑΡΙ, ΦΑΓΟΠΥΡΟ, ΚΑΛΑΜΠΟΚΙ, ΚΟΥΣΚΟΥΣ, ΣΙΜΙΓΔΑΛΙ, ΛΙΝΑΡΟΣΠΟΡΟΣ, ΓΛΙΑΔΙΝΗ, Î'ΥΝΗ, ΚΕΧΡΙ, Î'ΡΩΜΗ, ΠΟΛΕΝΤΑ, ΚΙΝΟΑ, ΡΥΖΙ, ΣΙΚΑΛΗ, ΣΙΤΑΡΙ ΣΠΕΛΤ, ΤΡΑΝΓΛΟΥΤΑΜΙΝΑΣΗ, ΣΙΤΑΡΙ, ΠΙΤΟΥΡΟ ΣΙΤΑΡΙΟΥ


Î'ΟΤΑΝΑ και ΜΠΑΧΑΡΙΚΑ
ΑΛΟΗ Î'ΕΡΑ, ΓΛΥΚΑΝΙΣΟΣ, Î'ΑΣΙΛΙΚΟΣ, ΔΑΦΝΗ, ΧΑΜΟΜΗΛΙ, ΠΙΠΕΡΙ ΚΑΓΙΕΝ, ΚΑΝΕΛΑ. ΓΑΡΙΦΑΛΟ, ΚΟΛΙΑΝΔΡΟΣ, ΚΥΜΙΝΟ, ΚΑΡΡΥ, ΑΝΗΘΟΣ, ΣΚΟΡΔΟ, ΤΖΙΝΤΖΕΡ, ΓΚΙΝΚΟ, ΤΖΙΝΣΕΓΚ, ΛΥΚΙΣΚΟΣ, ΓΛΥΚΟΡΙΖΑ, ΜΑΝΤΖΟΥΡΑΝΑ, ΜΕΝΤΑ, ΜΟΥΣΤΑΡΔΑ, ΤΣΟΥΚΝΙΔΑ, ΜΟΣΧΟΚΑΡΥΔΟ, ΜΑΙΝΤΑΝΟΣ, ΠΙΠΕΡΙ, ΔΥΟΣΜΟΣ, ΤΣΙΛΙ, ΔΕΝΔΡΟΛΙÎ'ΑΝΟ, ΣΑΦΡΑΝΙ/ΚΡΟΚΟΣ, ΦΑΣΚΟΜΗΛΟ, ΑΡΤΕΜΙΣΙΑ, ΘΥΜΑΡΙ, Î'ΑΝΙΛΙΑ


ΚΡΕΑΤΑ
ΑΓΕΛΑΔΙΝΟ. ΤΡΑΓΟΣ, ΚΟΤΟΠΟΥΛΟ, ΠΑΠΙΑ, ΑΛΟΓΟ, ΑΡΝΙΣΙΟ, ΣΤΡΟΥΘΟΚΑΜΗΛΟΣ, Î'ΟΔΙΝΟ, ΠΕΡΔΙΚΑ, ΧΟΙΡΙΝΟ, ΟΡΤΥΚΙ, ΚΟΥΝΕΛΙ, ΓΑΛΟΠΟΥΛΑ, ΜΟΣΧΑΡΙΣΙΟ, ΕΛΑΦΙ, ΑΓΡΙΟΓΟΥΡΟΥΝΟ


ΞΗΡΟΙ ΚΑΡΠΟΙ
ΑΜΥΓΔΑΛΑ, Î'ΡΑΖΙΛΙΑΝΙΚΑ ΦΙΣΤΙΚΙΑ, ΦΙΣΤΙΚΙΑ ΚΑΣΙΟΥΣ, ΚΑΡΥΔΑ, ΦΟΥΝΤΟΥΚΙΑ, ΜΑΚΑΝΤΑΜΙΑ, ΦΙΣΤΙΚΙΑ, ΠΙΝΟΛΙΑ, ΧΑΛΕΠΙΑΝΑ, ΚΙΤΡΙΝΟ ΑΜΥΓΔΑΛΟ, ΚΑΡΥΔΙΑ


ΛΑΧΑΝΙΚΑ
ΑΜΑΡΑΝΘΟΣ, ΑΓΚΙΝΑΡΑ, ΣΠΑΡΑΓΓΙΑ, ΜΕΛΙΝΤΖΑΝΑ, ΚΟΥΚΙΑ, ΦΑΣΟΛΑΚΙ, ΚΟΚΚΙΝΑ ΦΑΣΟΛΙΑ, ΑΣΠΡΑ ΦΑΣΟΛΙΑ, ΠΑΝΤΖΑΡΙ, ΜΠΡΟΚΟΛΟ, ΛΑΧΑΝΑΚΙΑ Î'ΡΥΞΕΛΛΩΝ, ΚΡΑΜÎ'Ι, ΚΟΚΚΙΝΟ ΚΡΑΜÎ'Ι, ΚΑΠΑΡΗ, ΚΑΡΟΤΟ, ΚΟΥΝΟΥΠΙΔΙ, ΣΕΛΙΝΟ, ΣΕΣΚΟΥΛΟ, ΡΕÎ'ΙΘΙ, ΡΑΔΙΚΙ, ΑΓΓΟΥΡΙ, ΜΑΡΑΘΟΣ, ΝΕΡΟΚΟΛΟΚΥΘΑ, ΠΡΑΣΟ, ΦΑΚΗ, ΜΑΡΟΥΛΙ, ΚΟΛΟΚΥΘΑ, ΚΡΕΜΜΥΔΙ, ΜΠΙΖΕΛΙ, ΠΙΠΕΡΙΕΣ, ΠΑΤΑΤΑ, ΡΑΠΑΝΑΚΙ, ΡΟΚΑ, ΣΟΓΙΑ, ΣΠΑΝΑΚΙ, ΓΛΥΚΟΠΑΤΑΤΑ, ΓΟΓΓΥΛΙ, ΝΕΡΟΚΑΡΔΑΜΟ, ΓΙΟΥΚΑ


ΑΛΛΑ
ΦΥΚΙ (ΖΕΛΑΤΙΝΗ), ΖΑΧΑΡΟΚΑΛΑΜΟ, ΧΑΡΟΥΠΙ, ΚΑΣΤΑΝΑ, ΚΑΚΑΟ, ΚΑΦΕΣ, ΚΟΛΑ, ΜΕΛΙ, ΜΑΝΙΤΑΡΙΑ, ΣΙΝΑΠΙ, ΣΟΥΣΑΜΙ, ΗΛΙΑΝΘΟΣΠΟΡΟΣ, ΤΑΠΙΟΚΑ, ΜΑΥΡΟ ΤΣΑΙ, ΠΡΑΣΙΝΟ ΤΣΑΙ, ΜΑΓΙΑ

Τι είναι όμως η τροφική δυσανεξία?

Η τροφική δυσανεξία είναι μια χρόνια αντίδραση του οργανισμού σε φαινομενικά αθώες τροφές που συμπεριλαμβάνονται στο καθημερινό μας διαιτολόγιο, όπως είναι το ψωμί, το γάλα, η ντομάτα, το λάδι, το κρέας και ο καφές. Αυτές οι τροφές, που για τους περισσότερους ανθρώπους είναι ακίνδυνες και εύπεπτες, σε κάποιους προκαλούν διάφορα προβλήματα, όπως δυσπεψία, φουσκώματα, διάρροια και πόνους στην κοιλιά.

Η κατάσταση κατά την οποία ο ανθρώπινος οργανισμός αδυνατεί να απορροφήσει τα θρεπτικά συστατικά των τροφίμων και να τα χρησιμοποιήσει φυσιολογικά για τις καθημερινές του λειτουργίες, ονομάζεται τροφική δυσανεξία.

Συνήθως, η τροφική δυσανεξία παρουσιάζεται ως μια χρόνια αντίδραση του οργανισμού σε τροφές που χρησιμοποιεί.

Εδώ θα πρέπει να τονιστεί η ιδιαιτερότητα της νόσου. Από τη μια πλευρά, οποιαδήποτε τροφή μπορεί να μην είναι ανεκτή από τον οργανισμό, όσο «αθώα» και αν φαίνεται. Από την άλλη πλευρά, κεντρικό ρόλο κατέχει και η μοναδικότητα του κάθε οργανισμού, τόσο ως προς τις τροφές που δεν μπορεί να απορροφήσει, όσο και ως προς τον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνει την τροφική δυσανεξία.

Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2010

Απόκριες? Νo money no honey

Γεια σας.
Έχω εδώ και πολύ καιρό που ψάχνω ανεπιτυχώς να βρω μια άκρη για τη πληροφορία που μου έδωσε ο φίλος μου ο Κώστας από το Χαμάμ,όπου μαζευόμαστε τις Παρασκευές,για το χρόνο τέλεσης των εγκαινίων του διαβαλκανικού σιδηρόδρομου στον Κολινδρό.
Παρακαλώ όποιος γνωρίζει κάτι επί του θέματος κι αν θέλει φυσικά,να μου στείλει μια άκρη του νήματος για να βρω τη σωστή κατεύθυνση.

Τσικνοπέμπτη σήμερα και αναμοχλεύοντας τη μνήμη μου δε μπορώ να θυμηθώ παρόμοια πρώιμη ημερομηνία Αποκριών.
Είναι πάρα πολύ νωρίς φέτος,όπως και το Πάσχα φυσικά.
Σας έγραψα σε προηγούμενη ανάρτησή μου για μερικά ήθη,έθιμα κι εκδηλώσεις του Κολινδρού,γι' αυτές τις γιορτινές μέρες.
Ένα άλλο κομμάτι που δε σας ανέφερα,είναι αυτό με τις αγροτικές εργασίες.
Έως τις Απόκριες συνήθως "μπαίνουν" (σπέρνονται) τα καπνοσπορεία ή καρύκια.
Φέτος θα μπουν οι Απόκριες κι ακόμα δεν έγινε η απολύμανση των εκτάσεων όπου θα χρησιμοποιηθούν για τα καρύκια.
Ακόμη επίσης δεν έπεσαν καν οι πρώτες δόσεις των λιπασμάτων στα δημητριακά(σιτηρά,κριθάρι),ούτε ραντίστηκαν για τα χόρτα τους.
Πολύ λίγοι αγρότες του Κολινδρού κλάδεψαν μέρος των κτημάτων τους και πούλησαν λίγα από τα περσινά σιτάρια τους και φυσικά δε πούλησε ακόμα κανένας τη περσινή σοδειά των φύλλων καπνού.
Άνοιξε από όσο άκουσα και η 23η AGROTICA Θεσσαλονίκης,που θα επισκεφτούν σχεδόν όλοι οι Κολινδρινοί και οι Κολινδρινές (μάλλον οι κυρίες θα δουν τις βιτρίνες της χρονιάς τους στη παρακείμενη αγορά της πόλης) κι αν το συνδυάσει κανείς με τα μπλόκα και με το νέο κύμα κακοκαιρίας που έρχεται οσονούπω, τότε προβλέπεται νέα χασομέρια ή χρονοκαθυστέρηση.
Περνάει ο καιρός,πότε αργά πότε γρήγορα(συνήθως αργά στον Κολινδρό) και οι δουλειές περιμένουν ένα κιαμέτ,που έλεγαν οι παππούδες μας.
Θα πέσουν όλες μαζί και θα χαθεί η μπάλα πάλι.

Σαν τέτοια μέρα έκανε παραδοσιακά χορό ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων του Β' δημοτικού σχολείου Κολινδρού,στη πορεία συγχωνεύτηκε η μέρα για χορό μαζί με τον σύλλογο του Α' δημοτικού σχολείου και τα τελευταία χρόνια μου φαίνεται ότι πάει ασορτί με την οικονομία της χώρας μας.
Δε γίνεται πλέον.
Δηλαδή περικοπές των νοικοκυριών και στη διασκέδαση,άρα "no money no honey(χορό)".
Και που ήμαστε ακόμα.
Αυτό είναι το λιγότερο κακό που θα μπορούσε να μας συμβεί.
Έρχονται κι άλλα,τα οποία δε μπορούμε ακόμα να δούμε οι κάτοικοι των χωριών και που βλέπουν καθημερινά στις μεγάλες πόλεις.
Εμείς στα χωριά,λίγοι εξάλλου είμαστε κι ότι και να γίνει θα μπορούμε να εξασφαλίσουμε ένα πιάτο φαγητό,διότι το πολύ πολύ θα καλλιεργούμε μόνοι μας την απαραίτητη τροφή.
Στις πόλεις που και τι θα σπείρουν τα εκατομμύρια αστών?
Έφτασαν φυσικά και σε μας τα πρώτα μηνύματα,όσον αφορά την οικονομική κρίση,αλλά ακόμη προς το παρόν,απέχει.
Ο καθημερινός μας καφές στο Κολινδρό,στοιχίζει από 1-2 €.
Στις πόλεις στοιχίζει,σχεδόν ευρώ και τζούρα.
Ακόμα κρατάμε χαμηλά στα χωριά,τις τιμές και το πήχη,για να μπορέσουμε,κυρίως να επιβιώσουμε όλοι.
Προς το παρόν δεν ανεβαίνει ούτε χιλιοστό ο πήχης πουθενά στη χώρα μας με αυτή την ανακατεύθυνση των πληροφοριών που διαπερνάνε τα αυτιά μας σαν την ηχώ και μας επηρεάζουν τη ψυχολογία όπως οι σειρήνες το μυαλό.
Την οικονομική κρίση δε τη φοβάμαι στο χωριό μας,με την κυριολεκτική της έννοια.
Αυτό που με τρομάζει και δε θέλω να το δω με τίποτα στον Κολινδρό,είναι να σκοτώσει ή να τραυματίσει κάποιος τον συγχωριανό του για 20 και 50 €,όπως δηλαδή συμβαίνει πλέον στις δυο μεγαλύτερες Ελληνικές πόλεις και κυρίως στην Αθήνα,όπου η έλλειψη πόρων για τροφή,οδηγεί στο νόμο της ζούγκλας μεταξύ ανθρώπων.
Τότε δε θα υπάρχει πουθενά μέρος για να κλάψουμε.