Όσα φέρνει η στιγμή δε τα φέρνει όλος ο χρόνος...

Γεια σας.
Ενώ χρησιμοποιώ πολλές φορές τη φράση "η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται" εντούτοις δε τη πολυπιστεύω.
Αντίθετα είμαι της άποψης ότι "όσα φέρνει η στιγμή δε τα φέρνει όλος ο χρόνος".
Γιατί τα λέω αυτά?
Διαβάστε στη συνέχεια...

Χθες το πρωί γύρω στις 11 πμ μου λένε τα παιδιά να πάμε για μπάνιο στη θάλασσα.
Συνήθως αν είναι να πάμε για μπάνιο,γύρω στις 9:30 πμ ξεκινάμε,ώστε να είμαστε κατά τις 10:00 πμ σε κάποιο μπητσόμπαρο της Νότιας Πιερίας και να βρω πάρκινκ με σκιά απαραιτήτως.
Το τραγουδάει εξάλλου με το δικό του χαρακτηριστικό τρόπο o Λουκιανός Κηλαηδόνης:

"Αν κοιμηθώ νωρίς, θα σηκωθώ νωρίς
θα ξεκινήσω νωρίς και θα παρκάρω νωρίς
Αν κοιμηθώ αργά, θα σηκωθώ αργά
κι όταν θα ψάχνω για θέση, θα ‘ναι’ αργά!"

Κάθομαι βλέπω το καιρό εδώ http://forecast.uoa.gr/gmap/ - σε ένα αξιόπιστο σάϊτ για προγνώσεις καιρού,που μου το έχει προτείνει ο φίλος μου Στέργιος - ζουμάροντας στη Πλάκα Λιτοχώρου για τις μεσημεριανές και τις πρώτες απογευματινές ώρες.
Έγραφε ότι θα ανέβει η θερμοκρασία γύρω στους 30 βαθμούς C με ηλιοφάνεια και συννεφιά κατά διαστήματα.
Ετοιμαζόμαστε τέλος πάντων και δώδεκα παρά έχω ήδη παρκάρει κάτω από σκιά στο Μύλο της Πλάκας.

Δεν είχε κόσμο...




Τα σκυλιά την είχαν καταβρεί,κάτω από τη σκιά των άδειων από κόσμο ομπρελών...


Ο ήλιος έλαμπε και ένα μονοθέσιο αεροπλανάκι(δε ξέρω πως λέγεται) έκανε την εμφάνισή του...


Βρήκα ευκαιρία να διαβάσω λίγο από το βιβλίο που μου έκανε δώρο ο φίλος μου ο Νίκος,ο πρόεδρος του Λούση και τον ευχαριστώ ιδιαίτερα γι' αυτό...


Η ώρα εν τω μεταξύ περνούσε και οι πωλητές άρχισαν να βγαίνουν στη πλαζ με τη πραμάτεια τους...


Ο κόσμος ήδη άρχισε να γεμίζει τη πλαζ,αλλά και τα πρώτα σύννεφα άρχισαν να εμφανίζονται..


Το αεροπλανάκι ξαναφάνηκε πάνω από τα κεφάλια μας...


Όπως κι ένα τζετ θαλάσσης μπροστά από ένα καραβάκι μάλλον...


Έπαιξαν τα παιδιά με τα κουβαδάκια τους...


Φάγαμε λουκουμάδες μη Κολινδρινούς...


Αλλά εδώ είναι ο Όλυμπος...


Κι ο καιρός αλλάζει απότομα,ακόμα και στο ύψος της θάλασσας...


Γι' αυτό σηκωθήκαμε να πάμε για φαγητό - είχε περάσει και η ώρα - στα "Βοτσαλάκια ή Βότσαλα" της Λεπτοκαριάς.
Ένα παραλιακό μαγαζί,με προσιτές τιμές και πολύ χορταστικές μερίδες.
Αφού φάγαμε και ήπιαμε γυρίσαμε στον Κολινδρό.
Όταν κοντεύαμε να φτάσουμε κι από τη στροφή του 71χλμ της Παλαιάς Εθνικής οδού Θεσσαλονίκης - Αθηνών προς το Καταχά,έβλεπα τα πλαϊνά χωράφια γεμάτα με πάρα πολύ νερό.
Όσο ανέβαινα προς τον Κολινδρό μετά τον Καταχά έβλεπα πιο λίγο νερό.
Κάπου στα μισά της διαδρομής Καταχά - Κολινδρός σταμάτησαν τα νερά κι άρχιζε η ξέρα.
Ένας έσκαβε το χωράφι με τους εργάτες του και λίγο πιο εκεί κάποιος άλλος φρέζαρε το κτήμα του.
Εν τω μεταξύ φτάνοντας στη τελευταία στροφή πριν το χωριό μας,είδα και πάλι κάτω στο δρόμο,νερά.
Φτάνοντας σπίτι,μαθαίνω ότι έριξε χαλάζι στο χωριό.
Άλλαξα ρούχα κι αυτοκίνητο και βγήκα να δω τα χωράφια.
Φτάνω και τι αντικρύζω?
Όλες τις καλλιέργειες στη περιοχή "Παλιάλωνο" Κολινδρού χαλαζοχτυπημένες...

Φυτά καπνού μετά από χαλάζι


Χωράφι με καπνοκαλλιέργεια και από πίσω στο βάθος κτήμα κερασιών και βερύκοκων χαλαζοχτυπημένα...


Έτσι λοιπόν τελείωνε δυσάρεστα, μια ευχάριστη στο ξεκίνημά της Κυριακή.
Γι' αυτό σας έγραψα στην αρχή ότι ασπάζομαι το σοφό γνωμικό:
"Όσα φέρνει η στιγμή δε τα φέρνει όλος ο χρόνος..."