Εκεί που τελειώνει η λογική ξεκινάει η τρέλα...

Γεια σας.
Χθες έγραψα ότι είχε κι αρνητικά η βραδιά,δίχως όμως αυτά να αφορούν τους συντελεστές της συγκινητικής αυτής προσπάθειας,αλλά εμάς τους θεατές και τη χαμένη πολιτιστική μας ταυτότητα.
Αφού απολαύσαμε όλοι το έργο μασουλώντας κατιτίς και θορυβώντας κατά τη διάρκειά του,σαν Νεοέλληνες της πλάκας που είμαστε ότι περίσσευε ή μας ήταν επιπλέον βάρος,το αφήσαμε όταν φύγαμε στη θέση μας,για να θυμίζει σε όλους το αδιαμφισβήτητο πέρασμα και την καταστροφική μας παρουσία,σε μια όαση πολιτισμού που είδαν τα μάτια μας,αλλά δυστυχώς από τη μια μπήκαν κι από την άλλη βγήκαν.
Μπαινάκης βγαινάκης.
Η απορία μου είναι αν στο σπίτι τους κάνουν τα ίδια.
Δείτε παρακάτω:

Απορώ γιατί πήγαμε να δούμε το έργο!!!
Να δούμε τα παιδιά μας πήγαμε και να βρωμίσουμε το τόπο που μας φιλοξενεί?
Έτσι μας θέλουν τα παιδιά?
Ωραία παραδείγματα προς μίμηση και πρότυπα προς διαιώνιση...
Αυτός τελικά είναι ο πολιτισμός μας και γι' αυτό στη ζωή μας παίρνουμε ότι αξίζουμε.
Σκουπίδια θα δώσεις,σκουπίδια θα πάρεις.
Μπορεί να μην υπάρχουν κάδοι απορριμάτων,αλλά αυτό δεν είναι εμπόδιο για όποιον θέλει να κρατά το χώρο του καθαρό.
Αντιθέτως η έλλειψη κάδων απορριμάτων βολεύει τους βρωμιάρηδες και τους τεμπέληδες,οι οποίοι βρίσκουν άλλοθι για την ανευθυνότητα που τους διακρίνει.
Όλα τα άλλα είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.
Είδα χθες φεύγοντας από το θέατρο νεαρά παιδιά με το άδειο κουτάκι του αναψυκτικού τους ανά χείρας,να κοιτούν δεξιά κι αριστερά για κάδο.
Αφού είδαν κι απόειδαν συνέχισαν να τα κρατάνε κι έξω από το θέατρο,μη τα ρίχνοντας όμως πολύ σωστά κάτω στο δρόμο ή στα διπλανά πρανή.
Ευτυχώς που υπάρχουν και αρκετοί τέτοιοι συγχωριανοί μας με σύνδρομο καθαριότητας και μετριάζουν την αρρωστημένη νοοτροπία που μας διακατέχει.
Το χωριό μας είναι γενικά πολύ καθαρό με τη πρώτη ματιά ενός επισκέπτη.
Συμβάλλουν πολύ σ' αυτό υπάλληλοι του Δήμου Κολινδρού,με τις μηχανοκίνητες αλλά και χειροκίνητες σκούπες.
Επίσης πολλές νοικοκυρές προσέχουν πολύ τα πεζοδρόμια κάτω από τα σπίτια τους και τα διατηρούν κι αυτές καθαρά.
Ιδίως σε κεντρικούς δρόμους και σημεία,δίχως να υπονοώ ότι σε απόμερα σημεία δεν προσέχουν.
Υπάρχουν όμως κάτι εξωφρενικές καταστάσεις σαν τη χθεσινή που σε βγάζουν από τα ρούχα σου.
Φυσικά η έλλειψη κάδων απορριμμάτων είναι μια σοβαρή παράλειψη του Δήμου,αλλά συγκεκριμένα χθες βράδυ τα σπόρια όποιος και να τα έφαγε δε θα τα έριχνε ποτέ του σε κάδο,διότι αυτή είναι η νοοτροπία του.
Νοοτροπία όχλου σε γήπεδο.
Πρέπει να εκπαιδευτεί κοινωνικά ο καθένας μας για να μάθει ότι ρίχνοντας τα τσόφλια κάτω,έχει αρνητικό αντίκτυπο παντού?
Από οικονομία μέχρι πολιτισμό.
Υπάρχουν κι άλλου είδους ρυπάνσεις που έχουν να κάνουν με τη κακή νοοτροπία μας.
Μία είναι το ανεξέλεγκτο παρκάρισμα δεξιά κι αριστερά(100m από το Δημοτικό πάρκινγκ) των οχημάτων μας,επί της Μεγάλου Αλεξάνδρου αλλά κι αλλού.
Ξέρετε πόσοι ρύποι βγαίνουν καθημερινά (και εισπνέονται από εμάς) από αρκετά κακοσυντηρημένα ή μη οχήματα,που μποτιλιάρουν από άλλα κακώς ακινητοποιημένα ή παρκαρισμένα παράνομα οχήματα?
Πόσα επιπλέον καύσιμα κατασπαταλούνται στην αναμονή?
Πόσες επιπλέον μηχανικές φθορές προκαλούνται ιδίως το καλοκαίρι?
Πόσα επιπλέον νεύρα κλονίζονται με αποτέλεσμα κι άλλα ψυχοφάρμακα κι άλλα έξοδα με γιατρούς και νοσοκομεία?
Όλα τα παραπάνω χρειάζονται αστυνομικό και προστίματα στο κεφάλι μας για να καταλάβουμε το μέγεθος της ζημιάς?
Στο τέλος όλα ο άνθρωπος τα πληρώνει.
Με την υγεία και τη τσέπη του...
Η καθημερινότητα τελικά σκοτώνει ακόμη και στην επαρχία?
Αν είναι να πάμε καλύτερα στις πόλεις να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας.
Γιατί εδώ στο χωριό μας άλλα τα μαθαίνουμε από μικρά κι άλλα διαπιστώνουν μέρα με την ημέρα μεγαλώνοντας.
Είναι τελικά πολύ δύσκολο στη ζωή να αλλάξεις τη νοοτροπία του άλλου.
Άλλα θα του λες κι άλλα θα κάνει,αν φυσικά κάτσει να σε ακούσει.
Θα βρεις και το μπελά σου,ισχυριζόμενος ότι μπορεί να έχεις δίκιο σε ότι λες,αλλά αλλιώς θα σου πει κάνουν οι υπόλοιποι κι επιβιώνουν.
Άντε μετά βρες εσύ επιχειρήματα να τον αντικρούσεις.
Ο Θεός να είσαι δε θα βρεις άκρη με το παραλογισμό μας.
Εκεί που τελειώνει η λογική ξεκινάει η τρέλα...

Υ.Γ.
Ο κόσμος προχθές ήταν πολύ λίγος για μια τέτοια προσπάθεια των παιδιών μας.
Ήταν κι αυτό στα αρνητικά της βραδιάς εκ μέρους μας,δηλαδή των θεατών.

Είχα γράψει και για φιλότεχνο χωριό!!!
Τα φάσκελα που έφαγε ο Μαυρογιαλούρος σε μένα πήγαιναν!!!

Υ.Γ. 2
Όλα καλά κι όμορφα στο θέατρο,αυτοί όμως οι πανηγυρικοί των εκδηλώσεων για ποιο λόγο συνεχίζουν να υφίστανται?
Κακή συνήθεια κι ελάττωμα που πρέπει να κοπεί από τη ρίζα του...
Το έχω σχολιάσει και παλιότερα.
Υπήρχαν θεατές από τις εννιά παρά στις θέσεις τους και έσπασαν τα νεύρα τους με την αναμονή,αλλά και με το να υπομένουν τον καθένα που παίρνει το μικρόφωνο,ασχέτως αν θεωρεί ότι έχει κάτι χρήσιμο να πει ή όχι.
Ενδιαφέρει ελάχιστους πλέον,έχουν αλλάξει οι εποχές κι ο κόσμος ξυπνάμε σιγά σιγά...
Δυο λόγια και καλά από έναν και καλή διασκέδαση...
Πρέπει να τα σκέφτονται όλα οι διοργανωτές προς τέρψη των θεατών...
Όπως και κανένα μπουκάλι νερό θα ήταν χρήσιμο αν υπήρχε προς πώληση...

Υ.Γ. 3
Μια λύση πρέπει να βρεθεί για τα ξερά χόρτα που υπάρχουν στην επάνω πλευρά του θεάτρου.
Περνάνε καλώδια,κυκλοφορεί κόσμος με τσιγάρα,παρκάρουν διάφορα οχήματα,είναι και καλοκαίρι,με αποτέλεσμα να υπάρχει σοβαρός κίνδυνος πυρκαγιάς...
Κυκλοφορεί κόσμος και κοσμάκης και είναι κρίμα να γίνει καμιά ζημιά...
Ας διευθετηθεί από τους υπεύθυνους πριν είναι αργά...



Υ.Γ. 4
Καλοφωτισμένος και να σας ζήσει ο μικρός Νικολάκης αγαπητά μας ξαδέρφια Κυριάκο και Δώρα,του οποίου σήμερα έγινε η βάφτιση στο Παλιό Ελευθεροχώρι Πέλλης.
Ήταν όλα πολύ όμορφα.
Το 14ο δισέγγονο της μοναδικής εν ζωή,γιαγιάς μου.
Υπάρχει κι άλλο το 15ο όπως έγραψα σε προηγούμενη ανάρτηση,που είναι μόλις λίγων ημερών.
Ευτυχισμένη η γιαγιά μας... μετά από μια πολύ βασανισμένη αλλά γλυκειά ζωή...